KARANLIĞIN İÇİNDEN

Soğuk Nefes

İnsanlar her zaman bir umut ışığı arar,herzaman en kötü senaryoda bile bir iyilik için bir umutları olmuştur.Aslinda bu yaşamanın ta kendisidir.İnsanların bir umudu var herşeye rağmen hayatta kalmak.

İnsanoğlu konu yaşamak olduğunda, konu hayatta kalmak olduğunda dünyadaki en büyük yırtıcı olabilir.

Ve gün artık bu insanlar için hayatta kalma günü.Disarda onları neyin beklediğini bilmiyor olsalarda insanoğlunun yetileri çok gelişmiş.Bunu her anlamda hissedebiliyorsunuz.

Herkes heyecan, aynı zamanda korku ile kapıya doğru ilerliyor.Kimse tek kelime etmiyor.Anneler çocuklarına babalar eşlerine kardeşler birbirine bakıyordu.

İçlerinden tek bir kişi kaybedecek hiç birşeyi kalmayan o tek kişi ise sadece gözlerini bir an bile kapıdan ayırmadan sağlam ve sert adımlarla yürüyordu.Kapı açıldığı anda herkes aniden ölebilir.Bu olasılığı herkes biliyor ama bir an bile geri dönmeyi akıllarından gecirmeksizin yürüyorlardı.

Emir elindeki kılıcı sıkıca kavramış yürürken,birden yeleğini kavrayan minik parmakları fark etti ,kafasını aşağı doğru cevirdiginde küçük bir kız çocuğu gördü.Kız ona baktı korktuğu belliydi titreyen sesi ile şöyle dedi;

-Bizde ölecekmiyiz?
Bu soru karşısında kıza doğru eğildi;
-Hayır,hayır ölmeyeceğiz...ben yanındayım bak korkmana gerek yok annen yada baban nerde?

-Onlar öldü.Ben büyük annemle yasiyorum,bak işte orda büyük anne!diye yaşlı zar zor yürüyen birine seslendi.
Öyle etkilediki bu kılıcı diğer eline alarak kızın elinden tutup, yürümeye devam ederken;

-Merak etme bugün ölmeyeceğiz.

Gözleri ile kız fark etmeden ona baktı, küçük kızın rahaatladiğını küçük gülümseyişini gördü.Bir anda şimdiye kadar duymadığı hissi hissetti korkuyu artık endişeliydi bu minik eller onu buna itmişti.

Kapı önünde tüm olası önlemler alındı yeteri kadar sağlık malzemesi yoktu saglik maskeleri yetkili kişiler ve çocuklara verildi.

Başkan kapıyı açın talimatı verdi ve kartlar yerleştirildi.Ve Kapı bir gürültü ile açılmaya başladı.

Büyük bir toz bulutu heryeri kapladı içeri esen rüzgar sanki kötülük gibi sesli ve acı veren bir koku gibiydi.

Bir anda insanlar acı ile çığlık atmaya başladı saniyeler. İçinde hepsi yere yığıldı.Kız öyle sıkı tutmustuki elinden emir kıza bakıyor bayılmamak için direniyordu ama gözleri kapanırken kıza verdiği cevap aklına geldiğinden gözlerinden damlayan yaş ile bayıldı.

Görüntü insanı derinden etkiliyordu.Birkac kişi gözlerini açmaya başladı yavaş yavaş bazı insanların titredigini fark ettiler.Bunun nedeni ne olabilirdi ki?

Tabiki metaorla birlikte gelen gazlar dünya da bulunan havayı değiştirmiş.İnsan metabolizmasi bu gazlara karşı farklı reaksiyonlar veriyordu.

Herkes yavaş yavaş kendine gelmeye başladı.Yasli kesimden bir çoğu bu kadar şanslı değildi tabi.Yakınlarının ölü bedenlerine sarılarak ağlayan çocuklar babalar anneler insanı duygu seline sürüklüyordu.Ama nerdeyse herkes hayattaydi.Buda iyi birşeydi.

Bazıları biraz daha farklı olduklarını hisseder gibiydi.Daha güçlü ve iyi hissettikleri aşikardı.

Gözlerini açtığında küçük kızın ona baktığını gören emir hızlı bir hamle ile kıza sarıldı.Etrafina baaktiginda biraz daha sıkı sarıldı çünkü büyük annesinin cansız bedeni kızın birkaç metre ilerisinde olduğunu fark etti.

Hemen ayağa kalkarak hızla kapının dışına doğru yürümeye başladı.Kızın büyükannesi öyle görmesini istemiyordu.

Dışarı çıktıklarında bir mağara gibi bir yerde olduklarını fark etti emir ama ufuktaki ışığı az da olsa gördü.Kizlaa birlikte koşmaya başladı o kadar heycanliydiki bir an önce ışığa ulaşmak istiyordu.Ani bir hareketle kızı kucağına aldı ve var. Gücü ile koşmaya başladı ve birkaç saniye içinde oradaydı.Gözlerine inanamadı dışarısı yemyeşil ağaçlar büyük bir tepeden dünyaya bakıyordu.Her yer bir masaldan fırlamışcasina etkileyici bir güzellikteydi.tekrar mağara ya doğru baktığında aslında saniyeler içinde geldiği yerin çok uzun bir yol olduğunu görünce bunu nasıl yaptığını anlayamadı.

Bir kaç dakika sonra bir kaç kişinin daha koşarak yanina gelişini gördü bu yardımcısı güneş ve ekibinden bir kaç kişiydi.Onarın ne kadar hızlı koştuğunu görünce daha da şaşırdı bir insanda 4 5 kat hızlı koşuyorlardı.

Herkes geldiğinde etrafı gören her bir kişi dönüp kalıyordu.Herkes çok heyecanlı ve sevinçli gülümseyen gözlerle etrafına bakıyordu.

Güneş neredeyse batmak üzereydi gün ışığında dolaşmanin daha iyi olacağını düşündüler. Güzel olmasına güzel bir manzara vardı karşılarında ama orada ne tür canlıların olduğunu bilmiyorlardı.Bu yüzden tekrar şehre dönüp gün ışığında küçük bir ekiple dışarda nelerin olduğunu gözlemlemek gerektiğini söyleyen başkan ile birlikte herkes geriye dönüp şehre doğru ilerledi.

Emir ise ekibinden bir kaç kişi alarak burda kalmayi seçti burdan gelebilecek tehlikeyi savuşturmak istiyordu.Buna kimse karşı çıkmadı çünkü insanların çoğunun eskisi gibi olmadığı çok açıktı.Buda onları korkutuyordu.
Emir kucağındaki küçük kızı güneşe vererek;

-Onunla birlikte sende git.

Güneş daha itiraz edemeden emirin gözlerindeki ciddiyeti ve sert ifadeyi gördü.Kafasını hafifçe sallayarak onayladı.Geriye dönerek yavaş yavaş ilerlediler.

------------------------------------------------------------------✓Umarım okurken keyif almışsınızdır.

Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın lütfen.Zamanınızı ayırıp kitabımı okuduğunuz ayrıca teşekkür ederim.