in love with the wrong person

[29]

Τελικά του δίνω το χέρι μου.  Με τραβάει προς τα έξω.  Βρίσκομαι ξαπλωμενος στο χορτάρι και προσπαθώ να βρω  την ανάσα μου μα ο βηχας δεν σταματάει!! Νοιώθω το σώμα μου να τρανταζεται.  Τα χέρια μου χωρίς να το καταλάβω έχουν αρπάξει το χορτάρι και το σφίγγουν!

Ο Άρης μου βάζει μια μάσκα οξυγόνου.  Ανασαινω βαριά και με δυσκολία. 

Αρ- ηρέμησε φίλε όλα θα πάνε καλά!  Θα είσαι εντάξει.

Προσπαθεί να με καθησυχασει μα μπορώ να δω στο βλέμμα του την ανησυχία.

Α- James!! 

Την ακούω Να ουρλιαζει !

Δεν θα έπρεπε να είναι εδώ! 

Πέφτει στα γόνατα και πλέον βρίσκεται Δίπλα μου.

Μ- Αμελια!
Φωνάζει.

Ο Μιχάλης τρέχει πίσω της.

Μ- σορρυ φίλε δεν μπόρεσα να την κρατήσω...  Την ξέρεις.

Απλά κοίταζα τριγύρω.  Δεν είχα την δύναμη να μιλήσω ή να κουνηθω! 

Ή τελευταία εικόνα που έχω είναι η Αμελια ....  Γονατιαμενη δίπλα μου και να μου χαϊδευει το χέρι...  Με κοιτούσε με ένα βλέμμα το οποίο μου έλεγε "όλα θα πάνε καλά" 

Ύστερα το μαυρο κυριάρχησε...

.
.
.

Ανοίγω τα μάτια μου...  Νοιώθω πολύ πιο ξεκούραστος... Το σώμα μου αγκαλιάζει το στρώμα του κρεβατιου..  Το φως του ήλιου φωτιζε τελεια το γλυκό πρόσωπο της Αμελιας η οποία βρισκόταν δίπλα μου και κοιμόταν.

Οταν κοίταξα την μπαλκονοπρτα απέναντι από το κρεβάτι αντικρισα  μια καταγαλανη θάλασσα, της οποίας το κύμα χτυπούσε απαλά την αμμουδιά.  Τότε κατάλαβα πως δεν ήμουν στην αποθήκη... 

Στηριχτηκα στους αγώνες μου και κοίταξα τριγύρω. 

Α- μωρό μου;;

J- που είμαστε;;

Α- ο γιατρός είπε πως χρειάζεσαι καθαρό αέρα...  Έτσι ήρθαμε στο εξοχικό μου στην Κούβα...

J- και..

Α- προς το παρόν τα αφήνουμε αυτά..  Για την υπόλοιπη εβδομάδα.

J-  ρε Αμελια..

Α- σσς!  Απλά ηρέμησε... 

J- καλά... 

Α- έλα σήκω... 

J- που πάμε;;

Α- θα δεις.