·okurken dinlemelik·
Pieces of us were left on the tracks | Library Tapes
Elleri ayrıldı, soğuk sessizlik başlarken.
Uzun dakikalar geçti. İki çift göz de yalnızca ışığa bakıyordu.
Şu patlayan ışığa.
Demiştim, Chris öyle konuşmadan duramaz diye. Ya da, demiş miydim..?
"Bu neydi?" Bir süre daha sustu adam.
"Bilmiyorum." dedi sonunda, soğuk bir tavırla.
"Neler oluyor?"
"Bilmiyorum."
"Ne yapmalıyız?"
"Bilmiyorum."
"Ne yani, hiçbir şey bilmiyor musun?"
"Bilmiyo- hey!" Güldü Chris, Aldwin de gülmeye başlarken.
Fakat bunlar, normal bir insanın gülüşlerinden oldukça farklıydı.
Derken, yürümeye başladı adam, Chris'i gerisinde bırakarak.
"Öylece gidecek misin?" diye seslendi arkasından, genç çocuk.
Aldwin, kafasını Chris'e çevirmeye bile tenezzül etmeden yanıtladı onu. "Evet."
~
Uzun bir gündü, diye geçirdi içinden. Garip, kötü bir gün.
Oysaki hoşuna gitmişti. Hoşuna gitmişti tüm olan bitenin zihninde yaşanmıyor oluşu. Onun gibi olanlar vardı. Bu, rahatlatıcıydı.
Belki de, bencilce..?
Düşünmedi.
"Neredeydiniz? Saat oldukça gecikti." dedi Bayan Myer, kapının kenarına çekilir ve Aldwin içeri girer girmez kapatırken.
"Güzel şeyler gördüm, Bayan Myeraletta." dedi Aldwin, yaşlı kadını mutlu etmeye çalışarak. Kendisi için endişelenmesini istemiyordu.
Kimsenin, onun için endişelenmesini istemiyordu.
"Ha, ne güzel!"
Elindeki sıcak içeceğini yudumlarken baktı gökyüzüne. Geceye. Karanlığa.
Oysaki aydınlıktı umduğu.
Unutmak istedi, yapamadı. Yapamadı işte, beceremedi.
"Aptal...
Unut!
Düşünmesene artık!" nefes aldı gözyaşlarının akıp gitmesine izin verirken.
"Ağlamasana!
Geri dönmeyecek..." Bir hıçkırık koptu boğazından; ayrıldı parçalara acısı, sarmaladı onu sımsıkı, anılarının garip sancısı... Kadınının garip sancısı...
"İmkansız işte.." Gözüne kestirdiği ilk şeyi geçirdi eline.
"İmkansız..!
İmkansız!" fırlattı içini ısıtması gerekirken cayır cayır, donduran havanın açık kapısına.
Ve gökyüzüne fırlattığı o şeyin ne olduğunu, hiçbir zaman düşünmedi.
Ayrıldı odadan, Bayan Myeraletta'nın kendisini kapı önünde izlediğini görmezliğe vererek.
Fakat bunu yaparken, geçen gece gördüğü o huzur dolu pırıltının döndüğünü görmemişti.
~
