İMTİHANIM

annem ve babam

Gerçekten hayat çok güzel gidiyor. herşey çok kusursuz. Bu büyü bozulacak diye çok korkuyorum. Düşüncelere dalmış bir şekilde cama bakarken annem odanın kapısını çaldı"gir"diye bağırdım."Nisa kızım hazırlan pikniğe gidiyoruz" tamam anne hemen hazırlanıyorum. Annem ve babamla vakit geçirmeyi çok seviyorum. Annem ve babam benimle çok ilgileniyor çünkü kardeşim yok benim. bu yüzden üzülmüyor değilim. yeni eve taşındığımız için hiç arkadaşım yoktu.

neyse bunları düşünmek istemiyorum. Üzerimi değiştirip hızla aşşağı inip"anne ben hazırım"tamam kızım baban arabada git sende bin ben eşyaları alıp geliyorum. "tamam anne" arabaya heyecanla bindim. annem yiyecekleri bagaja koyup arabaya bindi.heyecanla camdan dışarı bakarken"anne ben 10 yaşıma ne zaman gireceğim." diye sordum fakat annem beni duymamıştı. emniyet kemerimi açıp ön tarafa doğru kafamı uzaltınca birden bağırdım babam dikkatini dağıtıp ters yöne geçmiştik. önden gelen kamyona doğru ilerliyorduk. ben korkudan konuşamıyordum hızla kamyona çarptık.

.....

gözlerimi açtığımda kendimi hastanede buldum. "Anne Baba nerdesiniz" diye bağırırken yanıma bir doktor geldi. Bana birşeyler anlatıyordu ama ben doktoru duyamıyordum sonra birden gözlerimden yaşlar süzüldü "ben be ben duymuyorum" dediğimde doktor kaşlarını kaldırmış şaşkın şaşkın bakıyordu. Ben ağlamamı durduramadım. Doktor bana yavaşca bir iğne attığında gözlerim yavaşca kapandı.

DOKTOR

inanamıyorum ameliyat başarısız geçmiş. Gidip diğer doktorlarla bu konuyu konuşmam gerek.

NİSA

Gözlerimi yavaşca açtığımda yanımda teyzem ve kuzenim vardı. teyzemin gözleri dolmuş bir şekilde bana bakıyordu. "teyze annem ve babam nerde?" diye sorduğumda kendi sesimi duymuyordum. teyzem duyamadığım için bana bir kağıt uzattı kağıtta;

"annen ve baban vefat etti kızım. senin kulağın hasar gördüğü için sağır oldun"

ben ağlayarak mektubu okurken gözlerimden yaşlar süzülüyordu. ben daha çok küçüktüm ve artık annem babam yoktu. ben hıçkıra hıçkıra ağlarken teyzem bana sarıldı. Ben teyzemlerde kalıcakmışım ve işaret dili öğrenmek için kursa gidecekmişim. Teyzem de benimle konuşmak için o da benimle kursa gelecekmiş.

Galiba bu büyü bozulmuştu.hastaneden çıkışımı teyzem yaptı. teyzem bana bir kağıt verdi gülerek kâğıtta;

"Artık sen benim kızımsın. Bizim evde enişten sana çok güzel bir oda hazırladı eski evindeki odandan daha güzel. mutlu ol ve Gülümse."

9 yaşındayım ve başıma gelenler hiç normal değil. eve geldiğimizde ev baya büyüktü. kuzenim emre beni odama çıkradığında idam çok büyüktü ve güzeldi. yüzünde biraz tebessüm oluştu. emre bir an bana kağıt verdi ve odadan çıktı. kâğıtta;

"Sakın anneme anne deme keşke sende ölseydin. Annem ve babamdan uzak dur."

Ben ağlayarak kağıdı çöpe attım.

1 hafta sonra

hem teyzem hem de ben işaret dilini öğrenmiştik. Annem ve babam aklımdan hiç çıkmıyordu. bana çok eski bir arkadaşım demiştiki"eğer bir gün canın sıkılır ve mutsuz olursan boş bir kağıda içini dök o zaman rahatlarsın." çalışma masama oturup yazmaya başladım.

devamı gelecek takipte kalın =)