3 Bölüm

64 23 16
                                    

" Hakan altun& Yıldız tilbe = Ruh ikimiz"

"Hayatta nelerle karşılaşabileceğimizi bilemeyiz bazen mutlu bazen mutsuz..."

Yine bir gün daha geçti ama hala gelmedi beni burda yanlız bırakıp gitti. Ben inanamıyorum hala  burda bir yerden çıkıp gelecek sanıyorum.

İşimi bitirip hemen odamda çıktım bu gün Pınar yenge ve Berkay amca  geliyor yemeğe onun için üstümü giyip aşağıya inip anneme yardım etmem lazımdı . Hızlıca giyinip aşağıya indim anneme yardım etmeye başladım. Misafirlerin gelmesine daha iki saat vardı annemle bütün işleri bitirip geri odama çıktım ve dolaba sakladığım kutuyu çıkardım yatağa oturup yavaş yavaş kutuyu açmaya başladım bir kaç tane fotoğraflarına baktım evinden kalemini bile almıştım bazı şeylerini    arada alıyordum. Ondan habersiz  alıyordum oda kaybolduğunu sanıyordu umursamıyordu. Onunla büsürü anım vardı ama o bunu hiç birini görmedi hep başka kizlarla çıkıyordu canım çok yakiyordu hata sevgililer gününde beni alıp sevgilisine bişey alıyordu ışte o zaman daha çok kötü oluyordum. Eve gelince direk odama çıkıp ağlamaya başlıyordum kalbim daha çok kırılıyordu ama bir gün bana geri döneceğini biliyorum o zamana kadar beklicem diye kendi kendime  söz verdim.

Neden gittin Beyazıt'ım beni hiç düşünmedinmi yada aileni yine şaçmalamaya başladım, ağlamıcam ama olmuyor yine gözlerimden yaşlar gelmeye başladı daha gideli 2 hafta oldu aklımdan bir türlü çıkmıyorsun anneme seni soramıyorum nasılsın diye soramıyorum seni bile aramaya korkuyorum çünkü ordan bidaha gelmicek derlerse kalbim bir şeye daha dayanamaz artık yoruldum ama pes etmicem onu sevmeye her geçen gün daha ona çok bağlanıyorum .
Annemin sesiyle elimdeki fotoğrafları kutunun içine geri koydum yine aynı yerine sakladım ve aynanın karşısına ğeçtim üstümü düzeltim ama ağlamaktan göz altlarım kızarmiştı onun için yüzüme su vurdum biraz kendime geldim yüzümü kuruladıktan sonra aynada son kez kendime baktım ve aşağıya indim.

Annem misafirleri oturma odasına geçtiler bende arkalarından geçtim. Ben duvarın en köşesindeki tekli koltuğa geçtim ,annemler biraz konuştuktan sonra yemeğe geçtik yemek yemeğe başladık sofrada sadece bıçak, kaşık seslerinden başka ses yok herkes yemeğe dalmış ama benim canım yemek istemiyor anacak yemekle oyun oynuyordum taki pınar ablanın sesine kadar.

"Ecerem karnen nasıl "

"İyi Taktir aldım"

"Aferim sana beyazıt 'da taktir aldı "

Beyazit ismini duyunca biraz kalbim acıdı ben bile ismini almıyorum ağzıma canım çok acıyor çünkü ama şimdi onun adı geçmeye başlıyacaklar ve daha fazla canım acıcak onun için bu sofradan hemen kalkmamlazım.

"Anne benim karnım doydu odama geçcen kendimi iyi hisetmiyorum "

"Tabağına hiç dokunmamışsın neyin var canım kızım "

"Anne sadece yorgunum bide iştahım yok "

"Tamam canım kızım sana iyi geceler "

"Sizede afiyet olsun "

Annemlerin yanından kalktım direk odama çıktım. Yatma elbiselerimi giyip yatağa yatım ve artık tutamadığım yaşlar gelmeye başladı ağlamaktan başka bişey yapmıyorum onu geri getiremiyorum onsuz yapamıyorum dayanamıyorum ben en sonunda kalkıp telefonumu alıp kulaklıklarımı taktım"Aynur Aydın " "Anlatma Bana " şarkısını açtım dinlemeye başladım.

Yazarın ağzından.

İnsan birini aşık olunca niye duygularını açamıyor ki ? Neden ona aşık olduğunu söylemekten mi korkuyor acaba? Neden biliyormusunuz biz insanlar sevdiğimiz kadar sevilmeyi bekliyoruz belki de en büyük hatamız bu. Nerde o eskiden tertemiz yürekli seven insanlar ....

Ecrem'de çok sevmişti. Hemde öyle çok ki kışın karım ortasında, Beyazı'tı sevmenin edebiyle sokaklarda yürürken belki sevilmenin umuduyla sevmişti Beyazıtı... Ama olmadı. Demek ki hayat bizim degil kendi seçimlerini uyarlıyor bizleri .

Biz sadece bu hayata ayak uydurmak düşüyormuş ne yapsak hiç birşey olmuyor yine ayrı yerlere düşürüyo her çabamız boşa gidiyor ama asla pes etmemeliyiz ne olursa olsun mutlu olmayı bilicez. Belki hayat bize bir şans verir yine ona bütün aşkımızı açabiliriz.

Aşık olunca ne olcağını ne olmucağını umrunda olmaz sadece onu sevmek, sevgini hisetmek istersin. Ama tek taraflı aşk olunca sadece sevmek düşüyor umut beklersin ama o umut olmaz daha çok kırılırsın ama asla pes etmezsin daha çok çabalırsınız ama bir gün o bütün çabaladığınız hepsi boşa gider artık bu hayatta tutunacak kimse kalmaz . Bir tek ailen kalır o sana sevmek , sevgi yapar başka hiç kimse yapmaz .
Kimse arkanda durmaz kimse sana ne sevgi nede sevmek yapar sadece seni gerçek seven insanlar yapar başka kimse yapmaz. Çok güvendiğin sandığın kişi bile senin arkandan vurmak için elinden geleni yapıyorlar.

Herkese merhaba elimden geleni yazmaya çalıştım biraz kısa oldu inşallah bidaha ki bölümü uzun tutmaya çalişcam sevgili okuyucularım sizi çok seviyorum elim biraz iyiye gidiyor geçmiş olsun diyen hekesi burdan öpüyorum 😘😘😘😘😍iyki varsiniz❤❤❤❤

Oy vermeyi unutmayın bide yorum atmayı unutmayın 🙈❤😍😘

    Bir Minik Aşklar Kenti. #Wattys2018                             Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin