Bir Minik Aşklar Kenti. #Wattys2018

8 Bölüm

    "Hayatın akışı..."

'Ecrem hadi kalk eve geldik. Kızım uyansana ,kime diyorum."

~~~~~~~~'Ecrem'in ağzından' ~~~~~~~~~~

Hafif gözlerimi açtığımda melis başımda bana sesleniyordu  ve dürtüklüyor. Ben buna rağmen yatmaya çalışıyordum. Artık susmayınca mecburen gözlerimi açmak zorunda kaldım.

"Tamam yeter kalktım." Hafif sert misali şeklinde söyledim. Olduğum yerde gerildim. Melis çoktan aşağıya inmişti ben de indim arkasından.  Şöför bizim aldıklarımız  ve benim bavulumu aldı. O da  arkamızdan  gelmeye başladı. Kapının önüne geldiğimde Melis bekliyor du.

"Niye bekliyorsun?"

"Kapıyı açmıyorlar galiba evde değiller."

"Yedek anahtar yokmu sende? yada şöför de olabilir. "  Arkamızı döndüğümüzde şöför ortalıkta yoktu ikimizde birbirimize baktık. Acaba herkes nerde? Bizim bilmediğimiz birşey mi oldu?

'Gel hadi arka bahçeye bakalım belki orda olabilir. '

'Tamam o .'

Arka bahçeye gidiyorduk tam dönemece dönmüştik ki birden bir şey patladı. Melis' le ben birden korktuk ve şaşkınca hem onlara hemde etrafa göz gezdirdik. Her taraf çok güzel olmuş fazla kimse yoktu galiba küçük bir kutlama gibi birşey hazırlamışlardı. Yavaşça yeliz teyze ve haluk amcanın yanına yürümeye başladık. Sanki kendi ailem gibi hepimiz bir birimize sarıldık. O kadar mutluyuz ki anlatılamıcak bir duygu böyle olunca kendi ailemde keşke yanımda olsaydı.

'Anne bu ne ve ne oluyor burda?'

'Size küçük bir süpriz yapmak istedik çocuklar.  Hadi şimdi yemeğe ordan ikinci bir süpriz daha var. '

'Tamam'

'Tamam'

Yemeğe oturduk bir güzel karnımızı doyurduk şimdi ikinci süprize geçmiştik . Yukarı çıktık . Bir odaya girdik, karşımızda kocaman televizyon vardı. Hepimiz koltuklara oturduk. Haluk amca televizyonda bir şeyler yapıyordu Yeliz teyzede elinde pasta,börek, kurabiye,cpsi, kola da getirmiştir. Birden televizyondan ses gelmeye başladı kafamı oraya çevirdim annemle babamı görünce televizyonda şok olmuş şekilde bakıyordum demek süpriz buydu. Aradan bir hafta geçmesine rağmen onları çok özlemiştim. Bana sanki yıllar gibi gelse de dahabir hafta kim bilir kaç hafta yada ay kalacaklardı ? Ben onlarsız hiç yapamıyorum sanki sanki bir rüyanın için deymişim gibi geliyor ama rüya değil herşey gerçekti . Daldığım yerden ayrılıp babamla anneme  konsatremi verdim .

  
  'Herkese merhaba. Nasılsınız ?'

'İyiyiz Oktay. Siz nasılsınız?  Orda işler nasıl? Ne zaman biter?'

'Işler iyi ama galiba bir süre daha burda kalmamız gerekiyor. Birde Ecrem kızım eğer istersen sen ve Melis yanımıza gelin gezersiniz ne dersiniz?'

 
'Yok baba biz başka bir yere gitmeyi düşünüyoruz dime Melis?'

'Evet biz başka bir yere gitmek istiyoruz.'

'Nereye gitmek istiyorsunuz kızlar ? '

'Şey biz Antalya gitmek istiyoruz da, ben ve Ecrem'le eğer izin verirseniz?'