Δουλεύω σε ασφαλιστική εταιρία, και αυτο ειναι το πιο περιεργο τηλεφώνημα που έχω παρει.
Ήταν γύρω απόγευμα όταν το τηλέφωνο χτυπησε.
«Γεια σας ειμαι ο Τζιμ. Πως μπορω να σας βοηθήσω;»
Μια γυναικεια φωνή απάντησε.
«Ψάχνω ασφάλεια ζωής για τον γιο μου, τον Ρομπερτ»
Μια παιδική φωνή διεκοψε.
«Μαμα δεν χρειάζομαι ασφάλεια!»
«Σους Ρομπερτ δεν ξερεις καν τι ειναι η ασφάλεια!»
Απάντησε η γυναίκα.
«Λοιπόν, εχουμε πολλές επιλογές για ασφάλεια ζωης...»
Άρχισα να λεω. Οι γίνεις κάνουν ασφάλειες στα παιδιά τους συνέχεια όποτε δεν μου φάνηκε περιεργο.
«Χολυ! Χολυ τι κανεις;»
Ήταν η φωνή ενός ανήσυχου ανδρα.
«Κανω ασφάλεια για τον Ρόμπι!»
Απάντησε η γυναικα. Η φωνή του άνδρα μαλακωσε.
«Εντάξει θα ασχοληθώ εγω για την ασφαλεια. Γιατί δεν πας να ξαπλώσεις;»
Πήρε το τηλεφωνο.
«Συγγνώμη για αυτο. Ο γιος μας, ο Ρομπερτ πεθανε πριν επιλογές εβδομαδες και η γυναίκα μου τα εχει λιγο... χάσει από τοτε. Συγγνώμη και παλι.»
Έκλεισε το τηλεφωνο.
Αυτο που με κρατάει ξύπνιο τα βραδιά ειναι ότι σιγουρα, εγω άκουσα μια παιδική φωνή.
