Αυτο έγινε όταν ήμουν Δευτέρα λυκείου.
Ένα απόγευμα, η μητερα μου και ο πατριός μου είχαν βγει σε μια δεξίωση, ένα μεγάλο δείπνο ή μια συναυλία, ειναι δύσκολο να θυμιθω. Εγω είχα μείνει σπίτι να δουλέψω σε μια εργασία που έπρεπε να παραδώσω την επομενη (ήμουν από αυτα τα παιδιά που όλα τα έκαναν το τελευταίο λεπτό) και πέρασα όλη τη νύχτα να δουλεύω στο γραφείο μου κλεισμένος στο δωμάτιό μου. Για να σας δώσω μια οπτική εικόνα του δωματιου, το γραφείο μου κοιτάει σε ένα τοίχο και βρίσκεται δίπλα από ένα μικρό παράθυρο που ειναι στον ιδιο τοίχο, και από εκεί που μου καθόμουν η πλάτη μου αντικρίζει την πόρτα. Όσο δούλευα , φορούσα αυτα τα υπέροχα ακουστικά που είχα παρει για τα γενέθλιά μου, από αυτα που μπλοκάρουν τον εξωτερικό ηχο.
Οι γονείς μου έφυγαν απο το σπίτι γύρω στις 6:00 μ.μ., και όλη την ώρα που έλειπαν, καθόμουν στο γραφείο, ακούγοντας τραγούδια με τα ακουστικά μου και γράφοντας την εργασία μου. Που και που, θα εκανα μερικά διαλειμματα και θα έβλεπα τη βροχή και τις αστραπές να χτυπουν στο κλειστό παράθυρο μου (ζούσαμε στο Χιουστον εκείνη την περίοδο και είχε μια μεγάλη καταιγίδα εκείνη τη νυχτα). Δεν έφυγα ποτέ από την καρέκλα μου.
Οι γονείς μου γύρισαν γύρω στις 11:00 μ.μ.. Σε κάποιο σημείο αργά το απόγευμα, είχα βγαλει τα ακουστικα, όποτε όταν γύρισαν οι γονείς μου (συμπτωματικά μετά λεπτά αφού έβγαλα τα ακουστικα), άκουσα καθαρά τη η πόρτα του γκαράζ να ανοίγει και τους γονείς μου να μπαίνουν στο σπίτι. Δευτερόλεπτα αργότερα, άκουσα τη μητέρα μου να με φωνάζει.
«Γιάννη! Τι στο καλό έγινε εδώ;»
Μπερδεμενος, σηκώνομαι από την καρέκλα μου και άρχισα να περπατώ στην άλλη άκρη του σπιτιού για να τους συναντήσω. Υπήρχε μόνο ένας μικρός διάδρομος που χώριζε το δωματιό μου από το σαλόνι. Λόγω του γεγονότος ότι η μάνα μου με φωναζε έδωσα λίγη σημασία στο διάδρομο και τη σπίτι. Μετά από λίγες στιγμές, φτάνω στους γονείς μου. Η μυτερά μου εβραζε. Έδειχνε το πάτωμα και φώναζε:
«Τι ειναι αυτο; Ειχες καλέσει ανθρώπους στο σπίτι;»
Κοίταξα κάτω. Το χαλί ήταν κατεστραμμένο. Είχε καλυφθεί με λάσπωμενες πατημασιές. Σαν κάποιος να περπατούσε εκεί.
Πανικοβλημενος, της εξηγώ πως δεν είχα ιδέα πως βρέθηκαν οι πατημασιές εκει, ότι πέρασα όλη τη νύχτα δουλεύοντας στην εργασία μου. Ειδα το πρόσωπο της να αλλάζει από θυμωμένο, σε παραξενεμενο, σε φοβισμενο. Καταλάβαμε πως κάποιος άλλος θα έπρεπε να έχει μπει στο σπίτι. Γρήγορα εξετάζουμε τις πατημασιές, προσπαθώντας να ξεμπερδέψουμε την κατάσταση. Μας πήρε λίγη ώρα να καταλάβουμε από που αρχίζουν: από την πίσω πορτα, που συνήθως αφήνουμε ξεκλείδωτη. Τοτε προσέξαμε κάτι αλλο. Οι πατημασιές άρχισαν από την πίσω πόρτα αλλά δεν τις είδαμε να φεύγουν.
Ακούσαμε κάτι να κουνιέται γύρω στο σπίτι. Ακούμε την μπροστινή πορτα να ανοίγει με φορα και μετά να κλείνει γρήγορα με ένα δυνατό ΜΠΑΜ!
Όλοι μας τρέχουμε στο γκαράζ και κλειδώνουμε την πορτα. Η μαμα μου φωνάζει στην αστυνομία μέσα από το τηλέφωνο.
«Παρακαλώ ελάτε γρήγορα! Κάποιος εχει διαρυξει το σπίτι μας!»
Μετά από κάτι αιώνες, η αστυνομία έφτασε. Ένας αστυνομικός έμεινε μαζί μας στο γκαράζ και ο συνεργάτης του πήγε να τσεκάρει το σπίτι δωμάτιο προς δωμάτιο. Μας λέει πως ειναι ασφαλές να πάμε μέσα στο σπίτι, ότι κανένας δεν ήταν στο σπίτι. Και μετά μας κανει μια ερώτηση. Ρώτησε πιάνου δωμάτιο ειναι ειναι στο βάθος του διαδρόμου στα αριστερά. Οι γονείς μου με κοιτάνε και λεω στην αστυνομικό πως ειναι δικό μου. Μας λέει πως πρέπει να την ακολουθήσουμε μέχρι εκεί.
Όσο περπατάμε, ειναι εύκολο να δεις ότι οι πατημασιές απλώνονται από τη πίσω πορτα σε όλο το σπίτι. Πηγαίνουν απ' το σαλόνι, στο διάδρομο και μετά γυρνούν να αντικρίσουν το δωμάτιό μου. Σταματούν στη πορτα του δωματίου μου.
Τοτε η αστυνομικός μου δείχνει την πορτα μου , που είχα αφήσει ανοιχτή όλο το βράδυ. Πάνω της, με μαύρο μαρκαδόρο ήταν γραμμένα τα εξής:
Το ημερολόγιο μου:
8:47 : Σε βλέπω
8:53 : Ξέχασες να κλειδώσεις την πίσω πορτα
8:59 : Φενεσαι συγκεντρωμένος
9:24 : Γυρνα
9:47 : Κοιτά με
10:15 : Κοιτά με
10:37 : Κοιτά με
10·49 : Κοιτά με
Για σχεδόν δυο ωρες, κάποιος στέκονταν στη πορτα μου και με έβλεπε. Μέχρι και σήμερα, τρέμω όταν σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί αν είχα γυρίσει και κοίταγα ποιος ήταν στη πορτα μου.
