Η Μητέρα παντα με προειδοποιουσε να μην διασχίσω τον δρόμο. Η Μητέρα παντα με προειδοποιουσε για τέτοια πραγματα. Μου έλεγε πως θα με απαγωγουσαν, πως θα με επερναν μακριά.
Μαλλον είχε δίκιο, κατά καποιο τρόπο. Μια μέρα τον διεσχισα, καθώς ήμουν παντα το ανυπάκουο παιδι, και πολλοί άνθρωποι ήρθαν, με σήκωσαν και άρχισαν να μου κάνουν πολλές ερωτησεις.
Δεν ξερω γιατί δεν ήθελε να διασχίσω το δρομο. Όλοι οι άνθρωποι φορούσαν μπλε στολές και είχαν σηματα. Δεν ξερω γιατί της έβαλαν ασημένια βραχιόλια στα χέρια. Δεν ξερω γιατί η Μητέρα προσπάθησε να τους δαγκωσει.
Δεν ξερω πολλά πράγματα υποθέτω. Και μετά από χρόνια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί με ανάγκασε να την αποκαλώ «Μητερα».
