All of us wear mask {SF FanFiction}

Rozdział 7

Wszystko stało się w ciągu kilku sekund.

Najpierw usłyszałem głośny krzyk, a po chwili wycie kogutów i migające czerwono-niebieskie światła radiowozów. Odruchowo wepchnąłem Wally’ego przez otworzone tylnie drzwi, w momencie, gdy rozległ się głośny huk, jednak zignorowałem go. Błyskawicznie znalazłem się za kierownicą i z głośnym warczeniem silnika wjechałem w jakąś wąską uliczkę modląc się, aby nie okazała się ślepym zaułkiem.

- Jakim cudem nas znaleźli? – zapytał zduszonym głosem.

- Nie wiem – warknąłem cicho.

Wykonałem ostry zakręt wyjeżdżając z uliczki na jedną z głównych dróg. Zerknąłem w lusterko i stwierdziłem, że gonią mnie dwa radiowozy co było całkiem niezłym wynikiem. Z tyłu głowy zapaliło mi się czerwone światełko z imieniem Jenny, ale nie mogłem się dłużej nad nim zastanowić przez barykadę.

- Zawracaj! – wrzasnął Wally.

Od razu wykonałem jego polecenie zakręcając ostro i wjeżdżając częściowo na pusty chodnik. Jeden z radiowozów próbował powtórzyć mój manewr, jednak nie udało mu się i uderzył bokiem w słup sygnalizacji. Drugi cudem wyhamował zanim staranował zaporę. Zyskaliśmy kilka cennych sekund, które od razu wykorzystałem.

- Kieruj się w stronę autostrady. Jest tam zjazd dzięki którym łatwo ich zgubimy  - mruknął.

Poczułem jak łapie za zagłówek mojego fotela i jego nogi wylądowały w szparze pomiędzy fotelami, gdy przenosił się na przednie siedzenie.

- Mogę wiedzieć co ty do kurwy nędzy wyprawiasz? – zapytałem zirytowany przyśpieszając i rzucając mu krótkie spojrzenie.

- Przesiadam się tępaku – powiedział przewracając oczami.

- Domyśliłem się. Mogę wiedzieć tylko dlaczego?

Zignorował mnie wbijając spojrzenie w moje ramię i odchylając kołnierz mojej koszulki.

- Ty krwawisz – powiedział, gdy tylko otworzyłem usta.

Zerknąłem na niego zaskoczony i przyłożyłem jedną dłoń do swojego ramienia. Pod palcami wyczułem ciepłą, kleistą ciecz i dość głęboką dziurę. Dopiero wtedy zacząłem łączyć fakty i odczuwać coraz wyraźniej pulsujący ból.

- Jedź do mnie. Moja ciotka cię opatrzy.

- Tak? I co jej powiesz? Ciociu Kate jest taka sprawa: byliśmy na nielegalnych wyścigach ulicznych, bo wiesz to z nich mam kasę na te kursy. No i wszystko było świetnie, dopóki nie przyjechała policja, aby nas wszystkich zapuszkować, więc zaczęliśmy uciekać, niestety Dick został postrzelony w ramię i teraz musisz mu wyjąć kulę, żeby nie wdała się infekcja – zacząłem ironizować.

- Pierdol się. Niepotrzebna ironia – warknął.

- To ty przestań pieprzyć głupoty! Dobrze wiesz w jakim stanie jest twoja ciotka i że za żadne skarby nie może się dowiedzieć o naszych nocnych eskapadach. Zresztą tak samo jak Bruce – z trudem opanowałem drżący z emocji głos.

Nie byłem w stanie zatrzymać napływających do mojej głowy wspomnień. Pamiętałem każdy szczegół z dnia w którym nam się nie udało i zostaliśmy zatrzymani przez policję. Bruce nawet nie był wściekły i chyba to było w tym wszystkim najgorsze. Wydawał się zawiedziony tym jak bardzo nieodpowiedzialny byłem, gdy okazało się, że wciągnąłem w to Jenny. Miała tylko czternaście lat, a ja sam niewiele wcześniej dostałem prawo jazdy. Przez trzy lata udało mi się powstrzymać, ale te trzy miesiące… Musiałem oderwać myśli od wszystkiego co się wtedy wydarzyło.