My Ideal | Nicki Minaj | ZAWIESZONE |

16

-Chodź muszę cię ze wszystkimi poznać – oznajmiła Onika i pociągnęła mnie w stronę drzwi.

Rzeczywiście poznała mnie chyba ze wszystkimi osobami jakie tam się znajdowały. Poznała mnie z Drake'm i Tyga, którzy akurat pracowali nad swoimi nowymi singlami. Wszyscy wydawali się być mili, jednak i tak trochę się ich bałam.

-O Chanel tu jesteś – powiedział Alan. – Musimy nagrać jeszcze jakąś piosenkę – oznajmił z zakłopotaniem.

-Oczywiście – uśmiechnęłam się do niego. – W takim razie może niedługo do was wrócę – uśmiechnęłam się w strone Drake, Tyga i Oniki.

-Okej czekamy na ciebie – uśmiechnęła się Nicki i zaczęła pomagać kolegom z piosenkami.

Udaliśmy się do tego samego pomieszczenia. Nie mogłam się zdecydować jaką piosenkę wybrać.

-Teraz ten utwór będzie nagrywany, wiesz, żeby rozpocząć twoją działalność w mediach – oznajmiła Alan.

-Hejka, co tu robicie? – zapytał chłopak o rudych włosach wchodzący do pomieszczenia.

-Cześć Daniel, musimy jeszcze popracować – wskazał na mnie.

-A kim jest ta piękna dziewczyna? – ujął moją dłoń i lekko ucałował jej wierzch.

-To jest Cha...

-Pixie – przerwałam mu. – Miło cie poznać Daniel – uśmiechnęłam się do niego i zabrałam swoją rękę.

-A właśnie Lil cię szukał – powiedział patrząc w stronę Alana.

-Eh... a gdzie on teraz jest – przewrócił oczami blondyn.

-Chodź zaprowadzę cię – rudowłosy machnął ręką.

-Dobra Chanel wybierz sobie piosenkę, lub cokolwiek nie dotykaj panelu i może wejdź do tego pomieszczenia może już – powiedział lekko niepewnie.

-Spokojnie dam sobie radę – uśmiechnęłam się i weszłam do pokoju za szybą.

Blondyn zrobił coś jeszcze przy panelu i po chwili zniknął za drzwiami. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Było w nim kilka gitar, perkusja... Mój wzrok przykuł jeden z akustyków. W sumie mogłabym sobie poćwiczyć zanim on wróci. Wzięłam go do ręki sprawdziłam, czy jest dobrze nastrojony i stanęłam instynktownie przed mikrofonem. Przypomniałam sobie jak szła melodia do piosenki „Crazy" zaczęłam powoli szarpać struny w wyznaczonej kolejności. Po chwili z moich ust wydobyły się dźwięki piosenki. Znałam tę piosenkę doskonale, więc zamknęłam oczy i poniosłam się muzyce. W pewnym momencie usłyszałam gitarę elektryczną, a po chwili perkusję. Otworzyłam oczy i nie przestając śpiewać rozejrzałam się kto to. Na perkusji grał Daniel i się do mnie uśmiechną, a na elektryku grał Alan. Uśmiechałam się, a słowa same wylatywały z moich ust. Nie kontrolowałam tego. To było niesamowite. Mogłam to robić cały dzień. Po chwili piosenka dobiegła końca.

-Wow! To było... WoW! – powiedział Daniel.

-Czemu nie powiedzieliście, że umiecie grać? – zapytałam odstawiając gitarę.

-Dużo o nas nie wiesz słońce – powiedział Daniel i objął mnie ramieniem.

-Nie słońce tylko Pixie – zdjęłam jego rękę z mojego ciała i postanowiłam odejść gdzieś gdzie nie było tego człowieka.

-To co wstawimy to? – zapytał Alan, a mnie zatkało.

-Co? – zdziwiłam się.

-Przed wyjściem włączyłem nagrywanie – wskazał kamerę. – Kilka poprawek i możemy wrzucić to do Internetu – uśmiechnął się.

-Pokaż mi to – powiedziałam szybko.

On włączył to co było nagrane na kamerze, jak się rozglądam po pomieszczeniu i wybieram gitarę. Kiedy zaczęłam śpiewać to nadal nie wierzyłam, że to ja. Dobrze, że przynajmniej się pomalowałam. Nagle po cichu do pomieszczenia weszli Daniel i Alan. Daniel oczywiście pomachał w stronę kamery. Zaskoczenie na mojej twarzy jak usłyszałam, że nie jestem sama było nie do podrobienia. Kiedy skończyło się nagranie nie mogłam nadal uwierzyć, że to się stało.

-Musiałeś machać do tej kamery? – krzyknął Alan.