Վարդի փշերը սուր են

Մաս 15

Փով Մար

Ես անպայման պետք է խոսեմ Նարեի հետ,դա շատ կարևոր է։Մի հարց կա,որ ինձ անվերջ տանջում է...Նարեն սենյակ մտավ։

-Նարե,արի խոսենք,-վճռական ասացի ես։

-Արի,բայց ինչից?-զվարթ պատասխանեց Նարեն։

-Ես երկար բարակ չեմ խոսի,մենակ թե պատասխանիր հարցիս։

-Լավ,-Նարեն դեռ ուրախ էր։

-Չոն Չոնգուկը քեզ դուր է գալիս?

Նարեն լրջացավ։

-...ինչ?...ինչ ի նկատի ունես?

-Նարե,հարցիս պատասխանիր։

-...Մար...ախր..

-Ամեն ինչ պարզ է։Մի շարունակիր։

-Մար,չես նեղանում?

-Ինչի համար պիտի նեղանամ?հո ութ տարեկան չենք,-փորձեցի ուրախ թվալ մի կերպ արցունքներս զսպելով ու դուրս եկա սենյակից։

Որոշեցի ինքս ինձ հետ մնալ ու մի քիչ լաց լինել,ինքս էլ չէի հասկանում թե ինչի համար։դուրս եկա հյուրանոցից։Արդեն մայրամուտ էր։Օգտվելով առիթից,որ բոլորը ընթրում են ու իմ բացակայությունը չեն նկատի,ես որոշեցի գնալ մոտակա այգի,բայց հասկացա որ այգում ինքս ինձ հետ մենակ չեմ կարող լինել ու միտքս փոխեցի։Որոշեցի գնալ ծառաշատ մի վայր,որտեղ սովորաբար մարդիկ այս ժամին չեն գնում։Ես ահագին քայլեցի,բայց վերջում գտա իմ ուզած տեղը։Ես խորացա ծառերի մեջ ու երկու ծառի արանքում տեսա Չոնգուկին,ով նստած ականջակալերով երգ էր լսում։Ես կամա թե ակամա ժպտացի։Մոտեցա։Նստեցի կողքին։Նա ժպտալով ականջակալներից մեկը դրեց ականջիս։Իմ սիրած երգն էր։Մի՞թե մենք նույն ճաշակն ունենք։Թվում է թե հիմա ուրախությունից կպայթեմ։Մենք չէինք խոսում,ուղղակի մեկ-մեկ իրար էինք էինք նայում ու ժպտում։Նա խախտեց լռությունը.

-Մար,հիշում ես մեր պատահական համբույրը...

-Ես արդեն ներողություն եմ խնդրել դրա համար,դա իմ ցրվածության արդյունքն էր...

-Ես կցանկանայի կրկնել դա...եթե թույլ կտաս...

-...-ես շոկի մեջ էի,ամենևին չէի սպասում այդպիսի շրջադարձի։
Նա ինձ ավելի ու ավելի էր մոտենում,իսկ ես քարացել էի և...նա համբուրում է ինձ։Չեմ ուզում որ այս պահը ավարտվի,ուզում եմ որ այս հիասքանչ զգացողությունը երկար տևի։Նա գնալով ինձ մոտեցնում է դեպի իրեն ու շարունակում համբուրել...

Փով Նար

-Մարկ,Մարին տեսել ես?ես նրան մեր վերջին խոսակցությունից հետո չեմ տեսել,անհանգստանում եմ...

-Ինչ ես ասել,որ անհանգստանում ես?

-Չոնգուկից էինք խոսում,-առավելագույնս քիչ ինֆորմացիա տալով լարված պատասխանեցի ես։

-Հա,բայց ինչ էիք խոսում?

-Մարկ,պարտադիրա իմանաս?

-Հա։

-Հաստատ?

-Վայյ,դե մոռթեցիր,ասա

Ես պատմեցի մեր խոսակցության բովանդակությունը։Մարկը շշմեց։Մարկի հեռախոսը զանգեց։Նա հեռախոսին պատասխանելով հեռացավ։

Փով Սեհուն

*Հեռախոսազրույց*

-Ալո(Մարկ)

-Մարկ քեզ շատ կարևոր բան ունեմ ասելու(Սեհ)

-Դե ասա,ում ես սպասում։Մարի հետա կապված?(Մարկ)

-Ինչ իմացար?(Սեհ)

-Նարեն ասեց,որ Մարին ընթրիքին չի տեսել։(Մարկ)

-Որտեղից պիտի տեսներ,եթե ընթրիքի ժամանակ Մարը Չոնգուկի հետ սեր էր խաղում?(Սեհ)

-Ինչ??!!!!(Մարկ)

-Ինչ որ լսեցիր։(Սեհ)

-Այսինքն?!(Մարկ)

-Ես սոված չէի,դրա համար դուրս եկա օդափոխվելու։Զբոսնելու ժամանակ էլ պատահմամբ տեսա ծառի տակ նստած Մարին ու Չոնին համբուրվելիս։(Սեհ)

-Եղբայր,հերիք է կատակես...(Մարկ)

-Չեմ կատակում։(Սեհ)

Մարկն անջատեց հեռախոսը։

Փով Նար

Երբ ես վերադարձա համար Մարն արդեն անյտեղ էր։Նա զարմանալիորեն շատ ուրախ էր։

-Ասեցին,որ ինձ ես փնտրել,ես էլ եկա,-շատ ուրախ ասաց Մարը։

-Այ գիժ,ուր էիր?գիտես սիրտս ինչ էր լինում?քիչ էր մնացել գժվեի,-ես մոտեցա նրան ու թեթև գլխին հարվածեցի։

-Ախ,Նարե,ես երեխա չեմ ու հանգիստ կարող եմ առանց քեզնից հարցնելու դուրս գալ։

-Ուղղակի մեր խոսակցությունից հետո ինձ թվաց...լավ ինչևէ։

Մենք շատ հոգնած էինք այնպես որ շուտ պառկեցինք քնելու։Մարը ամբողջ գիշեր չթողեց քնեմ,ամբողջ գիշեր քնի մեջ ծիծաղում էր։Բայց գոնե թե ժամանակ ունեցա մի լավ մեջս քննարկելու Չոնին ու հասկացա,որ ես նա ինձ իսկապես դուր է գալիս։Բայց...ամեն ինչ այնքան բարդ է։Իմ համար շատ մեծ նշանակություն ունի Մարը,բայց նրա պատճառով չեմ պատրաստվում հրաժարվել Չոնգուկից...