Վարդի փշերը սուր են

Էքսկուրսիայի ճանապարհին 2

*Ճաշարանում*

-Հունի,արի վերև բարձրանանք'քնելու,ամեն մեկս մեր սենյակ,արդեն ուշ է,-հորանջելով ասաց Նարեն։

-Լավ,-պատասխան հորանջելով ասաց Հունին։

Նրանք արդեն վերև էին բարցրանում,երբ...

-Աաաաախ,-ցավից գոչեց Սեհունը։

-Ինչ եղավ?

-Ոտքս խփեցի։

-Դե որ մի քիչ ուշադիր լինեիր կթոռոմեիր չէ՞,կակաչ?

-Քիչ խոսիր,ավելի լավ է օգնիր բարձրանամ,-Ծիծաղելով ասաց Սեհունը և ձեռքը գցեց Նարեի ուսին,որ Նարեն տանի իրեն։

-Աաաայշ...

Փով Նար

Մի երկու օր առաջ վրաս մունաթ էր գալիս,իսկ հիմա իրեն երեխայի պես է պահում։Ես նրանից ոչինչ չեմ հասկանում։Ես արդեն բարձրացրի նրան ու հասցրի իր սենյակ,հիմա մնում է,որ ինքս տեղ հասնեմ։Այս անիծյալ նավն այնքան մեծ է։Ախր, Սեհունի սենյակից մինչև իմն ու Մարինը,Հունիի նկարագրածով,պետք է որ մի քանի քայլ լիներ,ոնց կարող էի մոլորվել?Լավ,հանգստանալ է պետք,կարելի է   մտնել սենյակներից որևէ մեկն ու իմ սենյակի տեղը հարցնել։Իսկ եթե քնած լինի սենյակի տերը?Բայց չեմ կարող չէ այսպես մինչև լույս կանգնել?Ես թակեցի դուռը։Բացող չկա։Դուռը բաց է։Մտա ներս։Այնտեղ Չոնգուկն է,ոտքերը սեղանին դրած,ինքն էլ բազմոցին նստած չիպս ուտելով դորամա է նայում։

-Օ,էտ երբ եկար,չնկատեցի,-Նարեին տեսնելուն պես ոտքերը սեղանից իջեցնելով ասաց Գուկը։

-Կներես,ես ընդհամենն ուզում էի...

-Գալիս ես իրար հետ նայենք,մենակով մի քիչ ձանձրալի է

-Բայց...արդեն ուշ է։

-Ոչինչ,մի քիչ մնաց։

-Լավ,-ասաց Նարեն ու նստեց բազմոցին։
___________________________________
Փով Մար

Այշշշ,Նարեն ուր մնաց?Արդեն ուշ է,չի մտածում որ ես էլ անհանգստանալ գիտեմ?Այդ աղջիկը մանկամիտ է ու տենցն էլ կմնա։Մի՞թե ես պետք է նրան տիրություն անեմ,ախր,մեծ աղջիկ է։Մարկն էլ գնաց քնելու,հիմա անհետաքրքիր կլինի էն խփնված Նարեին սպասելը։Ես էլ եմ ուզում քնել։Դուռը բաց կթողնեմ,ինքը թող գա։
__________________________________
Նարեի աչքերը գնալով փակվեցին։Նա իր գլուխը դանդաղ իջեցրեց Գուկի ուսին,առանց հասկանալու։Գուկը խորամանկորեն ժպտաց։

Փով Գուկ

Բա հիմա Նարեին ոնց իր սենյակ տանեմ?Ինչ էլ ծանր է։Օհո,բախտս բերեց,դուռ բաց էր։Օհո,օհո,բախտս կրկնակի բերեց,Մարն էլ քնած էր։Ես Նարեին պառկեցրի Մարի կողքին։

-Բայց,ինչ սիրուն են քնած ժամանակ։Ափսոս,որ...դժբախտ կդառնան,-ասաց Չոնգուկն ու հիստերիկ ծիծիղելով դուրս եկավ աղջիկների սենյակից։