Վարդի փշերը սուր են

գլուխ վերջին

*21։37*
*Սեուլ*

Փով Նար

Հազիվ տուն հասանք։Շատ հոգնած էինք ե՛ս էլ,Մա՛րն էլ, դրա համար էլ առանց երկար մտածելու գնացինք քնելու։Արթնացանք Սեհունի զանգից,որովհետև մոռացել էինք զարթուցիչը միացնել։

*Հեռախոսազրույց*

(Սեհ)-Նար,էսօր դասի չգնաք։

(Նար)-Բայց դաս կա։

(Սեհ)-Գիտեմ,հենց հիմա ես ու Մարկը դպրոցից գալիս ենք ձեր տուն։Դուք DVD ունեք,չէ?

(Նար)-Հա,կինո եք բերում?

(Սեհ)-Հաա,էն էլ ինչ կինո։

(Նար)-Լավ,սպասում ենք,պոպկոռն կբերեք։

(Սեհ)-Չէ,որ նայեք կարող ա խեղդվեք։

(Նար)-Լավ,շուտ եկեք։Գուկն էլ է ձեր հետ։

(Սեհ)-Ոչ,-վրդովված պատասխանեց Սեհունը և անջատեց հեռախոսը։

Նրանք հասան մեր տուն։Մի տեսակ անբացատրելի դեմքի արտահայտություն ունեին։Հա՛մ ուրախ էին,հա՛մ ջղայն,հա՛մ անհանգիստ։Արագ ներս անցան,կարծես ուզում էին արագ ու շուտ անել ինչ-որ ուզում էին։Նստեցին։

-Նար,էս դիսկը միացրու,-անսովոր լուրջ դեմքով ասաց Մարկը։

Ես միացրի դիսկը։

Փով Մար

Մենք սկսեցինք նայել դիսկի պարունակությունը։

-Սեհ,ինչ է կատարվում?-ցածր ձայնով կողքիս նստած Սեհունի ականջին շշնջացի ես։

-Ուշադիր նայիր ու հարցեր մի տուր արևս,կարևորը հանգստացիր,-շշնջոցիս շշնջոցով պատասխանեց Սեհը։

Տեսանյութը դպրոցի տեսախցիկների տեսագրությունն էր։Դա ուղակի տեսագրությում չէր։Դա 9րդ գլխում կատարված միջադեպն էր։Չոնն ու Մարկը...նրանց կռիվը...չէմ ուզում հասկանալ...

Մենք նայում ենք։Աչքերս լցվում են անկախ կամքից...Ես լացում եմ։Նարեն փորձում է ուժեղ երևալ,բայց չի ստացվում։Մենք անընդհատ իրար ենք նայում'  դեմքով ափսոսանք արտահայտելով։Մենք ուժեղ ձայնով լաց էինք լինում...

Ֆլեշ բեք

(Գուկ)_ Դու ինչ_որ բան գիտես?_ ուրիշ, ավելի խորամանկ ու Մարկին անծանոթ ձայնի տեմբռով հարցրեց Գուկը։
(Մարկ)_Եթե չիմանայի այսպիսի քայլերի չէի գնա։Վերջին անգամ եմ հարցնում...դու ես արել դա?
(Գուկ)_Իսկ եթե այո, ապա ինչ կանես?_ քմծիծաղով ասաց Գուկը։
Մարկը չդիմացավ ու բռունցքով հարվածեց Գուկին...նրանք սկսեցին կռվել..

Ֆլեշ բեքի ավարտ

Մենք ավարտեցինք "ֆիլմի դիտումը"։Մարկը մեզ ցույց տվեց այն հոդվածը,որ տեսել էր տեսանյութում կատարվածից առաջ։

-Էտ անմակարդակը երկուսիդ էլ սիրո խոստովանութուն է արել,չէ?-հարցրեց Հունին։

Ես ու Նարեն նորից իրար նայեցինք,բայց այս անգամ խաբված հայացքներով։
Ես երկար չեմ դիմանա...իսկ Նարեն...Նարեն ուշաթափվեց...Սեհն արագ ջուր բերեց։Ես սառել եմ ու ոչինչ չեմ հասկանում։

Անցավ մի ժամ։Նարեն ուշքի եկավ։Ես էլ չէի լացում,միայն հեկեկում էի։

-Ես արդեն լավ եմ,կարող եք գնալ տղաներ,-հանկարծ արտաբերեց Նարեն։

-Չէ,մենք ձեզ մենակ չենք թողնի։

-Ես ու Նարեն խոսելու բան ունենք,-ինքս ինձ համար անսպասելիորեն արտաբերեցի ես։

-Լավ,ինքնագլու ոչինչ չանեք,-ասաց Մարկը ի նկատի ունենալով մեզ վնաս տալու հավանականությունը։

-Մարկ,երեխա չենք,-ասաց Նարեն։

Տղաները գնացին։Ես ու Նարեն ուղղակի գրկեցինք իրար ու լաց էինք լինում։Մոտ կես ժամ բաց չէինք թողնում իրար։Չէինք խոսում։Իրար չէինք նայում։Միայն իրար գրկած լացում էինք,կարծես լացով հանգստացնեինք իրար։

-Նար,ներիր ինձ...-հեկեկալով լռությունը խաղտեցի ես։

-Դու էլ ինձ։

-Ինչի համար?

-Որ աչքերս փակ են եղել,որ չեմ վստահել քեզ,որ նեղացրել եմ առանց պատճառի,որ սիրում էի...դրան...

Փով Նար

Ես ու Մարը երկար խոսակցություն ունեցանք։Որոշեցինք հաջորդ հանդիպման ժամանակ շնորհակալություն հայտնել Սեհին ու Մարկին,իսկ այն հիմարին...Չոն Չոնգուկին' ուղարկեցինք գրողի ծոցը։Այդ վերջինը դժվար էր ստացվում։Դժվար էր դիմակայել ակդ սրիկայի ժպիտին,մոռանալ փայլող աչքերը,մտքից հանել նրա ձայնը։Մենք ամեն օր պարտավոր էինք տեսնել նրա դպրոցում։Մեզ տանջում էր վրեժի զգացումը։

Չոնգուկը չգիտեր,որ մենք տեղյակ ենք իրականութայն բոլոր մանրամասներից։

Մի օր դասարանում Գուկը մոտեցավ ինձ տանիք կանչելու համար։Դասարան մտավ Մարը թաց աչքերով, նայեց ուղիղ Չոնգուկի աչքերի մեջ։

-Չոն Չոնգուկ,չհամաձակվես խոսել Մարի հետ,-ասացի ես շատ լուրջ ու ջղայնացած։

-Ինչ ա եղել Մարս?-ասածիս ուշադրություն չդարձնելով ասաց Չոնգուկը։

Մարը ուսուցչական սեղանից վերցրած երկաթե ցուցափայտով հարվածեց Գուկի գլխին։Այն վերջին բանը,որ հասցրեց լսել Չոնգուկն ուշաթափությունից առաջ դա իմ "չփորձեց ինչ-որ մեկին ցավ պատճառել և իմացիր,որ վարդի փշերը սուր են" բառերն էին։

         
     Շնորհակալ եմ, որ կարդացիք վերջ։Գրեք ձեր կարծիքները,դրանք ինձ համար շատ կարևոր են։