Վարդի փշերը սուր են

Էքսկուրսիայի ճանապարհին

*Առավոտյան*
Փով Մար
Ես ու Նարեն իրար հրամշտելով ու ծիծաղելով դուրս ենք վազում տնից դեպի մեքենան որտեղ մեզ են սպասում Սեհունն ու Մարկը։

-Աղջիկներ,գիշերը լավ քնեցիք?-ասաց Մարկը,հայացքը դարձնելով ետևի նստարաններին նստած Նարեին ու ինձ։
-Իհարկե,*Հունին և Մարկը չպետք է իմանան երեկ կատարվածի մասին*(մտքում)
-գղմ գղմ,-Նարեն ինձ նայեց։Ես արմունկով թեթև հրեցի, նրան ի նշան, որ չպատմի ոչինչ տղաներին։
-Գնանք?-ասաց Հունին իրավիճակը ցրելու համար։
_________________________________
Մենք հասանք դպրոց որտեղ մեզ էին սպասում մնացած դասարանցիները,այդ թվում նաև Չոնը։
-Դուք ինչպես միշտ ուշացաք,-վրդովված ասաց ուսուցիչը,-քիչ էր մնում նավից ուշանայինք ձեր պատճառով։
-Մ...մենք նավով ենք գնալու?
-Դե դու աշխարհից կտրված ես վերջերս,չէ?
-Դե վերջ տուր Հունի!

Մենք բարձրացանք նավը։Ամբողջ օրը ես դուրս չեկա ինձ ու Նարեին տրամադրաված սենյակից։Արդեն երեկո է, գոնե թե հիմա դուրս գամ մի քիչ մաքուր օդ շնչելու։Ես կանգնեցի նավի ամմմենածայրին։Ուժեղ քամի փչեց։Ես ընկնում էի...բայց, ինչ-որ մեկը քաշեց ձեռքիցս,որ չընկնեմ,ու...ես նորից հայտնվեցի Չոնգուկի վրա,բայց այս անգամ մեր շուրթերը հպվեցին?!
-*Դա այնքան անսպասելի ու միաժամանակ հաճելի։Իմ սիրտը նորից սկսեց արագ բաբախել։Իսկ եթե հանկարծ Չոնը լսի սրտիս արագ բաբախելը?!Վերջ ինձ հանգստանալ է պետք,չնայած,ում եմ խաբում?ուրախությանս սահման չկա!!!*(մտքում)
Ես սառել էի անհարմար իրավիճակից ու ամոթից։Մոտ 5 վայրկյան սառած մնալուց հետո ես սթափվեցի ու արագ շորերս թափ տալով կանգնեցի։
-Ն...Ներիր,ե..ես,...դ..դա ուղղակի..,մի խոսքով ներիր այն ամենի համար' ինչ որ կատարվեց։

Ասացի ես ու վազելով փախա։

(Փով Մար_ի վերջ)

*Սեղանի շուրջ*
Նարեն ու Սեհունը զրուցում էին մինչ դեռ Մարը, Մարկն ու Գուկը սեղան չէին էլ նստել։

-Նար,կներես եթե ինչ որ սխալ ու անզգույշ խոսքով նեղացրել եմ։Մենակ թե քեզ այդպես մի պահիր, զզվանք😂։Ամբողջ օրը հետևիցդ եմ վազվզել,ինչքա՞ն կարելի է😂։
-Տեղն է քեզ,խելոք մնայիր կխոսեի հետդ։
-Եթե չնկատեցիր,դու արդեն իմ հետ խոսում ես,-ասաց Հունին ու լեզու հանեց Նարեին😂։
-Այշշշշ,-ասաց Նարեն,թեթև արմունկով խփեց Հունիին ու սկսեց ծիծաղել։
-Վերջ?Բարիշեցինք?-ասաց Սեհը ու ճկույթը մեկնեց Նարեին։
-Հունի,հո ութ տարեկան չես, որ ճկույթով բարիշենք?
-Իիի,արի մի քիչ մեր մանկությունը հիշենք,-ճկույթը ավելի մոտեցնելով Նարեին ասաց Հունին։
Նարեն իր ճկույթով բռնեց Սեհունինը,որպես համաձայնության նշան։Սեհունը ժպտաց։
____________________________
Երբ մյուսները ընթրում էին Մարկը մտավ Մարի ու Նարեի սենյակ,Մարին տեսնելու։
-Մար?ոնց ես?-տեսնելով,որ Մարը գժի պես ինքն իրեն ծիծաղում է, հարցրեց Մարկը։
-Մաաաարկ!!!!!չես պատկերացնի թե ինչ եղավ!!!!
-Պատկերացնել պետք չի,ես ամեն ինչ տեսա։
-Իրոք?և?ինչ կասես?ես գիտեմ որ շատ հիմարիկն եմ,բայց ինչ արած,այնքան ուրախ եմ Մարկ!!!,-Մարը մոտեցավ ու ամբողջ ուժով գրկեց Մարկին։
Մարկը չէր ուզում տխրեցնել Մարին, դրա համար էլ չասեց նրան Գուկի մասին իրականությունը։Մարկը չգիտեր,որ Մարիետտան արդեն ամեն ինչից տեղյակ էր ու ինքն էլ չգիտեր հավատու՞մ է դրան, թե՞ ոչ։