Soms vind je iets interessant terwijl je er nog niks vanaf weet. Je blijft dan staren en kan je gedachten bij niks anders houden. Ik had dat al de eerste keer dat ik hem zag lopen in de schoolgangen. Vreemd dat hij me nooit eerder is opgevallen. Hij liep het hoekje om en onze blikken kruizen elkaar. Hij glimlachte verlegen. Zijn glimlach was mooi, bescheiden maar toch leek het niet vertrouwd. Ik zag gelijk dat hij speciaal was! hij had iets dat ik nog nooit eerder bij een jongen heb gezien. Ik stond midden in het gangpad stil met mijn gedachten. Er liepen leerlingen voorbij me en sommige botsten tegen me aan. Mijn gedachten werden verstoord door twee handen die me naar voren duwden. Zoals altijd was het weer Niels die zat te stressen over het te laat komen in de les. Hij komt dagelijks te laat en zijn ouders zijn daar al vaak voor ingelicht. Ik ken Niels al sinds ik een klein meisje was en zijn ouders dus ook. Zijn ouders zijn altijd al moeilijk geweest. Ze willen allebei scheiden maar ze doen het niet door alle geld problemen die ze daardoor kunnen krijgen. Daarbij hebben ze allebei een anderen manier van opvoeden. Daardoor hebben ze vaak ruzie, schreeuwen ze veel scheldwoorden door het huis en ze kunnen elkaar niet aankijken zonder haat. Niels vind dat erg vervelend. Hij stond een keer huilend voor mijn deur dat hij niet langer thuis kon zijn. Niels is erg gevoelig maar doet erg stoer op school. Hij staat bekend als de gevaarlijkste jongen van de school. Je wilt zeker geen ruzie met hem. Ik krijg vaak de vraag waarom ik bevriend met hem ben. Eigenlijk vooral omdat hij mij altijd beschermd en omdat ik weet waar zijn woede vandaan komt. Ik probeer zijn gedrag meestal zo veel mogelijk te negeren.
