hij was nog leuker dan alle anderen keren. hij had een zwarte trui aan met een zilveren ketting die erover heen hangt. Verder heeft hij een grijze broek met gaten aan en de zelfde zwarte schoenen als gisteren.hij had deze keer geen zwerver kleren . Ik ging aan een tafel zitten een stukje van hem af zodat hij niet zag dat ik stiekem naar hem keek. Verscholen achter mijn schoolboek zag ik hem zitten met een apart boek op schoot. Niels liep hem voorbij, hij keek hem aan en stopte met lopen. Hij keek hem onderzoekend aan en greep zo het boek uit zijn handen. Zijn vrienden stonden dreigend om hem heen. Ik zag de angst in zijn ogen. "Ik heb gewoon iemand nodig die vraagt hoe het met mij gaat, iemand die het echt wilt weten en verdrietig is als hij hoort dat ik kapot ben" begint Niels schreeuwend voor te lezen uit het boek. Hij schreeuwden alle persoonlijke verhalen uit zijn schrift door de hele school. hij keek heel verdrietig en er was niemand die er iets aan deed. Ik stond op en pakte het boek uit de handen van Niels. Ik zag zijn verbaasde blik toen ik dat deed. Ik wist gelijk dat ik beter zoals iedereen toe kon kijken. "We hebben genoeg gelezen" zei ik zo rustig mogelijk. Niels kwam dreigend op me af gelopen. Ik had zo veel geluk dat op dat moment de bel ging en Niels zoals altijd haastig naar het lokaal loopt. Niels en zijn vrienden gaven mij nog een boze blik toen ze wegliepen. Gelukkig wist ik dat Niels niet lang boos op mij kon blijven. Ik ben de enige die hem begrijpt en alles van zijn leven weet. Hij heeft mij nodig, morgen is hij alles weer vergeten.
