Ik loop terug naar mijn eigen huis en ik sluit de deur. Op dat moment wist ik het. Niels had het van me geleend voor een schoolproject. Wat stom dat ik dat was vergeten. Ik moest het hebben maar ik wist niet of Niels nog boos op mij was. We hebben geen contact meer gehad na die ruzie. Ik besloot het maar niet te gaan halen. Maar ik bleef maar aan die ene jongen denken. Ik kon er niet tegen dat ik niet wist hoe het met hem ging. Ik pakte mijn fiets en reed richting het huis van Niels. Het maakte mij niks uit als hij nog boos is, ik heb het nodig. Ik plaatse de fiets midden op de stoep en belde aan bij de deur van Niels. "iasabel..? Wat leuk je te zien! Ik heb je al lang niet gesproken" zei zijn moeder toen ze verbaasd de deur opendeed.ik vroeg naar Niels. Ze verdween de woonkamer in en na een paar minuten staat Niels in de deuropening. "Ik heb die camera's weer nodig die je van me had geleend, heb je ze nog?" Vroeg ik zo normaal mogelijk. Hij zei niks en liep de trap op. Hij kwam terug met een plastic zakje waar alle geleende camera's in lagen. "Alles is gewoon goed tussen ons toch? Ik neem aan dat dat gedoe in de pauze een grapje was" zei Niels toen ik weg wilde lopen. Ik knikte dat hij gelijk had en reed terug naar mijn huis. "Ik neem aan dat dat gedoe een grapje was" bleef door mijn hoofd spoken. Waarom zegt Niels dat het een grapje was. Ik was heel serieus. Ik vond het verschrikkelijk wat hij deed bij die jongen. Ik was zo boos op hem. Waarom denkt hij dat het een grapje was. Ik denk dat hij het gewoon goed wilde maken met mij maar geen sorry wilde zeggen. Ik negeer de woede van de ruzie maar gewoon. Ookal was het deze keer bij mijn jongen, ik weet waar zijn gedrag vandaan komt. Ik blijf gewoon hopen dat hij hem nu met rust laat. Ik voel regen op mijn hoofd vallen en een harde windvlaag duwt me bijna omver. Gelukkig zie ik in de verte mijn huis al staan. Aangekomen thuis pak ik een boterham als avondeten, spring ik snel even onder de douche en val ik in slaap met de gedachten morgen de jongen weer te zien.