Waarom maak je foto's van hem?" Hoorde ik een bekende stem vragen. Ik drukte snel mijn telefoon uit, stopte hem in mijn broekzak en keek om. Ik zag Niels verwarrend voor me staan. Ik kan niet uitleggen dat ik van hem hou. Hij zal me uitlachen, omdat hij zelf een hekel aan hem heeft. "We mogen hem niet toch? Als er een lelijke foto bij zit stuur ik hem door" loog ik stoer. Ik wilde niet weer ruzie met hem. Maar ik had gelijk spijt van de woorden die ik met moeite zei. Ik voelde me schuldig tegenover hem. Maar Niels gaf me een vriendschappelijke stomp op mijn schouder en hij liep verder. Ik liep hem achterna, ik had toch al genoeg foto's van hem gemaakt. Op het zelfde moment stond hij op en liep ons voorbij. Net op het moment dat Niels langsloopt steekt hij zijn been uit. hij ziet het net te laat en valt naast mij op de harde vloer. Ik wilde hem gelijk helpen maar ik zag Niels naar me staren. Vanaf de grond keek hij me hoopvol aan maar met ontzettend veel pijn in mijn hart negeerde ik zijn hoopvolle blik, draaide me om en liep verder met niels . Ik keek nog even om en zag hem ook snel doorlopen alsof er niks was gebeurd. Maar aan de manier hoe hij liep zag ik dat hij geraakt was. Ik wilde hem niet laten liggen maar ik kan mijn vriendschap met Niels ook niet op het spel zetten voor hem. Maar Niels doet iedereen op school pijn terwijl ze niks hebben gedaan. Hij doet mensen verdriet net als bij mr onbekend. ik hou zo veel van hem. Wat heb ik gedaan? IK HOU VAN HEM! Ik had haar moeten helpen, ik ben een kutwijf. Na al die uren in de les nadenken over hoe slecht ik ben, ging ik wachten op hem. Ik wachten op mijn fiets en ik deed alsof ik druk bezig was op mijn telefoon, maar ik bekeek zijn prachtige lach van de foto's. Toen ik hem weg zag rijden, reed ik hem achterna met de plastic zak vol camera's in mijn schooltas verborgen.
