Kolejdeki Serseri 1 (Tamamlandı)

1.Bölüm: "Taş üstü taş varlık"

Hepinize merhabalar. 🙈

Yeni bir hikâyeyle karşınızdayım. Ve de çokkk heyecanlıyım. Yanımda olup, desteklerinizi esirgemezseniz beni o kadar mutlu edersiniz ki.. Umarım her bir karakterimi çokça beğenir, sanki içinizden biri gibi benimsersiniz. 😻 Desteklerinizi ve o güzel yorumlarınızı bekliyorum.

Not: Hikâyemin ilk bölümleri büyük bir amatörükle yazılmıştır. İlerleyen bölümlerde ilk bölümlere oranla kendimi geliştirmeye ve daha güzel bir şekilde yazmaya çalıştım. Umarım başarabilmişimdir.

Not: Küfür içerir.

Ve

Buraya başlama tarihinizi bırakabilir misiniz?

Profilimde bulunan diğer hikâyelerime de bakarsanız beni çok mutlu edersiniz. Özellikle Visal'e bakmanızı çok isterim. Çok teşekkür ederim.💙

İyi okumalar. 🙈

~

Sabah gözlerimi alarmın kulak tırmalayıcı sesiyle araladım.Yarı açık yarı kapalı gözlerimi ellerimle ovuşturdum. Yastığımın altından telefonumu çıkartıp ekranını açtım. Saatin sekize geldiğini görmemle, yatağımdan fırlamam bir oldu. Kaç kez ertelemiştim acaba alarmı?

Elimi yıkayıp yüzümün de yıkanmış sanılmasını sanacak kadar su sürmüştüm. Uykumun açılmaması gerekiyordu. Okula gidince yüksek ihtimalle ilk gün diye uyuyacaktım. Askılıktan çıkardığım çok beğendiğim okul formamı üzerime geçirdim. Koyu borbo çizgili etekle, bordo rengine yakın lacoste tişörttü. Okulun hırkasına iğrenç bir bakış atıp askıdan çıkardığım mavi hırkamı üzerime geçirdim. Saçlarımı olduğu gibi belimden aşağı açık bir şekilde bıraktım. Mavi gözlerim biraz daha belirgin dursun diye göz kapağıma siyah kalemi de çektiğimde hazır gibi görünüyordum. Sırt çantamın içine rastgele fırlattığım şeylerle odanın çıkışına doğru yürüdüm.

Mutfağa girdiğimde tezgahın önünde bir şeylerle uğraşan annemi gördüm. Varlığımı belli etmeden sandalyeyi seslice çektim.Çektiğim an annem yerinden sıçrayarak benden tarafa döndü. Elini ağzına götürüp seslice nefesini verdi.

"Allah canını almasın kızım ne öyle sessiz gelip duruyorsun?"diye söylenmeye başladı. Gözlerimi devirerek yerime oturdum. Dirseğimi masaya doğru yaslayıp, gözlerimi kapattım.

"İnsan bir yardım eder."diye söylenmeye devam ediyordu annem.

Babam "Günaydın."diyerek mutfaktan içeri girdiğinde yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip baktım.

"Günaydın babacığım."dedim cıvıldayarak. Ellerimi masanın üzerine koyup ritim tutmaya başladım.

"Emre yok mu?" Emre benim abimdi. Ama ben ona zor durumda kalmadıkça abi demezdim. Alt tarafı iki yaş vardı aramızda.

"Kızım abin o senin?"diyen tabii ki de annemdi.

"He he."deyip peşinden de "Yine gelmedi demi finallere çalışıyorum ayağına geziyor ben diyeyim size ben olsam bana izin vermezsiniz ama." Annem tam bir şey diyecekti ki devam ettim. "Babacığım."deyip en şeker gülümsememi takındım. "O geldiğinde de biz almayalım eve ne öyle otel gibi kullanıyor."deyip kıkırdadım. Babam saçlarımı okşarken "Deli kızım."diyordu bir yandan da. Annemin bizi fena halde kıskandığını söylememe gerek yoktu herhalde.