(Zawgyi)
soeun's P.O.V,
မနက္အိပ္ရာထထဲကေခါင္းကမူးေနာက္ေနာက္
စိတ္ကမၾကည္မလင္
ခႏၶာကိုယ္ကမိႈင္းထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လမ္းပင္
မနည္းေလ်ွာက္ေနရသည့္အျဖစ္
မေန႔ညကအရက္ေတြအမ်ားၾကီးေသာက္မိျပီးဘာေတြျဖစ္
လို႔ျဖစ္သြားမွန္း ဘယ္လိုလုပ္အိမ္ျပန္ေရာက္လာမွန္း တစ္ခု
မွမသိေတာ့
မွတ္ဥာဏ္ထဲရွင္းရွင္းလင္းလင္းမွတ္မိေနသည္မွာက်ြန္မ oppaနွင့္လမ္းခြဲခဲ႔သည္ဆိုသည့္ေၾကာက္စရာျဖစ္ရပ္ၾကီး
တစ္ခုသာ
နွလံုးသားတစ္ခုလံုးပ်က္စီးသြားသလို
အသိဥာဏ္ေတြအကုန္လံုးေပ်ာက္ဆံုးကုန္သလို
ကမာၻတစ္ခုလံုးပ်က္သုဥ္းသြားသလို
ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ႔ဤမရင္းမႏွီးခံစားမႈေၾကာင့္
လူကရူးခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနသည္
အခုေက်ာင္းေရာက္ရင္ အရင္လို
က်ြန္မသိပ္ျမတ္နိုးရတဲ႔သူ႔ရဲ႕အနားကိုသြားခြင့္မရွိေတာ့
သူ႔ရဲ႕မ်က္နွာေလးကိုလည္းထိုင္ေငးခြင့္မရွိေတာ့
သူ႔အတန္းေရွ့မွာစာသင္ခ်ိန္ျပီးတဲ႔အထိရပ္ေစာင့္ေနခြင့္
လည္းမရွိေတာ့
ကန္တင္းမွာမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ျပီးထမင္းအတူစားခြင့္
လည္းမရွိေတာ့
အတန္းေတြျပီးလို႔အိမ္ျပန္တဲ႔အခါသူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္စကား
ေလးေတာင္ေျပာခြင့္မရွိေတာ့
အခ်စ္တစ္ခုရဲ႕အဆံုးသတ္ကဒီေလာက္ေတာင္ခါးသီးတာ
ပဲလား
ခြဲခြာမႈဆိုတာဒီေလာက္ေတာင္ရက္စက္တာပဲလား
ေတြးရင္းေတြးရင္းမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာျပန္သည္
အရမ္းဝမ္းနည္းလာတဲ႔အခါမ်က္ရည္ဆိုတာလည္းကိုယ္
ထိန္းခ်င္တိုင္းထိန္း၍မရေတာ့
အိမ္တြင္ဆိုလ်ွင္အားရပါးရေအာ္ငိုပစ္လိုက္မည္ျဖစ္ေသာ္
လည္းလမ္းေပၚမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ေခါင္းငံု႔ ၾကိတ္ငို၍ မသိမသာလမ္းဆက္ေလ်ွာက္ေနရသည္
YOU ARE READING
My Winter Story
Fanfiction(Zawgyi+Unicode) နွင္းေတြက်ေနတယ္ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေတြမီးေရာင္တလက္လက္နဲ႔ေတာက္ပ ေနၾကတယ္ စန္တာကေလာ့အရုပ္ၾကီးေတြျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကတယ္ ခရစ္စမတ္ေတးသီခ်င္းသံေတြေနရာအနွံ႔ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္ နင္သိလား အခုအခ်ိန္မွာ ငါအလိုခ်င္ဆံုး တစ္ခုတည္းေသာခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္က နင္ ဆိုတာ န...
