Ontvoerd door One Direction

11. Het ontsnappingsplan

Lisa's p.o.v.

Als ik wakker wordt zie ik dat ik de enige ben.
Ik ga naar de muur, ga er tegen zitten en begin te denken.

Als we hier uit komen, wat gaat er gebeuren? Blijven we vrienden? Gaan ze terug naar hun perfecte leven?
Ik wil niet achter gelaten worden, en ook niet bekend staan als "het meisje dat ontvoerd werd met One Direction". Ik durf te wedden dat mijn ouders niet eens aan het kijken zijn.
De hele media zal het hebben over de verdwijning van One Direction. Wel, niet lang meer. Vannacht gaan we ontsnappen, ik heb een goed voorgevoel. Maar wat als er iets verkeerd gaat? Nee, dat gaat niet gebeuren. Iedereen weet wat hij moet doen. We hebben gisteren het plan nog overlopen. We moeten vrij zijn deze avond.
Morgen zit Jack in de gevangenis. Dat is ons doel. Als we zijn handlangers ook gevangen kunnen krijgen is het goed, maar Jack moet de cel in gaan. One Direction is bekend genoeg om hem lang in de gevangenis te laten.

'Waar denk je aan?' Harry verstoord mijn gedachten.
'Hoe bedoel je?' Vraag ik.
Zijn linker mondhoek komt omhoog en er is een kuiltje in zijn wangen.
'Ik vroeg je of ik erbij mocht zitten. Je gaf geen antwoord en dan riep ik vijf keer je naam. Je gedachten moeten diep zijn.'
Ik slaak een grote zucht.
'Wat als het misloopt? Wat als er iemand achter blijft of we krijgen Jack niet bewusteloos? Wat als hij vandaag beslist om handlangers mee te nemen? Wat als hij onzichtbare microfoons geplaatst heeft en onze gesprekken afluistert? Dan weet hij wat we van plan zijn. Wat als hij ons geen eten een drinken meer geeft? Wat als hij ons nog meer martelt? Wat als hij ons vermoord? Wat als hij-' Ik kan niks meer zeggen want Harry plaatst zijn hand voor mijn mond.

'Ga je luisteren naar wat ik te zeggen heb?'
Ik knik want zijn hand zit nog steeds voor mijn mond.
'Niemand gaat ons vermoorden, niemand luistert ons af. We komen er uit en dat is het. Jack gaat de gevangenis in, wij blijven in contact en het is een goed einde. Niet denken aan wat er kan mis gaan, denk aan het feit dat we hier uit gaan.'
Als hij klaar is met praten laat hij zijn hand zakken.
'Luister maar naar Harry, alles komt goed.' zegt Louis met een glimlach op zijn gezicht. 'En trouwens. Als we hier uit komen willen we de echte jou leren kennen.'

Deze keer was het mijn beurt om te glimlachen. Louis komt naast me zitten.

De rest van de dag ging langzaam voorbij.
Na het gesprek tussen Harry, Louis en mij werden de andere 3 ook wakker.
We besluiten dat het tijd is om te slapen.

Na uren piekeren (ik weet niet of het echt uren waren, maar het lijkt wel zo) gaat de deur open. 'Liam? Jij bent weer. Dit keer zal het meer pijn doen dan de eerste keer.' Ik hoor de lach in zijn stem.

Ik draai me subtiel om zodat ik de hele gebeurtenis kan zien. Liam staat recht en loopt naar Jack. Als Liam aan de deur is trekt hij aan de arm van Jack. Zoals gepland valt Jack in de kamer en Louis en Zayn slaan een aantal keer tot Jack zich niet meer verzet. 'Is hij bewusteloos?' Vraagt Harry.
Ik knik. 'Ik denk het wel. Laten we gaan.' Zeg ik tegen hen. Liam loopt eerst, Harry en Niall volgen. Louis is snel de deur uit. Maar net als ik door de deur wil lopen gaat de deur voor mijn neus dicht.
Ik ga dichter naar de deur en probeer hem open te doen maar de deur zit op slot.

'Wat? Nee nee nee, dat kan niet. Zayn... Zayn? ZAYN!'
Ik draai me om en zie het ergste wat je kan verwachten.
Zayn met een arm rond zijn nek en een geweer aan zijn hoofd.

'Zwijg of ik schiet.' Zegt Jack tegen me. Ik knik en blijf verdoofd staan. Mijn hart klopt sneller en sneller. Mijn ademhalen gaat ook steeds sneller en ik ben bang dat ik elk moment kan flauw vallen.

'Jullie gaan eens goed luisteren.' Zegt hij tegen ons. Ik knik. Zayn probeert te knikken maar je ziet dat hij moeite heeft.
'Goed.' Gaat Jack verder. 'De rest is ontsnapt. Dat weet ik gewoon zeker, want de rest is aan het slapen. Jullie blijven hier. Ik ga jullie martelen tot jullie niet meer kunnen lopen van de pijn, zodat jullie niet meer kunnen ontsnappen. Jullie dachten dat de afgelopen week al erg was? Wel. Dat was niks vergeleken met wat ik in petto heb.'

Ik begin nu echt bang te worden en zet een stap achteruit.

'Goed. Met wie ga ik beginnen? Hmmm... Zayn, handen achter je rug.'
Zayn beweegt niet. Hij blijft gewoon staan. 'NU!' Roept Jack in de oor van Zayn.
Zayn doet meteen zijn handen achter zijn rug.
Jack neemt handboeien uit zijn achterzak en bind Zayn's handen vast.

Na enkele seconden laat hij Zayn los en komt hij naar mij.
Hij lacht naar me. Met elke stap dat hij dichter komt neem ik een stap achteruit tot ik tegen de muur bots.

'Ik weet al met wie ik ga beginnen. Met deze kleine teef.' hij steekt zijn geweer in zijn achter zak en neemt met zijn linkerhand mijn haar vast terwijl hij met zijn rechterhand mijn keel vast heeft. Ik krijg bijna geen adem, maar nog net genoeg om bij bewustzijn te blijven.
'Door jou zijn ze ontsnapt. Door niemand anders, door jou!' Hij laat mijn keel los maar smijt me met zijn linkerhand op de grond. Hij schopt me. 'Deze is voor blondie' hij schopt me nog eens. 'Deze is voor krullenbol.' hij schopt me nog eens. 'Deze is voor Liam.' Alles doet pijn en toch schopt hij nog eens. 'En deze is voor de homo.' zegt hij. 'Ik ben nu weg, maar je mag me nog verwachten vandaag en het zal niet prettig zijn.'

--------
Jaja, ik zei dat ik niet meer ging updaten, maar ik had een inspiratiebom en dat heb in al deels geschreven :p nu nog wachten tot na de examens.
Op 20 juni eindigen mijn examen :)

En comment, want ik hou van reacties :)