DARK SECRETS

DARK SECRETS 5

Naglalakad ako papuntang dorm ngayon. Tapos na ang lahat ng klase namin. Wala rin ang teacher ng last subject namin. Kaya napagdesisyonan ko nang bumalik sa dorm. Pero biglang may humarang sa daan ko. Humarap ako dito. Si Millian kasama ang kanyang kaibigan na si Lucy.

" Akio" bati sakin ni Lacy. Pero seryoso paring nakatitig sakin ang kanyang kasama.

"Got a minute?" Millian asked. For what? Mukhang importatnte ito kaya sumunod nalang ako sa kanila.

_______

Nasa harap kami ngayon ng feild. Kung saan makikita mo ang mga naglalaro ng football. Kanina pa ako tinatanong ng mga personal na mga bagay ni Millian. I wonder why?

" hindi mo naisipang, bumalik?" seryosong mabilis nitong tanong.

"Nope, why you ask?"

Kumunot ang noo nito. Mas sumeryoso ang kanyang mukha. " I just get a feeling that I met you before, di ko lang talaga matandaan kung saan" she put her finger on her chin like she's thinking. Nagulat ako sa sinabi niya. How could it be? Baka kamukha ko lang?

"Maybe you're mistaken me for someone else?"

"Hmmm. I think so, siguro nga. Baka kamukha mo lang talaga. Agrrh forget about it. Thanks for the time"

"No problem" I answered and smiled. Niyaya na niyang umalis si Lacy. Lacy waved back at me. Pinagmasadan ko lang sila hanggang sa lumayo sila. After that I continue walking again. I need rest. Halos di ako nakatulog kagabi dahil sa nangyari. Iniwan ko ang mata kung saan madali lang itong mahahanap. Inannouncerin kanina na magkakaroon daw ng isang misa para kay nurse Judith.

Habang naglalakad. Napansin ko ang isang babaeng nakajacket. Palabas siya ng eskwelahan. Nagmadali ako sa paglalakad at muli siyang sinundan. Wala man lang tong kahirap hirap na nakalabas. Tinignan ko ang paligid. Tulog ang guards? Bakit bukas ang gate? . Mahigpit ang pagbabawal ng eskwelahan na ito ang paglabas ng mga estudyante ng walang kasamang mga magulang.

Sinundan ko to palabas. Aissh bahala na. Mabagal lang ang paglalakad nito. She's still in her uniform. Naka jacket parin ito at gloves which makes me wonder why is she wearing that?

Dumaan ito sa isang masikip na daan. Bibilisan ko ang paglalalkad ngunit di ko na ito naabutan. Tumingin ako sa paligi . I took a heavy sigh. Wala na siya dito. San kaya yung nagpunta. Napagdesiyonan ko anng bumalik sa school.

********

" ANO? LUMABAS KA NANG SCH-?" pasigaw na sabi ni Cloud. Bago pa man niya natapos ang saabihin niya ay tinakapan ko na ang kanyang bunganga gamit ang aking mga kamay.

"Sshhh. Baka may ibang makarinig satin" napatingin ako sa palaigid. Napansin kong nakatingin samin si Millian. I know she's watching me. Binitawan ko na si Cloud at muling umupo.

" nasundan mo ba?" Tanong ni Eiji.

" nah" dismayadong kong sagot sa tanong niya. Hanggang ngayon di parin maalis sa isipan ko kung san siya nagpunta.

" Baka drug pusher yun bro? Wag kang lalapit dun. Baka maging adik ka" sabi ni Cloud at sabay silang tumawa ni Eiji. Mga walang kwentang kausap talaga tong mga to.

*********

Tahimik ang buong klase. Ang tanging maririnig mo lang ay ang sapatos ng lecturer naming naglilibot. We're taking up a test. Di ako masyadong nakapagreview kagabi, masayado akong maraming iniisip. Mukhang madali lang naman ito. Lumingon ako sa upuan kung saan siya nakaupo. Wala na siya which means tapos na niya ang test. Siguro ay nasa labas na ito. Tumingin ako sa katabi kong bintana, umuulan pala. The weather was cold, marami samin ang nakajacket. Tatlong araw na noong huli ko siyang sinundan. Nagpakawala ako ng malakas na buntong hininga at pilit na nagconcentrate.

Natapos ko rin, medyo nahirapan ako dun. Makikita mo rin sa mukha ng mga classmates ko ang frustration sa kanilang mga mukha. Itinaob ko na ang aking sinagutang papel at lumabas.

Naabutan ko itong nakatingin sa bintana, binabantayan ang ulan. Lumapit ako dito at tumabi. Sa tapat ng bintana makikita mo ang mga estudyanteng hirap na tumawid dahil sa ulan. May mga ilan ring nagpapakabasa nalang. "You always done early" pangunguna ko.

"Am I?"

Wala paring pagbabago sa kanyang boses. It's the same old expressionless cold voice.

"Wala ka kahapon? What happened? Is everything okay?"

" yes I'm fine" 

Rinig na rinig mo mula sa labas ang tunog ng pagpatak ng ulan mula sa mga dahon ng puno. Lumalakas ito, siguro ay may bagyo.

"Thank you"

Napatingin ako sa kanya, dahil sa kanyang sinabi. "There's something I really wanted to ask, something I've been wondering since I transferred here, why is everybody even our teacher act like they don't see you" this time ay humarap na ako sa kanya. Nakatingin parin ito sa bintana at patuloy na nanonood ng pagbagsak ng malakas na ulan.

" They act like that because I don't exist"

Kinabahan ako sa kanyang sinabi. Nagsimula nanamang manlamig ang aking mga kamay.

" Wala sa kanila ang nakikita ako, it's only you Akio"

Is it a fuck*ng prank? That's stupid.

"It's only you who sees me"

Kung totoo ang sinasabi niya. Why is Cloud and Eiji acting like they can see her too?.Bakit di nila sinabi sakin. Naguguluhan nako. Di parin ako makapaniwala. Is she sure about this?

Mas lumakas pa ang ulan kasabay nito ang isang malakas na sigaw na mula sa hagdan. Nadagdagan ang aking kaba.