Büyü

-4-

Playlist ; Yiruma "Maybe"

4.Bölüm

Onu takip etmem tamamen saçmalıktı. Onu daha tanımıyordum bile sırf bir ortak yönümüzü -burslu olmamız- bulduğum için bu ürkütücü, gizemli çocuğu takip ettiğime inanamıyordum. Kafayı yemiş olmalıydım.

Kara gözleri gözlerimi delercesine sorusunun cevabını beklerken ben hala ne cevap vereceğimi düşünüyordum.

Neden buradaydım?

Bu kara gözlerin beni korkutmasına neden izin vermiştim?

"Ben Simar!" dedim neşeli çıktığına inandığım ses tonumla.

Bu hareketim ile kaşları ani bir hızla çatılsa da yine aynı ürkütücü sesiyle tısladı "Burada ne işin olduğunu sordum!"

Kara gözleri artık kalbimin korku ile teklemesini sağlarken sesizce konuştum "Şey ben düşündüm ki bende derse giremeyeceğime göre beraber takılabiliriz ha?"  

En azından arkadaş olmaya çalışabilir, Aslı ile oluşturduğumuz maddelerden birini eleyebilirdim.

Madde-3- Ulrta zengin bir arkadaş çevresi edin!

Bu madde zaten saçmaydı! Asla  zengin bir arkadaş çevresi edinemezdim. Gerek davranışlarım, gerek cümlelerim ve gerekse giyimim her şeyimle onlardan farklıydım.

Seviyelerimiz farklıydı! Onlar benim burslu olduğumu anlamasalar bile bu hep aklımda olacaktı. Ben bursluydum ve bu okula zengin olmak için gelmiştim!

Büyücü kadının dedikleri doğruysa eğer, şu okulun zengin züppesi bana aşık olacaktı. Görünüşümü önemsemeden... Belki de böylelikle bu okulda ki öğrencilerle seviye farkım da ortadan kalkardı...

"Yanlış düşünmüşsün! Gidip takılacak başka birini bul!" yüksek çıkan ses tonu düşüncelerimden ayrılmama yardımcı olurken, kara gözleri tekrar gözlerimi boğmaya başlamışlardı.

"Bu okulda yeniyim, kimseyi tanımıyorum" sessizce konuşmuştum.

Onunla tanışmak istiyordum!

Onunla arkadaş olmam öz güvenimi yerine getirecekti. Onun yanındayken daha rahat olacaktım. O da benim gibiydi bursluydu! 

"Beni de tanımıyorsun!" diye bıkkınca konuştuğunda kara gözlerinde ki sinir yok olmuş, ifadesiz bakmaya başlamışlardı.

Böyle daha güzeldi; Kara gözleri ifadesizken daha güzeldi!

"Seninle gelmeme izin ver! Arkadaş olabiliriz." diye neşeyle söylendiğimde, bu çocuğun yanında kendimi rahat hissettiğimin farkına vardım.

O da benim gibiydi, tabi ki de rahat hissedecektim!

Belki de o da bu okula zengin bir kız arkadaş bulmak için gelmişti ha?

Eğer öyleyse bir ortak noktamız daha olacaktı!

Bu düşünce gözlerimin parıldamasını sağlarken karşımda ki çocuk gözlerini devirmişti  "Arkadaş olmak mı?" 

'Arkadaş' kelimesini tiksinç bir şeymiş gibi söylemesi yüzümün düşmesini sağlamıştı. Ancak umursamadan "Evet!" dedim

"Benim kim olduğumu biliyor musun?" diye sordu.

Neyi kast ettiğini biliyordum. Beni de diğerleri gibi zengin zannettiğinden dolayı arkadaş olamayacağımızdan, bir burslu olduğundan bahsetmeye çalışıyordu. Ama ben de bursluydum.!

"Bilmiyorum umurumda değil. Ben Simar!" diye tekrar kendimi tanıttım, onun da kendisini tanıtmasını beklerken.

Bu cümleme kara gözleri ile şaşkınca bakarken tekrar "Ben Simar" dedim bir tepki vermesini bekledim ama sustu.