Please, Forget Me /ДУУССАН/

8. Мөрий

Жиёон: чи үнэхээр хөөрхөн юм аа.

Би: яаа Квон Жиёон!

Жиёон: яасан бэ?

Би: чи ингэж болохгүй ээ!

Жиёон: би яасан гэж?

Би: чи сая намайг~

Жиёон: юу гэсэн юм? Сэхи яаа~

Би: заза больж үз!

Жиёон: хайраа~

Би: мм?

Жиёон: хайраа. Хөөрхөн байна.

Би: Жиёон! Намайг юм хийлгэ лдээ!

Тэр гэдсээ тэврэн чангаар инээгээд орон дээрээ ханаран унасаар л. Яагаад ингэтлээ инээж яагаад ингэтлээ баясаад байгааг мэдэхгүй нь. Намайг шоолох түүнд сайхан байдаг байх.

Би: юу тийм инээдтэй байна?

Жиёон: зүгээр л нүүр чинь улайгаад чи үнэхээр хөөрхөн харагдаж байна.

Би: Жиёон!

Жиёон: ойлголоо доо би ахиж чамайг ичээхгүй гэдгээ амлаж байна. Гэхдээ зургаа нэг даруулчих~ чи яг л улаан лооль шиг харагдаж байна.

Би: боль лдоо! Би уйлах нь байна

Жиёон: хахаха. Больлоо доо. Гэхдээ л чи үнэхээр хөөрхөн.

Эвхсэн хувцсаа хураан өрөөн дундуур явж түүний хажууд байх бяцхан шүүгээн дээр байх эмнүүдийг нь янзалвал тэр орон дээрээ суусан чигтээ ардаас минь тэврэн нуруунд минь нүүрээ наан зөөлнөөр амьсгална.

Би: Жиёон?

Жиёон: надаас битгий холд оо. Нүдэнд харагдаж байгаа ч тэвэрч үнсэж чадахгүй болохоор санаад байна.

Тоглоом болгон хэлсэн үг нь. Юу ч бодолгүй хийсэн үйлдэл нь яагаад ч юм дарамт болон мэдрэгдэж зүрхрүү минь бул хар чулуу болон шидэгдэж үнэхээр ихээр өвтгөнө.

Би: тэгвэл цавуугаар наачихсан юм шиг л цуг байж байх юм уу.

Жиёон: тэг ээ үргэлж цуг бай!

Би: хаашаа ч явсан уу?

Жиёон: хаашаа ч явсан~

Би: чи нойл орвол яах юм?

Жиёон: ю-ю-юу? А-айн!

Би: чи л өөрөө хаа ч явсан цуг бай гэсэн шдээ!

Жиёон: боль оо боль! Явж үз!

Тэврэлтээсээ салган намайг урагш нь түлхэхдээ урагш хойш савлаж байсан хөлөө хурдхан шиг татан завлиад хушуугаа унжуулан гараа шанаандаа аван суух нь тэр.