Ciężar Przeznaczenia | Tłumaczenie

Rozdział 1 - Szlachetny i Starożytny ród Blacków

Tak, dobrze widzicie, zaczynam publikować również kontynuację NS i SR - Ciężar Przeznaczenia. Liczę na wasze opinie! :D

Syriusz Black i Remus Lupin pomogli nowoprzybyłym wnieść ich szkolne kufry i inne bagaże. Oboje starali się być jak najciszej, ale z tyloma osobami było to bardzo trudne. Syriusz i Remus częściowo obawiali się tej zmiany. Chociaż towarzystwo może być dobre, wahali się z powodu stresu, który może to spowodować u ich podopiecznego.

Harry Potter, znany też jako chłopiec, który przeżył, wciąż dochodził do siebie po pojedynku z Lordem Voldemortem, który miał miejsce nieco ponad miesiąc temu. Nikt poza Syriuszem, Remusem, profesorem Albusem Dumbledorem (dyrektorem szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie) oraz panią Pomfrey (szkolną uzdrowicielką) nie wiedzieli, jak naprawdę powoli Harry odzyskiwał siły. Nikt spoza ich czwórki nie był świadom, jak trudna była każda pojedyncza noc dla wkrótce piętnastoletniego chłopaka.

Minęło sporo czasu, zanim Syriusz i Remus pomogli Harry'emu pogodzić się ze śmiercią Cedrica Diggory'ego – pierwszą ofiarą drugiej wojny. Harry czuł się niesamowicie winny z powodu swojej roli w śmierci Cedrica, mimo że niemal poświęcił życie, by go chronić. Nastolatek w końcu zaakceptował to, że zrobił wszystko, co tylko możliwe, by uratować życie Cedrica, ale to nie powstrzymało nadchodzących koszmarów oraz epizodów.

Syriusz i Remus niemal dostali zawału, gdy w środku gwałtownego koszmaru, Harry przestał oddychać. Usłyszeli, jak krzyczy i pobiegli do jego pokoju, by zobaczyć, jak rzuca się na łóżku. Syriusz wskoczył na łóżko i przytrzymał ramiona chłopca w miejscu, podczas gdy Remus chwycił jego nogi. Oboje starali się go obudzić, ale nic nie działało, póki Harry nagle nie przestał się ruszać... i oddychać.

Remus wybiegł z pokoju, by wezwać pomoc, podczas gdy Syriusz próbował ocucić Harry'ego. Przez niemal pięć minut Syriusz nie otrzymał żadnej odpowiedzi. Jego błagania stawały się coraz bardziej zdesperowane z każdą próbą. Przybył profesor Dumbledore wraz z panią Pomfrey, która zaczęła pracować nad nieruszającym się nastolatkiem, podczas gdy Dumbledore i Remus odciągnęli Syriusza. Przez kwadrans trzej czarodzieje czekali na korytarzu, modląc się z nadzieją, póki pani Pomfrey nie wyszła z pokoju, wyglądając na całkowicie wykończoną.

Diagnoza nie była dobra.

Nawet podczas trzeciego roku Harry'ego w Hogwarcie, jego magia zaczęła dorastać szybciej niż normalnie. Zeszły rok wyrwał się spod kontroli, zmuszając chłopaka do noszenia naszyjnika, który tłumił wybuchy, nadchodzące bez ostrzeżenia. Gdy Harry został uwięziony przez Czarnego Pana, naszyjnik został zdjęty i chłopak musiał poradzić sobie samodzielnie z wybuchami, czego nigdy wcześniej się nie uczył. Pierwszy wybuch był siłą, z którą trzeba było się liczyć, ale Harry przeszedł przez trzy w ciągu kilku minut. W rezultacie, jego ciało doznało fizycznego i magicznego wyczerpania, którego żadne ciało nie powinno znosić. Jego płuca się zapadły; serce niemal przestało pracować i wciąż się leczyło.

Najwyraźniej nie tak szybko, jak czwórka czarodziei sądziła.

By pomóc sercu wyzdrowieć, Harry musiał teraz brać każdego dnia eliksir. Był też monitorowany w nocy, by upewnić się, że nic takiego nie stanie się ponownie. Zaklęcia były rzucone na pokój i dostrojone tak, by informowały domowników w momencie, gdy Harry był pod jakimkolwiek przymusem. Jego serce było monitorowane magicznie w bardzo podobny sposób, jak w skrzydle szpitalnym w Hogwarcie, zanim wyjechał z niego na letnie wakacje.

Musieli się do tego przyzwyczaić, ale serce Harry'ego nie zatrzymało się od czasu podjęcia tych środków, więc Syriusz i Remus uznali, że warto. Było kilka koszmarów, które wywołały u Harry'ego spory stres, ale przy zachowaniu środków ostrożności, Syriusz i Remus byli w stanie obudzić chłopca, zanim był w jakimkolwiek prawdziwym niebezpieczeństwie.