Berfinin ağzın'dan
BEN NE DİYE BURADA DURUYORUM LAN diye bağırmıştım. oranın başkanı olan kız ayağa kalkıp "bide soruyor musun?" kaşlarımı kaldırdım . "sen kimsin de beni sorguluyorsun ve ben buradan bi şekilde kurtulucam sonu ölüm olsa da" ve sen elimle kızı gösterip " bana yavlarıcaksın beni kurtar diye " kahkalarım ortalığı doldururken sinirlenmem kat ve kat artmıştı.
arkadaşları adını söylediklerinde "esrin bırak deli zaten " dediğinde esrin yanımdan gitmişti eski oturduğu yere gitmişti.
görevlinin biri " berfin kimse ziyaretçin var " dediğinde hemen görevlinin yanına gitmiştim . ellerimi önüne uzattıp kelepçe takmasına izin verdim . görevli kolumu tutup görüşme bölümüne götürdü. " anne" diye seslendiğimde görevli beni bırakıp anneme sarılmama izin vermişti . kelepçeden dolayı sarılamasam'da sarılmaya çalışmıştım.
annem: konuşucam o çocukla kızım şikayetini geri almasını sağlıcam demişti
başımı iki yana salladım olumsuz anlamında "gerek yok anne " demiştim . aklıma sinem ve ezgi gelmişti . siktir diye bağırmam bir olmuştu .
"anne senden bir şey isteyebilir miyim zeynepi tuvalete kilitledim "
"ne yaptın sen" diye bağırması bir olmuştu . "anne uzun hikaye anlatmam yoksa hapisane'de bir ömür hayatım gider ve şu an farkına vardım baya sıkıcı filmler!deki ya da dizilerdeki gibi değil "
konuşmaya devam edip " vazgeçtim beni buradan çıkar " annem gülümsemeye karışık ağlıyordu. görevli görüş saati doldu diyip benim yanıma gelip kolumdan çekince bağırdım
"sinem ezgi diye biriyle birlikte onu o deliden kurtar "diye bağırdım . "ve beni bu lanet yerden çıkar bi zahmet"
annem umarım duymuştur.
2 saat sonra
görevli gelip yine iyisin "berfin affedildin şikayetin geri alınmış" dediğinde kaşlarımı havaya kaldırıp ciddi misin sen ya diye bağırdım eşyalarımı alıp kapıya giderken esrin ' e orta parmağımı gösterip "güle güle ezik" diyip bağırıp o lanet yerden çıkışa doğru götüren görevliyi takip ettim .
mis gibi havayı koklayıp eve doğru yürümeye başladım.
SİNEM
hâlâ hastanedeydim ezgi yanımda duruyordu. ona bakıp sana inanamıyorum ezgi.
bu kadar kötü bir insan olduğuna inanamıyorum. bıkar beni dedim ve ayağa kalkmaya çalıştım beni ser bi şekilde iti ve gerçekten canım acıdı. beni bırakmayacağını anlamıştım. ona karşı gelmiyiceğimi anlayıp yanımdan uzaklaştırmam gerekiyordu kantine ya da dışarı çıkmasını sağlamalıydım. telefonumu ve kulaklığımı aldım ezgi hemen engel olmaya çalıştı. sakin ol ezgi sadece şarkı dinliyicem dedim. pekala tamam o zaman dedi. Miley'nin Malibu şarkısını açtım ve mırıldanmaya başladım. ezginin bana baktığını hissediyordum. ona baktım o da bana bakıyordu. gülümsedi gülüşü neden bu kadar güzeldi ki tüm yaptıklarına rağmen sanırım onu hâlâ seviyordum. şuan bunları düşünmek istemiyordum kafamı salladım ve gözlerimi ondan ayırdım neden dışarı çıkmıyordu ki ben şarkı dinlemeye devam ediyordum bir süre geçtikden sonra. ezgi bana sesleniyordu ama duymamıştım bana dokunduğunda bir şey dediğini anladım. kulaklığımı çıkardım hemen sinem ben gidiyorum dedi hemen heycanlanmış bir şekilde ne? nereye gidiyorsun? sakin ol sadece dışarı çıkacağım kantine'de uğrarım birşey istiyor musun? yok sağol dedim. tamam sakın bir yere gitme dedi. nereye gidebilirim ki bu halde diyip elimle yaralandığım yeri gösterdim tamam dedi ve o güzel gülümsemesini yaptı. gittiğinde direk ayağa kalkmaya çalıştım üzgünüm ezgi berfini merak ediyorum ve onu kurtarmam lazım. hızlı olamıyordum çünkü yaralıydım hasta kıyafetini çıkarıp kendi kıyafetlerimi giydim yavaş yavaş kapıyı açtım ve hızlıca ilerlemeye çalışıyordum. bi yandanda umarım ezgi görmez diye içimden tekrar ediyordum. asansöre gelmiştim asansör geldiğinde hızlıca bindim sonunda dışarı çıkabilcektim yanımda hiç para yoktu ne yapacağıma dair hiç bir fikrim yoktu sadece dışarı çıkmıştım.
Berfin
Karşımda duran motora baktım ve ne yapacağımı çok iyi biliyordum. Hiç bişey düşünmeden motora bindim .derin bir nefes alıp etrafa baktım . tekrar içeri girmek istemiyordum. Motorun sahibi görmeden anahtarsız çalışmayacağını biliyorum . Motordan indip motora bir tane tekme geçirdim . Arkadan annemin seslenmesi ile olduğum yerde durdum . İşte kurtarıcı meleğim gelmişti. Hemen arabaya koşarak bindim . Anneme Bakarak sinemin kaldığı hastaneyi söyledim . Sur çabuk sur annem bana döndü sürüyorum kör müsün kızım anne hızlan az hızlan o ezgi baya deli ne yapacağını bilmiyor ayağıma koyduğum çakı'ya dokundum. Annem bana baktığında ayyy ayağım acıyor anne ondan dokunuyorum yani içinde birşey yok niye olsun ki ulan kendi kendimi tuzağa çekiyorsun ah ne aptalim annem sinemin kaldığı hastaneyi söyledim ve oraya geldiğinde hemen araban inip . Yukarıya kaldığı odaya çıktım ama kimse yoktu . Asansör den ses geldiğinde beni görmedikleri bı yere sakladım . Aha benden deli olan kız ezgi mukkemmel bi sen eksiktin elinde kahveyle çıkmıştı içimden sıcak kahveyi yüzüne dökmek vardı ama olmazdı . Sinemin odada olmadığını anlayınca kavheyi yere attıp telefonu eline alıp birisini aradı bende o sırada ona gözükmeden sinemi aramaya başladım aşağıya indiğimde annem çoktan Sinem bulmuştu . Koşarak arabanın arka kapısını açıp Sinem sarıldım . Oda anında karşılık vermişti .
Sinem
Hemen berfine sarıldım çünkü ezgiden korkmaya başlamıştım. kim bilir kaçtığımı görünce ne yaptı beni bulursa kötü şeyler olacağına emindim gerçekten psıkolojisi bozuktu. berfin'nin yüzünü iki elimin arasına alıp gözlerine bakarak heycan korku içinde berfin gitmeliyiz çabuk dedim tamam tamam dedi ve elimden tuttu hemen arabaya bindik elini hızlıca bıraktım. annesi'nin olduğunu unutmuştum. berfin yüzüme sinirli bir şekilde bakıyordu anlamamıştım. ikisinede teşekkür ettim. beni eve bıraksanız ol.. demeden berfin sözümü keserek eze gitmiyosun dedi. ne nereye gidicez berfin saçmalama evde güvendeyim ve artık yoruldum dedim berfinle ben arabanın arka koltuğundaydık. berfin istersen kucağıma uzan dedi. yok seni rahatsız etmek istemem sağol. sinem canın yanıyor biliyorum uzan dedi kucağına doğru düz bir şekilde uzanmaya çalıştım çünkü yan yatarsam canım daha çok acırdı. hastaneden bunu çok iyi biliyordum.
