Everything Starts With A Fight [Donghyuck&Seoyeon] [Jaemin&Bomin] (YOUNG) ✔️

1.(fight)

Medya:
En üst soldaki HaeChan,onun yanında ki SeoYeon,SeoYeon'un altında ki BoMin zaten diğeride JaeMin❣️

SeoYeon'un ağzından...

Her zamanki gibi saat 6.00 da alarmım çaldı ve uykusuzluktan şişmiş gözlerimi açarak kalktım.Ahh, şimdi okul kıyafetlerimi giyiyorum dostum ne kadarda eğlenceli!!Ayakkabılarımı giydim ve çantamı alıp aşağı indim.Buz gibi havada birde servis bekliyordum.Harika!!Kıçım dondu.Ajusshi!Nerde kaldın ya!!İyice siyah montuma gömüldükten sonra beklemeye devam ettim.

O sırada BoMin diğer adıyla"hiçbir şeyi beğenmeyen kankam"aradı.Buz tutmuş ellerimle açtım
"Alo BoMin? Nerdesiniz kızım siz ölücem ben soğuktan!"
"Seo!!Durum çok kötü SeoYeon!!"
Arkadaşımın ağlamaklı sesini duyunca çok korkmuştum.
"Ne oldu Bom?" (kısaltıp Bom olarak kullanıyor.SeoYeon da Seo oluyo zaten)
"Kaza yaptık Seo!!"

Kısa süreli panikten sonra annemi arayıp beni hastaneye götürmesini istedim.Çünkü Yeri yaralıydı.Yeri benim ve Bom'un arasına sonradan katılmıştı.Yaklaşık 5 yaşındayken...Ben ve Bom beşik kertmesi sayılırdık.Erkek olsaydım annemler evlendirirdi.Annem ve babam Avusturalya'da yaşıyorlarmış.Sonra annem bana hamile kalınca tekrar Kore'ye taşınmışız.Bora Teyze de o sırada BoMin'e hamileymiş.Aramızda 1 ay var.

Beraber paylaştığımız bir sürü anımız var ve şimdi o benim canımın bir parçası.Sonunda annem hazırlanıp aşşağı indi.Beraber hastaneye gittik, ben oda numarasını öğrenip koşmaya başladım.Tam oda numaralarına bakarken birden yanımdaki kapı aşırı sert bi şekilde açıldı ve önce kafamı çarptım sonrada yere düştüm.

Kafamı kaldırdığımda bana bakan bir çift çikolata kahvesi gözle karşılaştım.
"Az yavaş olsana be ayı!!"diye bağırdım.Elini uzatarak
"İyi misin?" dedi.
"Eh işte.Kafama darbe yedim, ne kadar iyi olunursa." dedim ve elini tuttum.Tam kalkacağımda birden elimi bıraktı ve yine kıçımın üstüne düştüm.Tanımadığım çocuk kahakalarla gülmeye başladı.
"Yeni tanıştığın birine nasıl bu kadar güvenebilirsin?" dedi.

Ayağa kalkıp
"Genelde böyle güveniyorum!" diyip karnına yumruk attım.Tam arkamı dönüp gidecektim ki beni saçımdan yakalayıp çekmeye başladı.Şuan hastanenin ortasında birbirimize saç baş dalmış durumdaydık.Biri bizi tutup ayırmazsa 4 yılda uzattığım saçlarım kökünden kopacaktı !!Biri beni kurtarsın diye dua ederken "Al bakalım yelloz,sen kim benim kankama..."diye bi ses duydum ve başımı kaldırdığımda Bom çocuğa saldırıyordu.

O sırada tanımadığım bi çocuk daha gelip Bom'a vurmaya başladı.Bende olaya tekrar dahil olunca işler doktorun odasında devam etti.Benim dizim yarılmış,ellerim tırnaklanmış ve saçlarım kabarmıştı.Bom da benimle aynıydı.Onlarında saçları kabarmıştı.Çikolata çocuğun kaşı yarılmıştı ayrıca, dudağı patlamıştı, sütlü çikolata olanında çenesi kanıyordu ve kolu ısırılmaktan kıpkırmızı olmuştu.Doktor annemi tanıyordu.Ahh söylemedim değil mi?  annem diş hekimi kkk

Annemin arkadaşı bize hafif bir ceza vereceğini, birbirimize pansuman yapp barışmamızı aksi takdirde işin büyüyeceğini hastane huzurunu bozmaktan hapse kadar gidebileceğimizi söyledi.

İki ayrı pansuman odası vardı ve doktor Young çikolata çocukla beni bir odaya Bom ve adını bilmediğim sütlü çikolata çocukta diğer odaya yönlendirmişti.Zorlada olsa içeri girdim.Döndüm ve "İlk sen yap" dedim çikolata 'neden?' diyecek olsada fazla uzatmadan pamuk ve oksijenli suyu alıp dizime sürmeye başladı.Öyle bi bastırdı acıdan bağırdım.Bana bakıp sırıttı
"Acıdımı bücür? "
"Ayı! "
Daha çok bastırdı.Birden refleks olarak tekme atınca daha da bastırdı.O kadar çok acıdı ki gözümden yaş geldi ve durduramadığım bi şekilde ağlamaya başladım.

Ben ağlamaya başlayınca panik yaptı.
"Tamam, ağlama dur!" deyip dizime üflemeye başladı.Sonra onu itekleyip omzuna vurmaya başladım
"Yandı dizim yandıııı !!"
Ben bağırmaya başlayınca gülmeye başladı ama unuttuğu bir şey vardı dudağı patlamıştı ve ikinci kez gülünce canı feci halde yandı ve o da bağırmaya başladı
"Yandı dudağım yandıııı !!!"
Yaklaşık yarım saat böyle cebelleşerek bana pansuman yapmış sonra medeni iki insan gibi konuşmaya başlamıştık.Sonunda!Ben ona pansuman yapmaya başladım.Kaşını temizleyip yara bandı yapıştırdım.
"Adın ne!"
"Dong Hyuck. Lee Dong Hyuck! Sen?"
"Park SeoYeon."

BoMin'in ağzından...

Young doktor sütlü çikolata çocukla beni aynı odaya tıkıp gitti.İstemeye istemeye de olsa içeri girdim.
"İlk önce sen yap!" dedim.
"Neden ilk ben yapıyorum yaa!?Sen yap!"
"Tamam." Çabuk kabullenmeme şaşırsa da çabucak kendini toparlayıp uzanma yerine oturdu.Elime sargı bezini alıp ilk önce kolunu inceledim.Artık nasıl ısırdıysam çocuğun kolu morarmış ve bazı kısımları da kanamıştı.Hemen pansuman yapmaya başladım.

Sütlü çikolata biraz sızlanmaya başladı
"Hepsi senin yüzünden!!Bu nasıl bi ısırma yaa!Resmen kemirdin kemirdin!!"
"Bağırma yaa!Sen asıl alnımı nasıl kanattın?Resmen saçımdan tutup duvara sürükledin!!!"
"Ahh!!!Yavaş yavaş canımı çıkardın!!Ah!"
"Özür dilerim.Canın çok yandı mı?"
Sorumdan sonra göz göze geldik.Hemen bundan kurtulmak için
"Dur benim çantamda yaralara iyi gelecek bir krem ​​var onları getiriyim!"

Çantamdan kremi alıp sütlü çikolatanın yanına tekrar gittim.Koluna sürdükten sonra kremi tekrar çantama koydum.Sargı bezi ile kolunu sardım.Sıra çenesine gelmişti.Oksijenli suyu alıp pamuk yardımıyla çenesine hafif hareketlerle pat patlayarak yarasını temizledim.Yara bandını yapıştırırken soru sordu
"Adın ne?"
"Ne yapıcan?"
"Sonuçta sana bir şekilde seslenmem lazım!"
Sanırım sütlü çikolata göründüğünden daha zeki.
"BoMin.Kim BoMin."
Umursamaz bir tavırla bende ona sordum.
"Seninki?"
"Na JaeMin."
Yara bandını yapıştırdıktan sonra hızlıca yanına oturdum.
"Sıra sende!Hadi kalk!"
Bu rahat tavrıma şaşırsa da belli etmemeye çalışarak ayağa kalkıp oksijenli suyu alıp pamuğa dökerek alnımdaki yarayı temizlemeye başladı.Benden uzun olmasına rağmen şuan oturduğum için boyumuz aynıydı.

Alnımı temizlemeyi bitirdikten sonra gözlerimin içine bakmaya başladı.Utanıp gözlerimi kaçırıyordum ama o bu halime sırıtarak karşılık verdi.Yüzünü bana yaklaştırmaya başladı.Umarım düşündüğüm şeyi yapmayı çalışmıyordur!?Aramızda 5 parmak mesafe kalınca gözlerini kapatıp başını sağa doğru eğmeye başladı.

Tam beni öpücekken hemen omuzlarından itip çantamı almaya gittim.Bu sırada peşimden geldiğini hissetmemiştim.Kolumdan yakalayıp beni duvarla arasına aldı.
"Ne olur sanki bir öpücük versen?"
Gittikçe yaklaşmaya başladı.Tekrar ittim ama bu sefer daha sert bir şekilde ve ardından lafımı da eksik etmedim
"Senin o tek öpücüklü kızlarına benzemem ben!!"
Hızlıca odadan çıkıp SeoYeon'u bulmaya gittim...

Merhaba okuyucumuz!!Öncelikle sayfamıza hoşgeldin ve ilk kitabımızı okuduğun için teşekkürler❤️
Umarım beğenirsin❤
Diğer bölümde görüşmek üzere...