Love Or Poison

Hoofdstuk 2

P.O.V Freya

Ik word geschokt wakker en kijk rond. Mijn handen zijn gebonden en ik lig op een bed in een kleine kamer. Waar ben ik?

Hoe ben ik hier beland? Ik sta op van het bed en bekijk mijn omgeving. Hoe kom ik hier weg? Ik werd denk in ontvoerd door hem. Dat denk ik niet, dat weet ik. Zoekend kijk ik de kamer rond opzoek naar iets waarmee ik de touwen los kan krijgen. Moest dit nu echt gebeuren? Ontvoerd worden door weet ik veel wie? Kut leven. Ik kijk naar een kast aan de overkant van de kamer en stap ernaar toe. Misschien zit er iets in dat ik kan gebruiken. Ik maak die open en kijk er in. Er is niks, alleen een vaas. Hoe kom ik hier in godsnaam weg!? wacht...

Ik weet het. Ik neem de vaas en zet die op de grond. Ik mag geen geluid maken. Als ik geluid maak komen ze meteen naar hier toe. Ik neem de deken die op het bed was en gooi die over de vaas heen. Ik trap de vaas kapot en kreun van de pijn in mijn voet. Ik doe dan de deken weg een neem een groot stuk. Shit, ik kom niet aan het touw die rond mijn polsen zit. Ik kijk panikerend om me heen en zie een kleine houten nachtkastje aan de zijkant van de kamer. Ik ren ernaar toe en wrijf het stukje glas in het houten kastje en probeer die in te steken. Na een paar keren zit het glas scherf vast. Ik leg mijn handen op het glas scherf en wrijf snel. Ik hoor geluid en voel mijn bloed kokken. Shit! Shit! Shit! Ze komen eraan! Door mijn stommiteit dat ik niet lette over hoever ik zat met het touw, sneed ik mijn pols aan het glas scherf en ik was vrij. Ik wil schreeuwen van de pijn maar ik wist dat het mijn dood zal zijn. Tranen prikten in mijn ogen en ik sta op en neem het glas scherf vast in mijn linkerhand die niet gesneden is. Mijn pols bloed helemaal over de vloer en ik probeer de bloeding te stelpen door mijn pols tegen mijn trui te drukken.

De deur gaat open en twee jongens kijken me geschokt aan. Ze kijken heen een weer naar mij en naar de scherven op de grond en mijn pols.

"Kom niet verder!"

Schreeuw ik en kreun door mijn bonzende pols. Een van de mannen doet een stap naar voor.

"Laat me je helpen."

Zegt hij zacht maar ik kan horen dat hij heel erg boos is en staat op ontploffen. Ik neem het glas scherf steviger in mijn hand vast en prik die in zijn richting.

"Kom niet dichter!"

Gil ik het bijna uit en kijk ze boos en zelfverzekerd aan.
Hij knikt en opeens in een snelle beweging gooit hij het glas scherf van mijn hand weg en neemt me vast. Hij gooit me over zijn schouder heen en ik begin te gillen. Ik had zelfs geen tijd om te reageren totdat hij me op hief.

"Laat me fucking los! Rotzak die je bent!"

Schreeuw ik tegen hem en kijk naar de andere jongen die lachend naar ons kijkt. De jongen die me vast houdt stapt uit de kamer en loopt een gang binnen. Dit is hetzelfde jongen die me had ontvoert.

"Waarom fucking lach je idioot!?"

Vraag ik schreeuwend aan de jongen die ons achtervolgt. Ik krijg een klap op mijn kont.

"Hey! Dat is onbeleefd!"

Zeg ik boos tegen de jongen die me vast houdt. Hij heeft bruin haar en licht groene ogen. Ook zeer knap. Degene die ons achtervolgt ziet er ook heel erg knap uit. Ik had hem geloof ik geholpen met het menu. Waarom is hier iedereen zo knap!?

"Hou je kop hoer voordat ik die dicht ga knijpen."

Zegt de jongen die ons achtervolgt geïrriteerd. Zijn dodelijke blik laat me meteen zwijgen en ik kijk hem maar bos aan. Mijn pols bloedt nog steeds en ik zie dat het een bloed spoor achterlaat. Ik hoop dat ik het straks niet moet schoonmaken. We zijn aangekomen in de woonkamer. De jongen legt me op een tafel neer en ik zie dat er nog een paar jongens op een sofa zitten. Ze kijken me allemaal geschokt aan.

"Wat is er gebeurd!?"

Vraagt een jongen met blond haar en blauwe ogen.

"Die fucking hoer heeft haarzelf vrij gemaakt met glas scherven en heeft haar zelf ook gesneden. Slimme zet slet."

Zegt hij boos. Ik spuug in zijn gezicht en opeens krijg ik een harde klap tegen mijn slaap en ik tril helemaal. Fuck dat was hard. Bang kijk ik hem aan en knipper een paar keer met mijn ogen.

"Dit is het gezicht die ik wil zien."

Zegt hij zacht een dodelijk. Ik probeer niet te wenen. Goed, hij maakt me echt bang. De jongen met de blonde haren komt naar ons toe met een EHBO tasje en neemt een paar spullen eruit. Hij neem mijn pols vast en ik probeer
mijn hand terug naar mij te trekken maar dat lukt niet best. Ik schreeuw het uit toen hij iets op mijn wond liet vallen. De jongen die me had genomen van de kamer houdt me vast en zet zijn hand op mijn mond.

"Ik krijg kop pijn van jou fucking geschreeuw. Hou je mond nou."

Zegt hij geïrriteerd met een dreigend toon. Ik heb tranen in mijn ogen en die vallen naar beneden. Ik knipper met mijn ogen want mijn blikveld wordt wazig. Ik heb zo een ongelofelijke pijn dat ik bewusteloos val. Echt een perfect moment om dat te doen.

------------------------------------------------------------------

Hey people! Ik hoop dat deze hoofdstuk leuk was. Vergeet niet te stemmen en laat een commentaar achter.