Love Or Poison

Hoofdstuk 10

Pov Freya

We komen aan een groot huis terecht. Groter dan die van Kayden. Ik ben benieuwd om te zien wie zijn vader is. Kayden zei niks over hem de hele reis. Hij stopt de auto voor het huis en mijn deur wordt open gemaakt door iemand anders. Ik schrik een beetje maar kijk de portier glimlachend aan.

Ik stap uit en zie dat Kayden ook al eruit is. Hij komt naar me toe en mijn hart klopt tekeer. Ik doe mijn hand een stukje naar boven want ik weet dat hij de zijne ook zal op heffen. Zoals verwacht heft hij zijn hand op. Ik leg mijn hand op zijn arm en knijp een beetje er in doordat ik nerveus ben. We stappen de trappen op en zie een paar mannen naar me kijken. Ik voel me gewoon naakt. Ik wil Kayden slaan voor dit. We kwamen aan het einde van de trap en stappen in het huis. Er was klassieke muziek, dansende koppels, tafels en een bar. Ik kijk om me heen en herken niemand.

"Hey."

Zegt iemand achter me en ik draai me om. Ik zie Ethan en de jongens achter hem. Ik zucht en ben blij dat Ethan er is. Hij is ook de enige goeie en enthousiaste jongen van hun groep. Matthew en Ayden ook maar ik ken ze nog amper. Ik kijk naar rechts en realiseer dat ik Kayden los liet en dat hij weg ging naar binnen. Matthew komt mijn kant op lopen en buigt. Ik glimlach en doe een reverence. Hij steekt zijn hand uit en ik leg de mijne in de zijne. Hij wilt denk ik dansen. Het is beter dan niks. We stappen naar het midden en beginnen te dansen op de dansvloer.

Het muziek raakt mijn geest aan en laat mijn lichaam op de ritme bewegen. Ik laat me gaan met de muziek en voel me vrij. Ik ben net een fiere zwaan. Ik vang een blik van Kayden op en grijns. Hij vindt dit waarschijnlijk niet goed. Dat maakt me niet uit want ik kan voor nu doen wat ik wil. Opeens stopt Matthew en ik hijg tegen hem aan. Waarom stopt hij? Ik kijk hem vragend aan en draai me om. Kayden kijkt me aan en steekt zijn hand uit. Zal ik dat doen? Als ik hem afwijs zal het misschien niet goed komen. Ik zucht zacht en leg mijn hand in de zijne. Hij trekt me tegen zich aan en ik kijk op. Naar zijn blauw grijsachtige ogen.

Zijn mond hoek gaat een beetje omhoog en hij beweegt. Ik volg zijn stappen en dans met hem mee. Ik realiseer me opeens dat iedereen is gestopt met dansen en ze kijken ons allemaal aan. Paniek loeit op en hij trekt me dichter naar zich toe.

"Denk niet aan die mensen. Ze doen er niet toe en de passen ook niet. Luister gewoon naar de muziek en laat je los gaan."

Ik knik en kijk hem aan. Zijn ogen fonkelen en ik glimlach. Zonder idee waarom. Ik wil gewoon glimlachen wanneer ik naar hem kijk. Hij heft me op van mijn middel en ik kijk naar hem van boven. De muziek sterft af en hij laat me zachtjes zakken. Ik raak de grond zachtjes aan en hij laat me los wanneer ik niet meer in de lucht zit. De menigte klapt en juicht ons toe.

Ik glimlach opgewonden en word rood. Dit is het eerste keer dat ik iets doe voor een groot publiek. De enige keer dat ik voor iemand optrad was het voor het weeshuis kinderen. Kayden neemt mijn hand zachtjes vast en trekt me mee de menigte in. Mensen glimlachen naar me of kijken ze naar me alsof ik hun grootste aartsvijand ben.

Hij neemt me mee een kamer in die achter de trappen was. Het is niet groot maar ook niet erg klein. Het lijkt wel een kleine fiere wachtkamer. Panirk loeit op. Hij duwt me verder de kamer in en sluit de deur. Verward draai ik me om en kijk afwachtend aan.

"Wat is er?"

Vraag ik zacht en ik word bang wanneer hij niet antwoordt. Hij zucht en haalt zijn hand door zijn ravenzwart haar. God wat wil ik dat doen.

"Mijn vader wilt je nu zien, dus dit zijn de regels. één je mag niet schreeuwen. Twee niet spreken wanneer je niet wordt tegen gesproken. Ik ben bijna zeker dat je die zal breken maar ik waarschuw je al nu. Mijn vader houdt niet van onbeleefde mensen. Ik zal je ook dan moeten straffen."

Zegt Kayden serieus en ik kijk hem boos aan, maar dan zucht ik en knik. Waarom waarschuwt hij me? Het maakt hem toch niet uit wat ik doe. Hij houdt ervan om me te kwijlen. Hij gebaart me dat ik hem moet volgen. Hij draait zich om en opent de deur. Wanneer we terug naar het feest gaan zie een paar vrouwen tussen elkaar rodelen over hoe knap hij is en dat hij hun zeker zal willen. Wanneer ik voorbij stap zeggen ze dat ze me ook dood willen omdat ik met hem ben. Ik wil ze vermoorden. Ik stop en draai me naar ze om.

"Ik heb gehoord dat hij gay is."

Zeg ik glimlachend en de vrouwen kijken me met open mond aan. Ik ga terug achter Kayden aan die al bijna aan de andere kant van het feest zaal is. Ik begin te rennen en net toen hij zich omdraait, kom ik tot stilstand. Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te houden en glimlacht. Hij draait terug om en zucht geïrriteerd alsof hij wist wat ik deed. Ik zuchtte ook en hij opent de deur. In de kamer staat een oude man. Ik schat van 70 plus jaar. Hij heeft een pak aan en een glas whiskey in zijn linker hand. Hij glimlacht naar me en knikt.

"Jij moet zeker Freya Vincenzo zijn, neem ik aan?"

Zegt de man blij. Hij lijk te aardig te zijn om iemand pijn te doen of Kaydens vader te zijn.

"Ja, dat ben ik. En wie bent u? als ik het mag vragen?"

Zeg ik zacht en hij lacht.

"Wat een beleefd meisje. Ik heet Alexander King, maar je kunt me Alex noemen."

Zegt Alexander en ik kijk hem raar aan.

"Kan ik u meneer noemen omdat Alex een beetje onbeleefd is."

Zeg ik zacht omdat ik niet wil zeggen dat het gewoon raar is om een oude man bij zijn naam te noemen. Speciaal ook wanneer het Kaydens vader is. Hij knikt goed keurend en gebaart naar de sofa. Ik ga zitten met een rechte rug. Ik voel me zo gespannen dat ik wel kan ontploffen. De man gaat tegenover me zitten en Kayden op een grote stoel rechts van me.

"Hoe oud ben je Freya?"

Vraagt Alexander en ik slik een brok weg. Ik werp een blik op Kayden die naar me knikt. Ik kijk terug naar Alexander en glimlacht.

"20 jaar oud meneer."

Zeg ik en hij glimlacht.

"Mooi. Een jaar jonger dan mijn grootste zoon."

Ik kijk hem vragend en verward aan.

"Heeft Kayden broers of zussen?"

Vraag ik zacht en hij lacht laag.

"Ja, maar niet van dezelfde moeder."

Ik kijk hem geschokt aan. Het moet misschien hard zijn voor Kayden om te groeien met een vader die nog andere vrouw heeft.

"Het moest vast moeilijk zijn geweest voor Kayden, nee?"

Ik kijk Kayden medelevend aan. Hij zucht en leunt naar achter.

"Ja, dat wat moeilijk. Na de geboorte van mijn broer en zus..."

Zei Kayden en bij de woord zus kijkt hij naar mij met een bezorgde blik.

"Vergat hij dat ik bestond en behandelde me als een soldaat en niet als een zoon."

Ging hij verder. Zegt Kayden en neemt een glas whiskey vast. Alexander lacht en zet zijn glas neer.

"Zo werd ik behandelt ook. Het gaat zo in de familie. De oudste zoon wordt het hardst getraind omdat hij voor de familie moet zorgen en sterk moet zijn."

Zegt Alexander en haalt zijn mouwen op van zijn witte overhemd. Iets zwart op zijn rechter hand trekt mijn aandacht aan. Geschokt sta ik op en ademde onregelmatig. Dit kan niet waar zijn. Mijn wereld ontploft weer voor mijn ogen en ik kan niet ademen. Ik moet hier weg!