Love Or Poison

Hoofdstuk 15

P.O.V Freya

Die fucking Kayden. Ik haat hem zo erg. Wat denkt hij!? Ik ben zijn slaafje niet en ook niet zijn speeltje. Ik ga heus niet doen wat hij zegt. Hij maakt me bang maar het betekent niet dat ik altijd naar hem zal luisteren. Ik stap boos naar mijn kamer en kijk rond. Wat kan ik nu doen? Misschien kan ik naar die daktuin gaan. Ik zal ook een potlood en een schetsboek zoeken. Kayden heeft vast wel één in zijn kantoor. Als ik die vind natuurlijk. Ik stap uit mijn kamer en kijk als de kust veilig is.

Ja, veilig. Let's go! Ik kijk bij de trap naar beneden en hoor de jongens praten. Dit is een goed teken. Ik blijf gaan en open alle deuren in de gangen totdat ik in een grote werkkamer bevind. Ik sluit de deur achter me en stap naar binnen. Het is geschilderd in het goud. De meubels en tafels zijn ook in de kleur goud en de ramen zelfs ook.

De bureau is in het kleur bruin en is zeer schoon. In een bruine houten pot zitten er pennen en potloden in. Ik neem een potlood eruit en kijk om me heen. Er zijn veel schilderijen op de muten. Één van zijn vader. Één van een jonge vrouw met ravenzwart golvend lang haar met licht blauwe ogen. Misschien is dat zijn moeder. Kayden zelf ernaast en nog een schilderij van een jongen en een meisje. Die jongen had ook zwart haar en licht blauwe ogen als Kayden. De jongen lijkt sprekend op mijn ex vriendje Aiden. Maar in dit schilderij is die jonger, te jong om Aiden te kunnen zijn denk ik. Het meisje lijkt zelfs niet op ze. Ze heeft bruin haar en groene ogen.

"Ethan ga kijken als Freya in haar kamer zit en Zakaria vertel me alle goede en slechte nieuws van deze week."

Hoor ik Kayden zeggen en kijk panikeren om me heen. Shit! Wat moet ik doen. Er zijn grote dikke gordijnen aan een kant van de muur achter een kast. Ik loop er heen en doe die open om er achter te verstoppen. Een bruine deur komt tevoorschijn en ik kijk achterom om te zien als ik nog tijd heb om die te openen. Na een paar seconden doe ik een beslissing en open de deur. Ik ga snel achter die staan en probeer die zo stil mogelijk op een kier te sluiten. Dan hoor ik Kayden naar binnen gaan met Zakaria en Zayn geloof ik.

"Nog nieuws van die meester die jullie moesten oppakken?"

Vraagt Kayden en ik hoor een stoel piepen.

"Nee, hij is ontglipte. We hadden ontdekt dat hij Freya les gaf in zelfverdediging. Maar dat was niet toevallig dat ze naar daar ging. Hij zette opzettelijk toelonkende posters voor haar."

Mijn hart klopt in mijn keel en mijn ademhaling wordt sneller. Ze praten over mijn stiefdvader Chailing. Blijf rustig. Ik haal diep adem en gluur door de kier. Ze praten papa. Hij is alles voor me ny. Wat hebben ze met hem gedaan!? Kayden zit achter geleund op zijn stoel en kijkt geïnteresseerd naar Zakaria.

"Dan heeft hij haar zo maar laten gaan?"

Vraagt Kayden en Zakaria schudt zijn hoofd.

"Hij heeft mensen laten werken voor hem om haar te bespioneren. Zoals het meisje in de restaurant.  Hij heeft camera's in haar huis gezet. Daarom kwam hij naar haar huis toe na dat we haar van daar haalden."

Kayden knikt en haalt diep adem. Opeens komt Ethan naar binnen en hijgt moe.

"Ik vind haar niet!"

Zegt hij panikerend en Kayden en Zakaria zeggen tegelijker tijd:

"Wat!?"

Mijn hart klopt tekeer en ik probeer rustig te blijven. Kayden slaat met een platte hand zijn tafel  en het potje met pennen en potloden valt. Kayden staart er naar.

"5."

Zegt hij en Zakaria en Ethan kijken hem vragend aan.

"Wat meneer?"

Vraagt Zakaria en kijkt hem raar aan alsof hij gek is geworden.

"Er zijn hier 5 pennen en potloden."

Zegt hij en kijkt op naar Zakaria.

"Dus? Mis ik iets? Want ik begrijp er niks van."

Zegt Ethan en gebaart iets met zijn hand.

"Ik had zes. Ze nam er eentje eruit. Ze was in mijn kantoor. Dus dat betekent dat ze er nog is."

Geschokt doe ik een paar stappen naar achter en kijk om. Deze kamer is helemaal stoffig en het lijkt alsof niemand hier al jaren was. Er zijn hier stoelen, bureaus, boeken, papieren en meer. Ik stap naar een grote tafel in het midden van de kamer. Mijn blik valt op een foto. Een foto van een baby in een baarmoeder. Ik draai de foto en zie een naam.

"Emilia Vincenzo."

Fluister ik en begin te wenen. Ik laat iets vallen en schrik.  Mijn moeder was zwanger met mijn kleine zusje. Ze ging dood in de ongeluk wanneer ze nog in de buik van mijn moeder was. Waarom is er hier een foto van haar? Tranen lopen naar beneden en ik rommel door de papieren en foto's heen. Veel foto's van een kleine meisje met mensen die ik niet ken. Dan een foto van een meisje met een jongen. Kayden.

"Wat doe je?"

Vraagt iemand en ik kijk achterom. Ik adem hevig en kijk Kayden aan.
Ik steek de foto's naar hem toe en er flitst een snelle blik van medelijden in zijn ogen.

"Wat is dit!? Wie is dat!? Wat weet je er over!? Is... is dit mijn zus?"

Vraag ik dan stilletjes omdat ik stik. Kayden knikt en komt dichter bij.

"Blijf weg!"

Roep ik hard en grijp naar mijn hart en hou de foto's hard vast. Ik heb pijn. Ik kan niet ademen. Mijn zusje leeft.

"Mijn zusje had het overleefd en jullie hebben haar van me weg gehaald! Hoe konden jullie dat doen!"

Roep ik harden en prik met een vinger in zijn borst.

"Waarom vertelde je me niet erover! Waarom nam je vader haar mee!"

Roep ik hard en sla Kaydens borst. Ik voel mijn benen niet meer en snik hevig. Ik zak door mijn benen heen en Kayden houdt me dicht bij hem vast.

"Waarom? Waarom gebeurt dit met me? Waarom al die ellende? Ik wil alleen maar stilte."

Zeg ik zacht en snik in Kaydens trui. Hij aait zachtjes mijn haar en ik kijk op. Hij kijkt me serieus aan en zegt:

"Je verdient beter."

Zegt hij en ik voel iets prikken in mijn arm. Ik zie dat Kayden een spuit uit mijn arm haalt en gooit het op de grond. Ik word duizelig en sluit mijn ogen.
---------------------
Och arme Freya. Wat voor elende😟.