Love Or Poison

Hoofdstuk 12

P.O.V Freya

"Waarom doet dit zo veel pijn? Waarom gaat het niet weg?"

Vraag ik snikkend. Ethan wrijft over mijn rug en zegt.

"Ik beloof dat ik je zal beschermen kleintje. Ik zie veel in je. Je bent sterk. Je kan dit en als je hulp nodig hebt, kom naar mij."

Ik kijk op en veeg mijn tranen weg.

"Waarom ben je zo lief tegen me?"

Ethan zucht en kijkt me bezorgd aan.

"want ik zie mezelf in je."

Antwoordt hij en ik word rustiger. Ik maak me los van Ethan en glimlach.

"Dankje."

Zeg ik zacht en glimlach naar hem. Hij knikt en doet zijn mond open om iets te zeggen. Opeens zie ik Kayden achter Ethan staan en schik. Ik sta op van Ethans schoot en kijk Kayden bang aan. Hij spant zijn kaak aan en Ethan staat nu ook op.

"Wat is hier gaande?"

Bromt Kayden boos en komt ons kant op. Ik ga een stukje dichter bij Ethan staan en het is misschien mijn grootste fout ooit. Kayden stopte zijn pas en zijn lichaam lijkt gespannen.

"Ethan ik had je gezegd dat je geen relatie mag hebben met de gevangene."

Ethan knikte.

"Ik zag haar naar buiten lopen en dacht dat ze probeerde te ontsnappen maar toen zag ik haar wenen dus had ik haar alleen maar gerust gesteld."

Zegt Ethan en ik hoor zijn stem trillen. Ik stap naar Kayden toe en leg mijn hand op zijn borstkas die hevig op en neer gaat.

"Kayden het is goed. Er is niks gaande. We hebben geen relatie. Hij is... gedraagt meer als een broer tegen me."

Zeg ik en kijk Ethan aan om het te bevestigen.
Kayden gaat om me heen naar Ethan. Geschokt wil ik hem grijpen en hij slaat Ethan in zijn gezicht en ik schreeuw.

"Dit is voor de dag dat je zonder toestemming in haar kamer kwam."

Zegt Kayden woedend en stapt naar hem toe om hem weer te slaan. Ik spring tussen hen in en maak me klaar voor de klap. Ik doe mijn handen voor mijn gezicht als ik zijn klap zal krijgen. Ik voel niks en open mijn ogen en doe mijn handen omlaag.

"Hij heeft niks gedaan. Alsjeblieft doe hem niks aan."

Smeek ik aan Kayden. Hij knikt en legt zijn hand op mijn arm.

"Waarom probeer je hem te verdedigen? Je bent naïf. Nu mee komen."

Mijn hart breekt en ik kijk naar achter. Ethan ligt op de grond met een bloed neus en spuugt zijn bloed uit zijn mond.
Terwijl Kayden me mee sleurt probeerde ik vrij te komen.

Ik trek mijn arm los en blijf boos staan. Hij draait zich boos om en wilt iets zeggen maar ik open mijn mond voor hem.

"Luister. Jou wil ik helemaal niet meer zien. Je had me ontvoert voor je vader! Hij had mijn ouders vermoordt en bijna mij. Als ik hem op een dag vermoord. Kom niet vragen waarom. Als je niet wilt dat ik hem vermoord. Vermoord me nu."

Zeg ik boos en hij ademt rustig in. Hij haalt zijn geweer uit en richt het op mijn hoofd. Ik schrik een beetje maar hou mezelf op mijn plaats.
Hij kijkt naar mijn ogen en laat geen kik vrij.

"We hebben je nodig, dus jou vermoorden helpt niemand."

Zegt hij en gebaart me om voor hem te stappen. Hij zet zijn geweer weg en ik stap boos naar het huis toe. Opeens zakt mijn hak in de grond en ik struikel.

Ik sluit mijn ogen en voel een sterke hand me vast grijpen. Alles wordt stil en ik open zacht mijn ogen. Zijn gezicht is centimeters verwijderd van de mijne en ik voel zijn warme adem mijn wang strelen.

"Dankje."

Zeg ik zacht en sta op. Ik draai me om en ik wil van hier snel weg gaan. Opeens struikel ik en zie dat mijn hak gebroken is. Shit, nu dat nog. Opeens word ik van achter op gepakt en slaak een gil. Ik wikkel mijn handen rond een hals en ik kijk op.

"Je kon me ook waarschuwen."

Zeg ik zacht en zijn lip hoek krult naar boven.

"Waar is het leuke aan dat?"

Vraagt hij kwajongens achtig.
Mijn wangen worden rood en ik kijk weg. Hij begint te stappen en ik hoop dat niemand ons ziet. Eanneer we aankomen bij zijn auto liet hij me zakken. Ik stap naar de andere kant en open de deur en spring er in. De zon begint al onder te gaan en ik geeuw moe. Damn ik ben echt kapot. Ik sluit de deur en wacht totdat Kayden ook in de auto stapt. Hij start de auto en we rijden weg. Ik wil niet met hem praten. Ik hoop dat na dit ik hem niet meer zal zien. Was het maar zo. Ik ben zeker dat ik hem nog heel lang zal zien. Zal alles goed gaan met Ethan?

Na een paar minuten waren we er en ik stap uit de auto. Het was al donker en ik deed mijn hakken uit. Met blote voeten op de koude grond stap ik naar het huis.

"Freya."

Zegt Kayden zacht en bevelend.  Ik stop en kijk achterom.

"Ik wil dat je vroeg gaat slapen vandaag."

Ik slikt een brok weg en knik. Draai me om en stap weg met mijn neus omhoog. In het huis ga ik gelijk naar mijn kamer die aan me gegeven was. Ik open de deur en ga naar de badkamer. Ik neem onderweg kleren van de kast die daar werden achter gelaten en sluit de deur. Ik doe mijn jurk uit als je dat een jurk kan noemen en stap onder de douch.

Ik sta zo een paar minuten en hoor de deur open gaan. Geschokt draai ik me om en bedek mijn vrouwelijke plekken met de witte gordijn. Kayden stapt naar binnen met een EHBO kistje.

"Ik kom je rug verzorgen."

Ik kijk hem boos aan.

"Kan dat niet na dat ik had gedoucht?"

"Nee."

Zegt hij laag en sluit de deur achter zich. Ik draai me om en kijk naar het witte muur en bedek mijn achterste. Hij zet het kistje naast de kraan en doet die open. Hij haalt iets eruit en stapt mijn kant op. Hij raakt mijn heupen zachtjes aan en ik krijg kippenvel. Hij trekt me een beetje zijn kant op en ik probeer rustig te ademen. Zijn vingers glijden over mijn wonden en hij grinnikt.

"Je heelt snel. Ik kan de wonden bijna niet meer zien."

Zegt hij en stapt dichter naar me toe. Ik voel zijn lichaam bijna tegen de mijne en mijn adem stokt.

"Gelukkig."

Piep ik eruit en hij lacht.

"Je kan echt niet normaal gedragen naast me hè? Je krijgt elke keer kippenvel."

Ik slik iets weg en probeer iets te zeggen, maar niks komt eruit.

"Ik weet heel goed wat voor effect ik op je doe. Elke keer dat ik dichter bij je sta. Elke aanraking."

Zegt hij en raakt mijn heupen aan. Zachte tintelingen gaan door heel mijn lichaam en ik zucht.
Ik draai me om en schuif de gordijn over mijn borsten. Zijn ogen fonkellen en zijn haar hangt voor zijn ogen. Het is helemaal nat doordat het hier super warm is en hij nogsteeds in zijn pak staat.

"Ik weet ook heel goed dat ik met jou iets doe. Ik kan je hart wel soms sneller horen kloppen."

Het is stil en ik luister naar zijn ademhaling en zijn hart.

"Zoals nu. Je hart klopt sneller en je adem wordt onregelmatig."

Kayden ademt diep in en uit. Hij knijpt zijn ogen half dicht.

"Draai je om."

Ik knik zacht en draai me verveeld om. Hij kan alles echt verpesten. Ik voel zijn handen op mijn rug en nog een watje. Na een paar minuten is hij klaar en gaat gewoon uit de badkamer zonder iets te zeggen. Wat een leuke is hij toch.
-------------
Hey ik hoop dat dit hoofdstuk leuk was😄😄