Love Or Poison

Hoofdstuk 6

P.O.V Freya

Hij stopt na 10 zweepslagen en ik ween door de pijn. Mijn gezicht voelt plakkerig aan door de opgedroogde tranen en ik kan niet meer op mijn voeten staan. Ik voel dat mijn hele rug in vuur en vlam staat en dat die vol sneden zit. Misschien zullen dat nog littekens worden.

"Waarom heb je dat gedaan?"

Probeer ik uitgeput te vragen. Hij komt voor me staan geloof ik. Hij grijpt mijn kaak en houdt mijn gezicht omhoog.

"Omdat je weg probeerde te lopen."

Antwoordt hij simpel en ik schud mijn hoofd.

"Ik bedoel waarom heb je me ontvoert na dat je me in het restaurant zag? Was het niet genoeg om naar me te staren?"

Vraag ik boos en ruk mijn gezicht weg van zijn greep. Hij lacht en doet mijn trui omlaag.

"Naar je te staren was blijkbaar niet genoeg. Er was iets aan jou dat me fascineerde. Wat je deed naar het meisje en je baas. Dat deed iets in me los. Ik moest je hebben."

Het laatste zin zegt hij zo dicht tegen mijn huid dat ik kippenvel krijg en mijn hart raast. Elke keer dat hij dichterbij komt klopt mijn hart sneller. Ik geloof niks van wat hij zegt.

"Hoe heet je?"

Vraag ik en kijk in zijn ogen toen hij naar achter leunt om mij aan te kijken.

"Dat is voor een ander keertje."

Zegt hij zacht en doet zijn handen naar boven om me te bevrijden. Hij maakt me los uit de handboeien en ik zak door mijn benen. Voordat ik de grond aanraak legt hij een hand onder mijn rug en onder mijn benen.

Hij raapt me op en ik kreun pijnlijk. Ik bijt op mijn onderlip. Zo hard dat ik bloed proef. Hij loopt met me mee naar boven. Ik sluit mijn ogen. Ik ben te moe en te zwak om ze open te houden. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas en luister naar zijn hart. Die klopt ook snel. Sneller dan ik had verwacht. Ik kan geen glimlach onderdrukken en bijt op mijn lippen om dat niet te doen. Zonder dat ik het besef val ik in slaap.

Ik voel iets nat op mijn rug. Het was zwaar maar fijn. Ik open mijn ogen en zie dat ik in mijn kamer lig op mijn buik. Ik sta zachtjes op met veel moeite. Ik heb een nat handdoek op mijn rug liggen. Ik sta op en de doek glijdt van mijn rug af. Ik kreun zacht en ga steunend tegen de muur naar de badkamer heen en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie er vreselijk uit. Ik draai me om en kijk naar mijn rug. Inderdaad die heeft rode sneden. Sommigen zijn aan het bloeden. Hij haalde mijn huid open. Ik haat hem. Ik doe het water aan en stap onder de douche. Ik doe mijn trui uit maar mijn bh en slipje doe ik zelfs geen moeite om die af te doen. Elk beweging doet pijn. Ik laat het koude water over mijn gekwetste lichaam stromen en schreeuw en ween wanneer het over mijn rug komt. Ik sluit het water en stap eruit. Droog mijn lichaam maar niet mijn brandende rug. Pijnlijk stap ik naar de verwarming in de kamer en zit ernaast op de grond. Ik wacht totdat mijn bh en slipje droog zijn en loop naar het bed. Ik hoor de deur open gaan en de jongen met zwarte ogen staat in de deur opening. Dit is de jongen die mijn pols dicht hechte. Hij kijkt me medelijdend aan en hij heeft eten op een bord staan en een fles water. Ik knik naar hem en glimlach.

"Eet. Je ziet er mager uit."

Zegt hij zacht en kijkt naar mijn lichaam. Hij komt naast me opbed zitten en ik ga een stukje opzij. Het lijkt misschien alsof ik opzij ging om hem plaats te geven maar het was niet het geval het was doordat ik bang ben dat hij ook iets zal doen.

"Ik was altijd al mager. Alleen hier wordt het erger."

Hij knikt mee eens en slikt iets weg. Er staat een ongemakkelijke sfeer in de lucht en hij duwt zijn hand mijn kant op.

"Mijn naam is Ethan."

Zegt hij glimlachend. Zijn zwarte ogen glinsteren en zijn bruine haar ziet er zorgvuldig uit. Ik neem het bord van hem over en eet het boterham met de banaan en het fles water drink ik op.

"Waarom kan ik niet weg? Waarom ben ik hier?"

Vraag ik en slik een stukje banaan weg. Hij kijkt me met grote ogen aan en zucht.

"Mijn baas heeft ontdekt wie je bent en stuurde Zakaria weg om jou op te halen. Laten we zeggen dat hij of zijn vader een onafgemaakte zaak heeft met jou ouders."

"Ik wist het dat het niet alles was."

Flapte uit mijn mond en ik dacht na.
Mijn hart zakte weg verder weg.
Wat hebben mijn ouders ermee te maken.

"Heeft hij mijn ouders vermoord?"

Maar dat kan niet. Dan moet hij nu 70 jaar oud zijn.

"Nee. Ik zei al teveel. Ik moet gaan."

Ethan stond op en ik ook. Ik hou zijn hand vast en wil antwoorden horen. Ik krimp van de pijn. Wat moet die misterieuze gast van me? Ik kijk hem smekend aan maar hij schudt zijn hoofd. Hij rukt zijn hand los van mijn grip en loopt naar de deur.

"Bedankt."

Zeg ik snel en hij kijkt om.

"Voor mijn pols."

Zeg ik zacht en hij knikt en loopt weg. Mijn ogen vullen zich met tranen en ik voel die al naar buiten komen. Ik snik en loop naar een kast. Ik herinner me nu dat ik half naakt voor hem stond. Ik zie in de kast een grote witte trui liggen en neem die eruit. Ik doe die aan en die komt tot aan mijn knieën. Trillend stap ik naar het bed en zit er rustig op en probeer plotse bewegingen te ontwijken.

Ik trek mij benen tegen mijn borst en leg mijn hoofd er tussen in. Ga ik hier op een dag weg? Hoe lang zal ik hier blijven? Zal ik wel blijven leven? Nare en enge vragen zweefden door mijn hoofd. De deur gaat open en ik hef mijn hoofd op. De Griekse god stapt naar binnen en ik schrik. Ik kijk naar zijn ondoordringbare ogen. Laat mijn benen zakken en sta op. Door mijn snelle actie voel ik mijn rug branden en scheuren tegen mijn trui. De Griekse god doet een stap naar binnen en sluit de deur achter zich. Ik maak mijn blik los en kijk weg naar beneden. Ik zie dat hij een eerstehulpdoos bij zich heeft.

"Ga op je buik liggen en doe je trui uit."

Hij komt me niets ergs aan doen dus is het beter dat ik doe wat hij wil. Knikkend hef ik mij handen op om mijn trui uit te doen en Halverwege mijn lichaam stop ik door de hese pijn en laat mijn handen kreunend weer zakken. Ik bijt op mijn onderlip en kijk hem betraand aan. Hij ziet dat ik het moeilijk heb en zucht.

"Als je hier wilt overleven moet je doen wat ik je zeg. Hoeveel pijn dat ook doet."

Ik voel me boos worden. Weet hij wel hoe hard hij me sloeg!?

"Weet je wel hoe pijnlijk dit is!? Moest je het zo hard doen!?"

Roep ik en hij doet een stap naar voor.

"Ja."

Dat is wat hij antwoordt. Hoe moet ik nu weten als hij antwoordde op de eerste of tweede vraag of allebei? Hij legt de doos neer en komt naar me toe. Ik weet dat hij naar me toe komt om mijn trui uit te trekken dus hef ik mijn handen snel op en trek mijn trui uit. Een sterke pijn schoot gaat door mijn lichaam en ik schreeuw het uit en ween. Ik kijk hem vijandig met glimmende ogen van mijn tranen aan. Ik wil hem laten zien dat ik het kan doen en zijn hulp niet nodig heb. Dat ik sterk ben en niet zwak. Hij ademt diep in en heft zijn hand op. Hij laat die over mijn arm glijden als een liefkozing en duwt zachtjes. Ik begrijp zijn hint en draai me om. Zijn handen raken nu mijn beide bovenarmen en ik ril helemaal. Mijn hart klopt tekeer en ik krijg het warm. Opeens voel ik zijn vingers over mijn rug glijden over mijn wonden. Ik wil een stap weg zetten maar hou me in.

"Lig."

Zegt hij zacht en bevelend. Zijn toon laat mijn hart nog sneller kloppen. Ik leg mijn linker been op bed dan mij andere en ik leun naar voor. Ik steek mijn handen uit als steun op het bed en ga liggen. Ik zet mijn hoofd op de kussens en draai mijn hoofd zijn kant op om te zien wat hij gaat doen. Dit zal of slecht aflopen of goed. Ik heb geen idee.

------------------------
Ooooo! Ik ben benieuwd naar de nieuwe hoofdstuk. Jullie ook?