Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος

Part 2

Σύντομα είχαμε μπει σε ένα τεράστιο σπίτι στην άκρη του πουθενά! ξέρεις φίλε μου αν δεν πάρω χρυσό στους ολυμπιακούς δεν πεθαίνω! βέβαια μακάρι να είχα τέτοιο θάρρος και όταν μιλούσα όχι απλά στις σκέψεις μου...

είμαι λίγο χαμηλών τόνων όμως.. 

"βολέψου" είπε δείχνοντας το σαλόνι.
"είσαι τρελός; θέλω να πάω σπίτι μου αύριο πρέπει να σηκωθώ στις 5!" ανακοίνωσα καθώς η ταραχή είχε επανέλθει στο σώμα μου.
"για να τα προλάβεις έτσι; ζωντανή απο εδώ δεν βγαίνεις! λέγε τι ξέρεις" ρώτησε νευριασμένος!
"ότι είσαι παλαβός και με κρατάς στο σπίτι σου και με ρωτάς συνέχεια για ποιον δουλεύω ενώ είμαι μόνο 17 χρονών! παω σχολείο! χελλοοουυ" είπα καθώς η ταραχή μου είχε ενεργοποιήσει την ειρωνεία που δεν ήξερα ότι είχα. 
"σταχτοπούτα δεν θα τα πάμε καλά μη μου το παίζεις χαζή, τι είδες" με ρώτησε πάλι νευριασμένος.
"Ιόλη με λένε!!" είπα νευριασμένη. "και απλά ειδά εσένα με έναν ματωμένο το πρωί και πριν λίγο να με απαγάγεις! θεέ μου απαγωγή είναι αυτό;;;" ρώτησα ταραγμένη! απο εκεί που η ζωή μου ήταν προπονηση σχολειο προπονηση ύπνος τώρα με έχουν απαγάγει!

"Ιόλη.. σου πάει! αλλα δεν σου πάει να το παίζεις χαζή!!" μου είπε καθώς καθόταν στον καναπέ και με κοίταζε έτοιμος να με στραγγαλίσει. για κάποιον ανεξήγητο λόγο η ταραχή εξαφανίστηκε. κάθισα δίπλα του.
"άσε με να πάω σπίτι δεν θα ξυπνάω το πρωί!! " τον παρακάλεσα ήρεμα! 

"έχεις όλο τον χρόνο να κοιμηθείς!! " είπε δείχνοντας το σπίτι τόσο χαλαρός..
"τι; όχι!!" φώναξα αναστατωμένη για ακόμα μια φορά.. 

"η άλλη σου επιλογή είναι να πεθάνεις" είπε τόσο φυσικά λες και μίλαγε για ψάρι. η μένεις στη γυαλα η ψοφάς!
"ωραία και πες ότι με κρατάς εδώ αν όντως είναι να μιλήσω τι με εμποδίζει απο το να το κάνω εδω;" ρώτησα νευριασμένη!
"α δεν θα το κάνεις, μέχρι τότε θα με έχεις ερωτευτεί!" αυτη η αλαζονεία του μου τη δίνει.. βέβαια οφείλω να πω ότι είναι πανέμορφος καλοντυμένος, μελαχρινός μαυρα ματια λευκη επιδερμίδα ψηλός γεροδεμένος.. οκαυ θα μπορούσα να του ρίξω μια ματιά. 

"λυπάμαι αλλά εγώ δεν ερωτεύομαι" είπα νευριασμένη σταυρώνοντας τα χέρια μου.
"όντως είσαι 17" είπε γελώντας 

τον αγριοκοίταξα
"τι; κάνεις σαν παιδί έχεις πλάκα!" γέλαγε
χαχα αστείος! 
"και μην ανησυχείς και λεσβίες τις ξαναφτιάχνω" είπε με μια φυσικότητα

σιγά βρε γόη!
"ναι κύριε γοητεία μπορώ να πηδήξω τα πάντα, εγώ όμως δεν ερωτεύομαι δεν είναι στο πρόγραμμα μου λυπάμαι" είπα βρίσκοντας ένα θάρρος που δεν ήξερα πως είχα. Γενικά είμαι ντροπαλή αλλα αυτός ο τύπος μου βγάζει έναν άλλο εαυτό...
"δηλαδή μου λες ότι δεν έχεις δώσει ούτε ένα φιλί;" λέει γελώντας

που είναι το αστείο;;