"της είπες την αλήθεια;" ρώτησε
"τη μιση" του είπα εγώ.
"ίσα ίσα για να καταλάβει πως ξέρω τι κάνω, τι να της πω; τι περισσότερο; ότι θέλει δεν θέλει θα με τρωει στα μούτρα της μια ζωη;" είπα εγω κι ο Μάθιου αναστέναξε..
"κι αν το μάθει;" ρώτησε ο Μάθιου..
"μέχρι να το μάθει, θα έχει ήδη κάνει την επιλογη της.." είπα εγώ.
"κι αν δεν σε επιλέξει;"
"θα το κάνει.. το βλέπω στα μάτια της.."
Tελος πλευρα Τζεικ
"είναιθεός!!! πως μπορείς και του αντιστέκεσαι μου λες;" ρώτησε η Τζεση κατα ενθουσιασμένη..
"καλά γνωρισε τον εσυ κι μετα θα καταλαβεις" της απάντησα..
και στο κατω κάτω ας μην ξεχάσω όλα αυτα που έχει κάνει! πως γινεται να τον εμπιστευτώ;; κάποια πράγματα δεν συγχωρούνται...
"αντε κορίτσια" είπε το Αγόρι της Μαίρης, ο Άνταμ.
"θα τις καθυστερούσε η Ιόλη" είπε ο κώστας και μου έκλεισε το μάτι, τι φάση;;
"ναι εγώ λυπαμαι" είπα χιουμοριστικά αν κι δεν ειχα ιδιαιτερη ορεξη για συζήτηση.. ήθελα να πάω να ξαπλώσω να κοιμηθώ.. ήταν τοσο ψυχοφθόρο να βρίσκομαι με τον Τζεικ..
"Τι έγινε Κώστα, πολύ στην Ιόλη απευθύνεσαι τελευταία" είπε ο Τζειμς.. το αγόρι της Τζέση.
"φιλαρακι τη γνωρισα στην Ελλαδα.. ανθρωπος που εχει ζησει στην ελλαδα δεν ειναι ξενερωτος" αποκριθηκε για να τον πειραξει..
"αντε θα παιξουμε;;" είπε η Τία
"βασικά οργανώναμε κοπάνα για αυριο" ειπε ο Ανταμς
"ωπα δλδ;" ρώτησε η Μαίρη.
"Μην φανταστεις, την ωρα του μεσημεριανού να βγούμε απο την πίσω πύλη... στα 500 μετρα υπαρχει μια συνικοιακη καφετερια.. να ξεσκασουμε λιγο.." αποκριθηκε ο Ανταμς..
"εχει τοσους σεκιουριτι πως δεν θα μας δουν;;" ρώτησα εγω..
"δεν είναι δυσκολο" είπε ο Τζειμς αλλα εγω ηξερα ποσο δυσκολο ειναι.. και τοτε μου ηρθε στο μυαλο.. ποτε δεν σκεφτηκα αν καποιος απο τους αντρες του Τζεικ ειναι εδω..
"εχω ιδεα! να παω με την Τια να κανουμε μια γυρα στο σχολειο, και να μιλησουμε στους σεκιουριτη.. να κοψουμε κινηση" είπα εγω αν κι ο σκοπος μου δεν ήταν αυτος..
YOU ARE READING
Ο απαγωγέας μου,ο έρωτας μου!-Λάθος δρόμος
Teen Fiction"είσαι μεγάλος Μπελάς τελικά, θα σε στρώσω όμως με τον δικό μου τρόπο" μου είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, αντανακλαστικά προχωρούσα προς τα πίσω.. "πίστεψε με δεν θέλεις να αργήσεις να με αφήσεις αν καταλάβει κανείς πόσες μέρες λείπω.." είπα...
