[Yaoi18+] น้องเพื่อน

ตอนที่ 5.2

ตอนนี้เกือบจะตีสองแล้ว แต่ผมกับพี่หนามยังคงนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นที่เดิมโดยที่ผมถูกจับให้นั่งตรงหว่างขาแล้วพิงอกหนาๆของพี่เขาไว้และบนตักผมก็มีเจ้าตัวอ้วนสองตัวนอนอยู่เหมือนกัน กระต่ายของผมที่พี่หนามเป็นคนไปหาซื้อมาให้.. ตัวสีขาวแต่หางเทาชื่อนุ่ม ส่วนตัวสีขาวล้วนชื่อนิ่ม คนตั้งชื่อนี้ไม่ใช่ผมหรอกนะแต่เป็นคนที่เมาหลับโดยมีพยาบาลส่วนตัวดูแลอย่างดีอยู่ในห้องโน้น เล็กบอกว่ามันเรียกง่ายดี

พี่หนามกับผมเรานั่งอย่างเงียบอย่างนี้กันมาได้สักพัก หากเป็นก่อนหน้านั้นคงจะรู้สึกอึดอัดจนอยากจะร้องไห้แต่ในตอนนี้มันไม่ใช่ ความรู้สึกดีมันก่อตัวขึ้นตั้งแต่ตอนที่ผมเอ่ยขอโทษออกไปและพี่หนามเองก็เอ่ยขอโทษผม พี่หนามไม่ได้อธิบายอะไรต่อจากนั้นเพราะพี่เขาอุ้มผมให้มานั่งบนตักพร้อมกับเอาเจ้ากระต่ายอ้วนสองตัวมาไว้บนตักผมด้วย แถมยังพูดว่า เนี่ยลูกของเรานะ เชื่อมั้ยล่ะว่าแค่คำพูดเชิงหยอกล้อของพี่หนามมันทำให้ผมเขินจนหน้าแดงแปร๊ดได้

"ง่วงหรือยัง" คนที่กอดเอวผมเอาไว้หลวมๆเอ่ยถาม จะบอกยังไงดีล่ะ คือถามว่าง่วงมั้ยมันก็ง่วงแหละแต่มันอยากจะอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆนี้มากกว่า

"ก็.. นิดหน่อย"

"ไปนอนมั้ย" พี่หนามถามแล้วทำท่าจะจับผมให้ลุกขึ้นแต่ผมส่ายหัวแล้วกอดคอพี่หนามแน่น ซุกหน้าลงที่ลาดไหล่กว้างอย่างเอาแต่ใจจนพี่เขาก็ทำเพียงหัวเราะน้อยๆและก้มลงสูดกลิ่นอ่อนๆจากหัวผม

"ดี้.."

"อื้อ"

"กูอ่ะ ถ้าให้หัวใจใครไปแล้วก็ไม่คิดจะเอาคืนมาหรอกนะ ดังนั้นถ้ากูบอกว่าจะจีบมึงกูก็จะไม่คิดถอยหลังกลับ เว้นแต่ว่ามึงจะไม่อยากให้กูยุ่งกับชีวิตมีงอีก" จู่ๆพี่หนามก็เอ่ยขึ้นมาจนน้ำตาผมรื้นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล