Verschil

Deel 5 Verschil

Ik loop naar de deur en stap de kamer uit.

Wat moet ik nu doen? Ik zie een vrouw lopen met lang blond haar en besluit het haar te vragen. 'Mevrouw? Kan ik u wat vragen?'

De vrouw kijkt me afwezig aan en zegt: 'Euhm, nou ja toe dan maar. Als het maar snel is, ik heb namelijk nog een afspraak.'

'Nou, ik heb net de testen gemaakt maar ik weet niet waar ik heen moet..'

De vrouw fronst haar wenkbrouwen. 'Zo laat nog? Dan zou ik maar opschieten. Ze zijn nu bezig te vertellen aan alle 16 jarigen in welke stand ze terecht komen'

'Oke. Waar is dat dan?' vraag ik.

De vrouw wijst naar een lange gang. 'Hier rechtdoor en dan de eerste deur links ga je erin.'

'Heel erg bedankt!' zeg ik en ik begin te rennen.

Eenmaal bij de deur aangekomen, doe ik zachtjes de deur open. Ik kom in een grote grijs met witte ruimte. Maar ik ben niet de enige. Honderden paar ogen staren me aan.

'Oh... Euhmm, sorry dat ik zo laat ben' stamel ik.

Een man in het midden van de groep mensen kijkt me onderzoekend aan.

'Wie ben jij?' vraagt hij.

'Jill Heather, dochter van de leiders van de rijke stand' antwoord ik.

'Ga dan maar daar zitten.' en de man wijst naar een stoel aan de rechter kant van de zaal tussen twee andere meiden in.

Ik knik en loop zo snel als ik kan naar de aangewezen plaats toe. Ik negeer alle fluisterende mensen om me heen. Gelukkig begint de man alweer namen van kinderen en hun toegewezen stand op te noemen. Sommige kinderen huilen omdat ze bij hun famillie weg moeten, anderen zijn juist blij.

'Jill Heather.' hoor ik een mannenstem zeggen. Iedereen kijkt mij weer aan. Ik kijk om me heen.

'Kom maar naar voren' zegt de man in het midden van de groep mensen.

Ik sta op, trek mijn jurk goed en begin naar voren te lopen.

Als ik eenmaal in het midden naast de man sta zie ik mijn ouders pas. Ze zitten bovenaan de tribune op speciale stoelen voor de leiders. Naast hun zitten de leiders van de gemiddelden en de armen. Sinds wanneer horen de leiders bij dit gebeuren te zijn? Op de televisie zag je hun nooit zitten.

Ik word al snel opgeschrikt uit mijn gedachten, want de man begint weer tegen mij te praten: ' Jill Heather, ik benoem jou tot volk van........

De arme stand.'

Ik kijk hem verbaasd aan. De arme stand?! Hoe kan dit? Ik hoor de kreten die mijn ouders slaken. Ze komen in opstand maar dat heeft natuurlijk geen zin. Ik hoor definitief bij de arme stand.