Verschil

Deel 14 Verschil

Na het eten worden alle nieuwkomers bij elkaar geroepen. We worden naar een andere grote zaal gebracht. Aan de andere kant van de zaal staat een groot podium met een microfoon in een standaard er midden in. Voor het podium staan tien rijen van twaalf gammele houten stoelen achter elkaar. We worden door een man gecommandeerd te gaan zitten. Ik, Amy en Jessica gaan op de eerste rij zitten. Als iedereen eindelijk zit komt mevrouw Meredith het podium op gelopen. Ze tikt een paar keer hard op de microfoon en een oorverdovend geluid komt uit de speakers. Ze deinst even achteruit maar hersteld zich snel weer. 'Nou die doet het tenminste, dat is duidelijk.' zegt ze. Sommige mensen moeten lachen om haar opmerking, maar ik vind het niet zo grappig nadat ze alle keren dat ze ons tegenkwam alleen maar vervelende dingen heeft gezegd. Nadat iedereen weer stil is begint ze weer te praten. 'Jullie zijn hier bijeen gekomen om te horen te krijgen wat jullie taken voor het komende jaar zijn. We hebben besloten wat jullie mtaken worden aan de hand van de testen die jullie hebben gemaakt.' Nadat ze een hele reeks namen heeft genoemd die op het land moeten gaan werken, begint ze weer met een nieuwe reeks. Opeens hoor ik mijn naam. Ik spits mijn oren om te horen of Amy en Jessica ook bij mij in de groep komen maar na mij komen nog maar twee mensen en dat zijn niet Jessica en Amy. Ik kijk hun teleurgesteld aan. Jessica knijpt zachtjes im mijn hand om te laten weten dat zij het ook erg vindt en Amy geeft me een knuffel. Daarna luister ik weer aandachtig. 'De mensen die ik net heb opgenoemt gaan helpen in de keuken.' Ik ben blij maar ook weer niet blij. Wel, omdat het me best wel leuk lijkt maar niet, omdat ik nog nooit gekookt heb want met het avondeten gingen mijn ouders en ik altijd naar een restaurant. Want tja, waar heb je al dat geld anders voor? Even later hoor ik dat Amy en Jessica wél in de zelfde groep zitten. Ik krijg meteen een steek van jaloezie in mijn maag als ik ze enthousiast elkaar zie knuffelen. Hun taak is om alle brieven in het postkantoor te sorteren. Er glijdt een glimlach over mijn gezicht, gelukkig heb ik niet die taak gekregen. Aan de gezichten van Amy en Jessica te zien vinden zij het ook niet echt leuk. Maar ach ze moeten niet zeuren, zij zitten tenminste bij elkaar. 

Als alle namen en hun taken zijn opgenoemt wordt ons opgedragen naar onze kamers te gaan. Amy en Jessica zitten steeds maar te herhalen hoe zielig ze het wel niet voor me vinden maardat ze toch wel hartstikke blij zijn dat ze bij elkaar zitten. Eenmaal bij onze kamer aangekomen word ik er gek van, dus ik pak mijn muziekafspeler en mijn oortjes, klim op mijn bed en zet de muziek lekker hard aan.