Verschil

Deel 10 Verschil

Na een poosje te staan wachten voor het gebouw word elk groepje naar een afdeling gebracht. Er wordt ons verteld dat op elke afdeling 2 kamers zijn. Eenmaal bij onze kamers aangekomen zien we twee houten gesleten deuren. Op allebei de deuren hangt een papier. Ik loop naar de linker deur en begin het briefje hard op voor te lezen. 'Kamer van: Amy Deener, Jessica Stone en Jill Heather.

We willen dat jullie een bed uitkiezen, je kleren in de kast doet en je uniform aantrekt.

Jullie worden om 19:00 in de eetzaal verwacht.

(Door middel van bordjes kunnen jullie de eetzaal vinden)'

Dus dat meisje met het rode haar heet Jessica Stone? Weet ik dat ook weer.

De jongens hebben ondertussen ook al hun briefje gelezen en stappen hun kamer binnen.

'Kom meiden! Laten wij ook maar eens naar binnen gaan.' zegt Amy.

Jessica opent de deur en stapt naar binnen, ook Amy en ik komen de kamer binnen.

Het eerste wat me opvalt is dat de grond van kil staal gemaakt is, verder hangt er geel behang aan de muren (Wat een lange tijd geleden waarschijnlijk nog mooi wit was) met vieze plekken erop.

'Blegh, hoe kunnen ze dit een kamer noemen?!' zucht Jessica. Ook Amy en ik slaken een diepe zucht.

'Nou ja, eerst maar de bedden verdelen?' stel ik voor.

'Is goed' antwoord Amy, en ook Jessica stemt toe.

In de hoek van de kamer staat een stapelbed van metaal en aan de andere kant van de kamer staat een alleenstaand bed (overigens ook van metaal). Tussen de bedden in staat een grote houten kast, daar zullen de uniformen dan wel inzitten.

'Mag ik boven in het stapelbed?' vraag ik.

'Nou.... Dat zou ik eigenlijk ook wel willen..' stamelt Jessica.

Amy voegt zich in het gesprek.

'Jullie kunnen ook per week omwisselen?'

'Oke, zal ik dan deze week gaan?' vraag ik aan Jessica.

'Ja is goed.'

Ik gooi mijn tas op het bovenste bed.

Amy gooit haar tas op het alleenstaande bed, dus dan blijft het onderstaande bed over voor Jessica.

Amy kijkt op haar horloge.

'Oh nee, we hebben nog maar een kwartier om ons helemaal om te kleden?!'

Ik frons mijn wenkbrouwen. 'Dat valt toch hartstikke mee? Ik bedoel, we hoeven alleen maar een uniform aan te trekken, ons haar goed doen en dan zijn we klaar.'

'Maar dan moeten we wel nu beginnen!' zegt Jessica, en ze trekt de kast open.

Na een tijdje hebben we alle uniforms verdeeld.

Ze zijn nogal saai...: het bestaat uit een witte bloes met zwarte accenten en een zwart kraagje, plus nog een lichtgrijs rokje met een wit riempje.

Nadat we elkaar geërgerd aan hebben gekeken, besluiten we het toch maar aan te trekken. We doen alle drie ons haar los en borstelen het even door en dan zijn we klaar.