Yürek Sancısı

YS~5 "Bu iş fazla uzadı."

Merhaba! Oldukça uzun bir bölüm oldu bu, uzun zamandır yeni bölüm yazmadığım için. Bu bölüm bazı cinsellik içeren sahneler var. Ancak abartmadan dozunda tutmaya çalıştım. Umarım rahatsız olmazsınız. İyi okumalar!

Duyduklarım gerçek olamazdı. Öğrenmiş olamazdı. Hiçbir açık vermemiştim, anlayamazdı.

"Bu iş fazla uzadı. Yarın, bana oyun oynamaya çalışmanın ne demek olduğunu öğrenecek."

Kendimi olabildiğince sakin tutmaya çalışarak gidip yanına oturdum. Belki başka bir şeyden bahsediyordu. Kendi kendimi ele vermenin manası yoktu. Ben oturunca telefonu kapattı. Çok geçmeden, sesimin normal çıkmasını umarak konuşmaya başladım.

"Bir sorun mu var?"

Tedirginliğimi belli etmemeye çalışsamda ne kadar başarılı olduğum aşikardı.

"Telefon konuşmasını duydun herhalde." Deyip hala içten mi yapmacık mı olduğunu çözemediğim gülümsemelerinden birini gönderdi ve devam etti. "Holdingin muhasebecisi kendi hesabına para aktarıyormuşta... Neyse boşver sen onu."

Rahatlamıştım. Tam açıklamasa da en azından öğrenmediğini anlamıştım. Sorgusuz sualsiz ona inanmayı seçtim. Çünkü, kendime yalan söyleyemezdim, onunla biraz daha vakit geçirmek istiyordum. İhale falan umrumda değildi.

"Bu gece, bara gitmeye ne dersin?"

Bir anda, sorduğu soruya hazırlıksız yakalanmıştım. Neredeyse bütün ilklerimi onunla yaşıyordum ve ilk bar deneyimimde onunla olacaktı, varsın olsundu. Ben bu durumdan şikayetçi değildim ancak kendimi fazla kaptırmamam gerekiyordu. Nasıl olacaksa.

"Neden olmasın. Hangi bar?"

"Güzel, ben gelip seni alırım."

Evimi öğrenirse, oyunu da öğrenirdi. Buna izin veremezdim. Onunla biraz daha vakit geçirmek istiyordum. Oyunda olsa, onun bana yakınlığı hoşuma gidiyordu. Hem o, oyun olduğunu bilmiyordu ki.

"Yok, gerek yok. Sen adresi ve kaçta buluşacağımızı söyle. Ben gelirim."

Hiçbir şey demeden suratıma bakmaya başladı. Ne yapmaya çalıştığına bir anlam veremiyordum. Öylece durmuş yüzümü inceliyordu. Birdenbire bana yaklaşmaya başladığında öpmemesi için dua ediyordum. Hem ilk öpücüğümü okulda vermek istemiyordum, sonuçta ilkti, en özeliydi. Hem de abime söz vermiştim ve şu anda her taraftaki korumalar tarafından izleniyordum. Burada olmazdı. Nefesinin yüzüme vurduğunu hissettiğimde, yerimden fırladım.

"Şey...Ben derse geç kaldım, akşam görüşürüz."

Hiçbir şey dememişti arkamdan, ya da ben duyamayacak kadar heyecan ve stres yapmıştım.

••••••••••••••••

Akşam buluşacağımız barın adresini öğrendikten sonra, kalem formlu, kalın askılı, derin sırt dekolteli mor ve siyah tonlarının oluşturduğu elbiseyi giyip evden çıktım. Kapıda beni bekleyen arabaya hızlıca bindim.

Bu ara babam ve abilerim neredeyse yaptıklarıma hiç karışmıyordu. İlk başlarda yadırgasam da keyfini çıkarmaya başladım. Bu durum acayip hoşuma gidiyordu. Kendimi ilk defa özgür hissediyordum. Hareketlerim kısıtlanmıyordu, yani en azından çok fazla kısıtlanmıyordu. Yine de attığım her adımdan haberleri vardı. Ve tabi ki gizli koruma ordusu sürekli peşimdeydi.

Sonunda barın önünde durduğumuzda heyecanlanmıştım. Ama heyecanımın sebebinin Yankı'yı görecek olmam mı yoksa ilk defa bara gelmiş olmam mı olduğunu bilmiyordum.