ဇြဲ pov:
ကြၽန္ေတာ့္က ဇြဲထက္ပိုင္ ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအားလံုးကေျပာၾကတယ္ တည္ၿငိမ္သူတ့ဲ။ ဟက္ အ့ဲလိုထင္ရင္မွားသြားမယ္။ မသိသူေတြန႔ဲဆို တည္ၿငိမ္သူ.သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲဆို ငေပါႀကီး။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔ကံဘဲဆိုးတာလားမသိပါဘူး။ ေက်ာင္းကိုသြားတ့ဲ လမ္းမွာ ကားကပ်က္ေသး။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ph.ေခၚေတာ့ သေကာင့္သားေတြက မကိုင္ၾကဘူး။ ေနာက္တခါထပ္ေခၚေတာ့ ဖုန္းက battery down သြားၿပီ။ ဟူး ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုတယ္ဗ်ာ။ ညက အားမသြင္းမိလို႔။ အခုေတာ့္ လမ္းေလ်ွာက္သြားရၿပီေလ။ ကြၽန္ေတာ္ သခင္တို္႔ဆီ အရင္မသြားေသးဘဲ အပ်င္းအေျပ ပိေတာက္လမ္းထဲ သြားၾကည့္တယ္။ အ့ဲခ်ိန္မွာ ကံဆိုးမႈက အလံုးလိုက္ကို ဝင္ေတာ့တာဘဲ။ ကြၽန္ေတာ္ တျခားအတြဲေတြကို ေငးေနတာေလ ေ႐ွ႕မွာလာေနတ့ဲ လူကိုမေတြ႔ သူကလည္းေျပးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ အက်ႌအျဖဴေပၚ သူ႔ ေကာ္ဖီေတြ စြန္းကုန္တယ္။ အက်ႌေလး ႏွေျမာမိတယ္။ မေန႔တေန႔ကမွ Mommy က စလံုးကေန ဝယ္လာေပးတာေလ ကြၽန္ေတာ္ေဒါသထြက္ၿပီး ေအာ္လိုက္ေတာ့ ဟိုကေလးက ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္ဗ်ာ။ သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ျမင္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္မွာျမင္ဖူးမွန္းကိုမသိတာ။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ႏွံပီစုတ္ေခၚေတာ့ ရန္ေတြ႔ လိုက္တာမ်ား ေျပာမေန။ လူေတာင္ေသေလာက္တယ္။
ၿဖိဳး " ေဟ်ာင့္ ဇြဲထက္ပိုင္..!!!!!!!"
ၿဖိဳး pov :
ကြၽန္ေတာ္ဇြဲကိုၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ ဘာေတြေတြးေနလည္း မသိဘူး ေခၚမၾကားေအာ္မၾကားန႔ဲ။
ဇြဲ pov :
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္အေတြးလြန္ေနလည္း မသိဘူး ၿဖိဳး ေခၚမွဘဲ သိေတာ့တယ္
ဇြဲ "ဘာလည္း ၿဖိဳး ရာ ငါ နားမကန္းေသးဘူး
လဒ ရ့ဲ "ၿဖိဳး " ေခၚမၾကား ေအာ္မၾကားန႔ဲ မင္းကိုေခၚေနတာၾကာၿပီ"
KAMU SEDANG MEMBACA
အရမ္းမုန္းေသာ္လည္း....ခ်စ္ခ့ဲသည္
Fiksi Penggemarႀကိဳက္ၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္