အရမ္​းမုန္​း​ေသာ္​လည္​း....ခ်စ္​ခ့ဲသည္​

အရမ္​းမုန္​း​ေသာ္​လည္​း...ခ်စ္​ခ့ဲသည္​ အပိုင္​း(၄)

​ေသြး pov:
ကြၽန္​​ေတာ္​ ဟိုလူ႔ကို ထိုးခ့ဲၿပီး ​ေဒါသထြက္​ထြက္​န႔ဲ အတန္​းထဲကထြက္​ခ့ဲတယ္​။ အတန္​းလည္​းထပ္​မတတ္​ခ်င္​​ေတာ့ဘူး။ဒါ​ေၾကာင္​့ တိုက္​ခန္​းျပန္​ဖို႔ အတြက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကားပါကင္​ ဆီျပန္​လာခ့ဲတယ္​။ အ​ေရးထဲ အမတစ္​​ေယာက္​န႔ဲ တိုက္​မိ​ေသး။ အမဆိုမွ သတိရ​ေတာ့တယ္​ ​ေနာက္​လ မမ​ေမဘရဏီ ျပန္​လာ​ေတာ့မယ္​တ့ဲ။မမ ျပန္​လာရင္​ ကြၽန္​​ေတာ့ဖြင္​့​ေျပာ​ေတာ့မယ္​ဗ်ာ။ ဟိန္​းကို ဖုန္​းလွမ္​းဆက္​ၿပီး ကားပါကင္​ဆီလာခ့ဲဖို႔​ေျပာလိုက္​တယ္​။ခန​ေန​ေတာ့ ဟိန္​းရယ္​ထက္​ရယ္​ ​ေရာက္​လာၾကတယ္​။

ဟိန္​း  "ဘာလည္​းင​ေသြး။ အတန္​းထဲမသြားဘဲ ပါကင္​မွာ​ေစာင္​့​ေနတ့ဲအ​ေၾကာင္​း​ေလး။မင္​းမ်က္​ႏွာႀကီးကလည္​းရဲလို႔ ​ေန​မ​ေကာင္​းဘူးလားဟင္​"

ဟိန္​းတစ္​​ေယာက္​​ေျပာလည္​း​ေျပာ လက္​ကလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​့ ႏွဖူး​ေပၚ ​ေရာက္​လာတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ သူ႔လက္​ကို္​လိုက္​ၿပီး

​ေသြး  "ငါ​ေန​ေကာင္​းတယ္​။ ဘာမွမျဖစ္​ဘူး။ ဒီ​ေန႔ အတန္​းမတတ္​ဘဲ​ေနရ​ေအာင္​။ ငါမင္​းတို႔ကို​ေျပာစရာ႐ွိလို႔။" ​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ ထက္​ ကလည္​း

ထက္​  "ငါလည္​းအတန္​းမတတ္​ခ်င္​ဘူး။ မင္​းတို႔ကို တိုင္​ပင္​စရာ႐ွိလို႔"ဆို​ေတာ့ ဟိန္​းတစ္​​ေယာက္​မျငင္​းႏိုင္​​ေတာ့ဘဲ ​ေခါင္​းၿငိမ္​့ခ့ဲတယ္​​ေလ။ ကြၽန္​​ေတာ္​့စာအုပ္​​ေတြက်န္​ခ့ဲလို႔ ဟ္ိန္​းကို ျပန္​သြားယူခိုင္​းလိုက္​တယ္​။

တစ္​ဖက္​တြင္​လည္​းးး

ၿဖိဳး  "ပိုး နင္​ကလည္​းၾကာတာဟာ "

ဇြဲ  "နင္​ ဘယ္​ဘဲန႔ဲ ခ်ိန္​း​ေတြ႔​ေနတာလည္​း"

ပိုး  "ဟ့ဲ ငါလည္​းထ္ိုင္​ၿပီး အ​ေမာ​ေျဖ မရ​ေစအံုး တကယ္​တည္​းမွဘဲ" ဟုတ္​တယ္​​ေလ ထိုင္​​ေတာင္​မထိုင္​ရ​ေသးဘူး အျပစ္​တင္​​ေနၾကၿပီ။

သခင္​  "မိပိုး​ေလ လမ္​းလည္​​ေခါင္​မွာ အ​ေကာင္​တစ္​​ေကာင္​န႔ဲ အၾကည္​စိုက္​​ေနတာ ဟုိတစ္​​ေယာက္​ကလည္​း သူခါးကို ဖတ္​ထားတာ မလႊတ္​​ေတာ့ဘူး။ မယ္​မင္​းႀကီးမကလည္​း ၿငိမ္​​ေန႐ွာတယ္​။"