Ο Ααρων την περιμενε.Η Λορεν πηρε μια βαθια ανασα ανοιξε την πορτα και μπηκε μεσα.
-Κουκλα όπως παντα.Ο Ααρων της χαμογελασε και πηγε να την φιλησει.Η Λορεν τον αφησε.
-Λοιπον?Που παμε?Τον ρωτησε
-Οπου θες.Της ειπε
-Ας παμε για καφε.Του προτεινε
-Εγινε.Απαντησε ο Ααρων και εβαλε μπροστα.
-Λοιπον…πως παει η δουλεια?Τον ρωτησε διστακτικα.Δεν ηθελε να του το πει αποτομα και κατευθειαν.
-Μια χαρα.Προσπαθω να σινυθησω το ωραριο.Απαντησε εκεινος
-Σε εμπιστευομαι.Θα το σινηθησεις και θα τα πας μια χαρα.Τον εμψυχωσε.
-Αφου το λές εσυ.Απαντησε εκεινος.
Μετα από λιγο εφτασαν και αφου ο Ααρων παρκαρε καθησαν στο τραπεζι και παρρεγειλαν.Ο Ααρων της χαμογελασε,εβαλε τα χερια του στο τραπεζι και την κοιταξε με τα καταμαυρα ματια του.
-Λοιπον….Εσυ τι νεα?Ολα καλα?Την ρωτησε
-Ναι.Ολα καλα.Του ειπε.Η σερβιτορα εφερε τους καφεδες τους και η Λορεν ηπιε μια γουλιια από τον δικο της.Ηταν τωρα η καταληλη στιγμη να του το πει?Και τι ακριβως θα ελεγε?
-Χθες που μιλησα με την Κρισταλ μου ειπε ότι οι δυο σας ειστε τσακωμενες.Τι εγινε λοιπον?Μπορεις να μου πεις ελευθερα το ξερεις αυτό ετσι?
-Φυσικα.Απλως δεν εχει σημασια.Ηταν ένα ηλιθιος λογος.Απαντησε και αρχισε να παιζει με τα μαλλια της νευρικα αλλα σταματησε αμεσως μολις θυμηθηκε ότι τα μαλλια της ηταν αυτά που εκρυβαν την πιπιλια που της ειχε αφησει ο Κολ.
-Κλασσικα.Οι δυο σας τσακωνεστε μονο για χαζα πραγματα.Εχω πειρα σε αυτό.Της χαμογελασε ξανα.
-Ναι.Δεν υπαρχει λογος ανυσηχιας.Θα τα βρουμε συντομα.Τον επιβεβαιωσα.Ο Ααρων ηπιε λιγο από τοπν καφε του.
-Το ξερω αυτό.Της ειπε και επιασε ξανα το χερι της.Μετα το εφερε στα χειλη του και το φιλησε.Η Λορεν ενιωσε να κοκκινηζει και ταυτοχρονα αρχιζε να νιωθει ενοχες για όλα αυτά με τον Κολ.Οκ πρεπει να του το πω τωρα.Σκεφτηκε
-Ακου πρεπει να σου πω…Του ειπε
-Και εγω.Ακου Λο..οχι ότι δεν το φανταζεσαι ηδη δηλαδη αλλα εισαι υπεροχη.Και νομιζω ότι ηρθε η ωρα να στο πω.Την κοιταξε ξανα στα ματια ενώ ακομα κρατουσε το χερι της πανω στο τραπεζι.
