Κεφαλαιο 30

938 50 10
                                    

 Δεν καθυστερησα καθολου.Με την ταχυτητα που πλεον ειχα πηγα μπροστα της και την εσπρωξα.Η Κλειω όπως και ο Ααρων επεσαν κατω.Πως στο διαολο ειχε μπει μεσα?

-Πηγαιντε πανω τωρα!Τους διεταξε.Η Λουνα βοηθησε τον Ααρων να σηκωθει και οι δυο τους πηγαν πανω.Οι δυο τους?Που ηταν η Κρισταλ?Η Κλειω σηκωθηκε και με κοιταξε

-Ώστε σε μεταμορφωσε ε?Και παλι μπορω να σε σκοτωσω.Μου ειπε απειλητικα

-Αυτό θα το δουμε.Της ειπα και της ορμηξα πρωτη.Εκεινη απεφυγε την επιθεση μου και εγω σωριαστηκα κατω. Τουλαχιστον δεν πονεσε τοσο οσο αλλες φορες. Αλλα δεν ειχα ιδεα πως να πολεμαω σωμα με σωμα. Και αυτο δυστηχως ηταν υπερ της.

-Τι στο-Ακουσα την Κρισταλ να λεει

-Φυγε!Της φωναξα.Πολυ αργα.Η Κλειω ειχε διανησει την αποσταση που της χωρισε και την επιασε από τον λαιμο.

-Αποχαιρετησε την φιλη σου.Μου ειπε.Επρεπε να δρασω γρηγορα.Επιασα την ξυλινη καρεκλα που ηταν διπλα μου εσπασα ένα κομματι της και το πεταξα στην Κλειω την οποια πετυχα στην πλατη.Βεβαια δεν ηταν αρκετο για να την σκοτωσει.Ομως αφησε την Κρισταλ η οποια με κοιταξε με ένα ανησηχο βλεμμα αλλα ετρεξε πανω.Η Κλειω πηγε να τρεξει πισω της αλλα της εκλεισα τον δρομο.Το κακο ηταν ότι ειχε το παλουκι.Το οποιο βρεθηκε στην κοιλια μου.Επεσα κατω και διπλωθηκα από τον πονο, ουρλιαζοντας.

-Μικρουλα δεν μπορεις να τα βαλεις μαζι μου.Μου ειπε και με κλοτσησε με ολη της την δυναμη.Μετα αρπαξε τα μαλλια μου και με πεταξε κατω.Ετσι όπως επεσα το παλουκι μπιχτηκε ακομα πιο πολύ μεσα στην κοιλια μου.Εσκυψε προς το μερος μου και με κοιταξε, ενω εγω κλαψουρισα.

-Δεν θα πονεσει πολύ.Μου ειπε καρφωνοντας τα πρασινα ματια της στα γαλαζια δικα  μου.Την στιγμη που το χερι της ηταν ετοιμο να φτασει στο στηθος μου και συνεπως στην καρδια μου πηρα μπρος.Τραβηξα αποτομα το παλουκι από την κοιλια μου-κινηση η οποια με πονεσε πολύ-και το καρφωσα κατευθειαν στην καρδια της.Τα ματια της γουρλωσαν από το σοκ και το πτωμα της επεσε διπλα μου.Πηρα μια βαθεια ανασα ανακουφισης.

-Λορεν?Ακουσα την ανησυχη φωνη του Κολ ο οποιος ηρθε από πανω μου.

-Καλα ειμαι.Του ειπα μορφαζοντας.Μου χαμογελασε ελαφρως και με βοηθησε να σηκωθω.Μετα με πηρε αγκαλια. Ηταν απλως τοσο ωραια να ειμαι στην αγκαλια του ξανα. Ενιωσα τοσο ασφαλης οταν με κρατουσε στα χερια του.

TVD Fanfiction (Kol Mikaelson)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant