Love and blue sky/სიყვარული და ლურჯი ცა(დასრულებული)

black night

გაფრთხილება!
თუ სუსტი გული გაქვთ არ წაიკითხოთ ან წაიკითხეთ თქვენი ნებაა :3

სანის pov:
-ხალხო ისე ერთი იდეა მომივიდა კარგად გავერთობით. -თქვა ქეთიმ. ერთმანეთს ბოროტულად გადავხედეთ და ეუნაც აგვყვა.

-მშვენიერი აზრიაა! თან ნახეთ მაგარი დროა აბა ბიჭებო რასიტყვით?- იკითხა ეუნამ.

-პატარა ბავშვები ვართ ეგ რო ვითამაშოთ? -თქვა შიუმინმა და ამას ეხლა გადავამტვრევ თავზე რამეს.

-შენ თუ გინდა ნუ ითამაშებ მაინც ბებერი ხარ და  შეგეშინდება. -ენა გამოვუყე.

-არვარ ბებერი და არც მეშინია ამიტომ ვითამაშებ. -თქვა და ბიჭებს გადახედა ყველანი დავითანხმეთ და შუქი ჩავაქრეთ.  მაგიდის გარშემო წრეზე დავსხედით და დავიწყეთ.

-წესები ასეთია: 1)ვისაც შეეშინდება ბნელ ოთახში ჩაიკეტება; 2)არანაირი დამალვა; 3)ტელეფონი შეგვიძლია დავიხმაროთ ფოტოების საჩვენებლად.

-კარგი დავიწყებ. -თქვა შიუმინმა.

-კაი მიდი- ვუთხარი და მოყოლა დაიწყო.

-სახლში ერთი გოგონა ცხოვრობდა. ყოველ ღამე საშინელი ხმები ესმოდა და ვერ იძინებდა. მხოლოდ ის ამშვენებდა, რომ სახლში მარტო არ იყო. ერთ დღეს მისი მშობლები წავიდნენ. სახლში საშინელი სიბნელე ჩამოწვა და ხმები მთელს სახლში ექოდ ისმოდა. გოგონამ გადაწყვიტა, რომ სასწრაფოდ მშობლებისთვის დაერეკა. ტელეფონს ბლოკი მოხსნა თუ არა თავისი სახე გამოჩნდა ოღონდ სულ მთლად სისხლში დასვრილი, თმა აწეწილი და დაფლეთილი ტანსაცმლით. გაშეშებული უყურებდა ეკრანს ბოლოს კი ხმა გაიგო და უკან მიიხედა:"აბა გამოგიჭირე თუ არა?!" და გოგონას ყელი გამოჭრა. -დაამთავრა შიუმინმა მოყოლა და ყველას გავხედე. ბექიონი და ბოა მაგიდის ქვეშ შემძვრალიყვნენ შიშისგან.



-ჩემი ჯერია. -ვთქვი და  ტელეფონში ფანარი ჩავრთე.

-ერთი გოგო იყო საშინლად უყვარდა მისი სათამაშო და სულ თან დაქონდა . ერთ დღეს საშინელი ამინდი იყო. მისი ოთახი სულ მთლად შავ ფერში იყო მოწყობილი უყვარდა შავი ფერი. სახლში წვეულება იყო და მის ოთახში დარჩა. უეცრად ოთახში შუქი ჩაქრა და ოთახმა ზანზარი დაიწყო. კარი არ იღებოდა და პანიკა დაეწყო უცებ ტელეფონი ჩართო და ფანარი ჩართო, მაგრამ ფანარის მაგივრად მისი თოჯინის ფოტომ გამოანათა ეკრანზე. უცებ ეკრანიდან საშინელი ხმა გაისმა და ოთახი სულ წითლად შეიღება მას შემდეგ ის და მისი სათამაშო აღარ უნახავთ. -დავამთავრე მოყოლა და თვალი შევავლე იქაურობას. ჩენი, სუჰო და ლეი ერთმანეთს ებღაუჭებოდნენ შიშისგან.



-ბიჭი იყო საყვარელი, მაგრამ რატომღაც უცნაურიც. მის გარშემო თითქოს ცუდი აურა ტრიალებსო. მთელი მისი ოჯახი მის გარდა გაუჩინარდა. ოღონდ ერთად კი არა ცალცალკე. ჯერ მისი დებით დაიწყო, შემდეგ ძმები ბოლოს კი დედ-მამა. მას ყველა გაურბოდა და რატომღაც ეს გაუჩინარებები 13 თვეში ერთხელ ზუსტად 13 რიცხვში  13:13საათზე ხდებოდა და მაშინ დაიწყო, როდესაც 13 წელი შეუსრულდა. ერთ დღეს ზუსტად 13 რიცხვი ოთახის იატაკი შუაზე გაიხლიჩა და იქიდან საშიში კაცი ამოხტა და ბიჭიანად უკვალოდ გაქრა. -თქვა ეუნამ და ამჯერად სეჰუნი აიტუზა სამეულის გვერდით.



-ერთ გოგოს საშინელი ჩვევა ქონდა. მუდამ ცდილობდა სხვების გაღიზიანებას. ეს გოგო გაიზარდა და გათხოვდა. საყვარელი გოგონა შეეძინა. წლები გადიოდა და ეს გოგო ხმას არ იღებდა. ერთ დღეს ხმა ამოიღო თუ არა მისი სახე შეიცვალა და საზარელი გახდა. იქ ვინც იყო კი ყველა მოკვდა ამ გოგონას ჩათვლით. -მოყოლას მორჩა ქეთი და  დიოც და გოდოც მაგიდის ქვეშ შეკინჭულიყვნენ.



-აბა ეხლა ჩემი, ეუნას, ქეთის, შიუმინის, ქაის და ჩანიოლის გარდა ყველანი 1 საათით სარდაფში. - ბევრი წუწუნის და მუდარების მიუხედავად მაინც ბნელ სარდაფში ამოყვეს თავი, მაგრამ ფანრები და ბჟუტავი ნათურა მაინც ქონდათ. ჩვენ კი იქვე კედელთან ვიჯექით და ვსაუბობდით და თან ჩუმად შევხედავდით ხოლმე.

ესეგი იმედია ცოცხლები ხართ. არ ვიცი ასეთი თავი რატომ დავწერე, მაგრამ ფაქტი სახეზეა. შემიფასეთ და თუ მოგეწონათ vote♡
ბოდიში შეცდომებისთვის პს ვიღას ახსოვს ეხლა ეს :3
მიყვარხართ და დროებით❤