Love and blue sky/სიყვარული და ლურჯი ცა(დასრულებული)

ამანათი სხვა სახლში

სუჰოს pov:
კარზე ზარის ხმა ისმოდა, თუმცა როგორც ჩანს ისევ მე უნდა გავაღო... დაბლა ჩავედი კარები გავაღე და ვკითხე თუ რა უნდოდათ.

   -გამარჯობა რა გნებავთ?

   -თუ არ ვცდები აქ უნდა მოგვეტანა. თქვენს მეზობლებთან ვიყავით, თუმცა არავინ გააღო...

   -იცით ჩვენ არა... - წინადადება აღარ დამასრულებინა ქაიმ.

    -როგორც იქნა მოიტანესს... შეგიძლიათ კარებთან დააწყოთ და შემდეგ ჩვენ მოვუვლით.  - უთხრა და მიღების საბუთებს ხელი მოაწერა რის შემდეგაც ყველაფერი დაალაგეს და წავიდნენ.

     -ჯონგინ კარგად იცი, რომ ესენი ჩვენ არ შეგვიკვეთავს! ვერ გამიგია რატომ მოაწერე ხელი? თან რა იცი ეს ვისია! - დავიწყე მისი დატუქსვა...

   -სუჰო კარგი რაა... დიდი ამბავი თან იქ 3 გოგო ცხოვრობს უკვე გავიგეთ და ამათი იქნება სხვა მეზობელს ხედავ კიდევ აქ? - მითხრა და მეც მეტი არაფერი მითქვამს. აბა რა მექნა... ოთახში ავედი და ისევ ძილი გადავწყვიტე მომნატრებია ძილიი...

    ჯონგინის pov:
  ეს შეკვეთა განძრახ დავიტოვე მაინტერესებს ვისია და რა არის... ყველაფერი ვნახე და თავის ადგილზე დავაბრუნე.

   -ჯონგინ ესენი რეებია? - მკითხა ოთახიდან ახლად ჩამოსულმა ბექიონმა.

   -მეზობლის შეკვეთებიი... იცოდე ხელი არ ახლო! - გავაფრთხილე და მდივანზე დავჯექი. ბექიონმა კარი გააღო და ხელში გაცეცხლებული იუნა შერჩა.

  -სად არის კიმ ჯონგინი? - იკითხა თუ არა ბექიონის გვერდით დავდექი.

  -ბექიონ შეგიძლია წახვიდე მე მივხედავვ ჩემს ფანს. - ბექიონი წავიდა თუ არა საუბარი დაიწყო.

  -საიდან მოიტანე, რომ შენი ფანი ვარ?  ან ჩემი ნივთები რა უფლებით ჩაიბარე?

  -მომინდა და ჩავიბარე რამე პრობლემაა? -ისე ვიკითხე თითქოს არაფერი.

  -კი თან ძალიან დიდი! 2 თვეა ამას ველოდები!

  -მერე მე რაა? - რაკარგიაა მის ნერვებზე თამაში... საყვარელია როცა ღიზიანდება.

-შენ რა და ის, რომ როგორც ჩაიბარე გამატანინე აქედან! - "შენ სიცხე ხომ არ გაქვს სახით ვუყურებდი"  ვუყურებდი, თუმცა საბოლოოდ  მაინც დავთანხმდი და მის ოთახში შევატანინე... ჩამწყდა წელიი...

  - რას ერჩი შენს ოთახს? ნახე რა ლამაზია. -  ვუთხარი და მის საწოლზე წამოვწექი. ჰმ... ფუმფულაა და კომფორტული.

   -უბრალოდ ასე მინდა ეხლა კი წადი და დამაცადე ჩემი საქმე გავაკეთო. - მითხრა და სახლიდან კინაღამ გამომაგდო.

  -რა უზრდელობაა... -ვთქვი ჩუმად და სახლში ბუზდუნით წავედი. თურმე ჩემნაირი გემოვნება ქონია მასაც. თითქოს  მესიამოვნა კიდეც ეს...

  იუნას pov:
  ჩემი ახალი ოთახის ავეჯს 2 თვე ველოდებოდი და ეგეც მეზობლებთან მიიტანეს... გამწარებული მივედი "ექსოს სახლში" და ჯონგინმა, როგორც ჩაიბარა ის ნივთები რაც მას არ ეკუთვნოდა ისევე მოვატანინე უკან. ამ ყველაფრის შემდეგ კი სახლიდან კინაღამ გავაგდე. ცოტა არიყოს და შემეცოდა. ეტყობა წელი ატკივდა, თუმცა რა ჩემი ბრალია? ნათქვამია: "რაც მოგივა დავითაო, ყველა შენი თავითაო". სწორედ ასე მოუვიდა ჯონგინსაც. ნეტავ საიდან გაოგო, რომ ჩემი ბიასია? ჯანდაბაა... ტელეფონზს მისი ფოტო მიყენია და ეტყობა მანდედან ნახა... 
  ბოას და სანის ეძინათ მე კი ჩემი ოთახი მთლიანად შევცვალე და ასეთი გამომივიდა



  როდესაც  ყველაფერს თავისი ადგილი მივუჩინე წამოვწექი და ფიქრი დავიწყე... "კიმ ჯონგინ მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი ბიასი ხარ ჩემი გამწარება მაინც არ შეგრჩება... "

  გამარჯობაა... იმედია მოგეწონებათ 40 წუთში დაწერილი ახალი თავი... ისევ და ისევ მომიტევეთ შეცვდომებისათვის და დამიკომენტარეთ თქვენი აზრი❤ თუ მოგეწონებათ vote♡
დროებით❤❤😍