Kilit

Bölüm | 1

"C'est ma vie avec des rêves"
(Bu benim hayallerle dolu hayatım)
Şarkının bu satrı geçerkenen Cam kapıdan duyulan sesle genç Kadın dünyasından gerçek dünyaya dönüş yaptı. Bıkkınlıkla Kulaklığını çıkarıp telefonu yerde bırakıp Kapıya ilerledi. Kapıyı açtığında neşe dolu Postacının yüzüne baktı fakat Adam Kadına olan Zarfı eline sıkıştırıp birşey demesine izin vermeden Bahce kapısına yöneldi. Kadın merakla elindeki Zarfı açıp arkadaşlarının Mekanda olan davetini inceledi. Uzun zamandır görüşmediği Arkadaşları ile buluşmanın mutluluğu Kadının içini kıpır kıpır ederkenen hiç düşünmeden bahcedeki merdivenlerle çıkıp Evine girdi. Siyah, basit, kırmızı çiçekli, uzun ve omuz yakalı Elbisesini giyinip altınada bej rengi ipli topuklu ayakkabılarını giyindi. Saçlarını doğal bırakırkenen dudaklarına koyu kırmızı rujunu sürdü. Gidiceği Mekan için oldukca abartılı giyindiğini düşündüğü halde cantasını omzuna takıp yola çıktı. Uzun bir yürüyüşden sonra "starge" Mekanına geldiğinde biran duraksayıp içeri girdi. Mekanın en arka masasında toplanmış grubu gördüğünde yüzüne bir gülümseme yerleştirip yanlarına ilerlerdi. Yanlarına geldiğinde hepsi ile sarılıp boş bir sandalyeye oturdu. Karşısındaki Adamı ilkkez görmüştü. Şaşkın bakışları ile Adama baktığında biraz olsun rahatsız olmuştu. Bu durumu anlayan Berkem toparlayıp konuşmaya başladı
Berkem: Eylem, tanıştırayım Üniversite arkadaşım Fethi. Fethi Kulaksız.
Genç Kadın titreyen elini kaldırıp Adama uzattı
Eylem: Menmun oldum.
Genç Adam Kadının gözlerinin en derinlerine bakararak Kadının elini elinin arasına alıp Dudaklarına götürdü. Kadın bu hareketine başını yana eğerek gülümsedi.
Fethi: Asıl ben çok menmun oldum
Eylem: İstanbulda mı yaşıyorsun?
Fethi: Sayılır.
Kadın net cevaba biraz bozulsa bile bozuntuya vermeden diğer Arkadaşlarına dönüp sohbet etmeye başladı. Masaya gelen Rakı'larla hepsi Bardaklarını kaldırıp "Bize" diyerek tokuşturdu. Kadın büyük bir yudum alarak gözlerini genç Adamın gözlerinden çekemedi. Aynı şekilde Adamda fırsat bulduğu her an Kadını izliyordu. İkiside iki yabancı olmalarına rağmen bir yakınlık hissediyorlardı. Bu duruma pek bir isim vermedikleri halde, hoşlarına gitmiyor değildi. Gecenin geç saatlerine kadar sohbet ettikten sonra hepsi teker teker vedalaşıp kalkmaya başladı. Genç Adamda hareketlenip kalkarkenen Kadınında kalkmasını bekledi. Bir hareketlilik görmediğinde ise durup Kadını izledi. Kadın çantasından çakmağını çıkarıp bir Mumu yaktı. Mum yavaş yavaş erirkenen Kadında sessizce mırıldandı
Eylem: Benimde Umutlarım böyle yanıp kül oldu.
Sonra Kalkıp çantasınıda alarak kapıya yöneldi. Onu bekleyen Adamı görünce şaşırdı ve kaşlarını çattı.
Fethi: Beraber gideriz diye düşünmüştüm
Eylem: Ben yürüyerek geldim.
Fethi: Bırakırım işte seni hem biraz sohbet etmiş oluruz, tanışırız
Eylem: Saat de geç oldu bırakırsan bir kahve ikram ederim.
Fethi: Hiç hayır demem
diyerek gözünü kırptı. Kadın bu hareketine gülümseyip Arabaya doğru ilerlemeye başladı. Kapısı Adam tarafından açılırkenen busefer kahkahsını tutamadı. Adam şaşkınlıkla bakarkenen, Kadın gülmeye devam etti. Fethi de arabaya bindikten sonra Kadına bakmaya başladı
Fethi: Neden güldün?
Eylem: Çapkın bir tipin var ama bir okadar da Kadınlara nasıl davranılması gerektiğini biliyorsun.
Fethi: Ozaman beni tanıdıkca fikrin değişecek
Eylem: Ben sana yolu tarif edeyim
Fethi: Kalbine çıkan yolu mu?
Kadın bir kaşını kaldırarak Adama baktı. Adam çapkın gülüşü ile Eve doğru sürmeye başladı. Evin Bahce kapısına geldiklerinde Fethi beğeni dolu bakışlarını Evde gezdirdi. Ev iki katlı idi fakat alt katı üst kat ile birlikte değildi. Bahce kapısından girildiğinde uzun bir merdivenden çıkınca Eve giriş yapılıyordu fakat altta Camdan döşenilmiş Atölye vardı.
Fethi: Çizim mi yapıyorsun?
Eylem: Evet, hayallerimi resim olarak tutuyorum
Fethi: Ne güzel ben çöp adam bile çizemiyorum
Eylem: Çizim bir yetenek değildir bence, kalbinden nasıl geçiyorsa öyle çizmek bir yetenektir. Yoksa herkes birşeyler görüp çizmeye başlar ama kafasındakilerini karmaşık bir görsele çevirmek bence büyük bir yetenek.
Fethi: Birgün denerim senin için
Eylem: Benim için değil, kendin için dene. Böylece belki içinde tutuklarını anlatmış olursun kendi dilinde ve sadece sen anlarsın. Buda rahatlatır. Ben kahve yapmaya gidiyorum bahceye otur istersen çok serin olursa baddaniye getiririm
Fethi: Teşekkür ederim benim kahvem sütsüz olsun
Eylem: Tamam
Genç Kadın koşturarak Eve girerkenen Adamda atölyenin önünden geçip bazı çizimlere bakmaya çalışıyordu. Kadının Evden çıktığını duyunca Bahcedeki salıncağa oturup beklemeye başladı. Kadın elindeki tepsiyi masaya bırakarak bir fincanı adamın eline verdi diğer fincanıda kendi eline alıp, ayaklarını altında toplayarak salıncağa oturdu. Bakışları gökyüzünde dolaşırkenen sessizce kahvesinden bir yudum aldı.
Fethi: Çok düşüncelisin
Eylem: Düşünmek mi denir bilmiyorum ama Geceleri böyle gökyüzüne bakarak içimden birşeyleri atmaya çalışırım. Bazenleri pek işe yaramıyor ama kendimi kandırıyorum işte
Fethi: Hayatın zor geçmiş gibi duruyor
Eylem: Nerden çıkardın?
Fethi: Sözlerin, Gözlerin. Ruhuna bakmaya izin veriyorsun kendini ele veriyorsun. İnsanlar çabuk duygularını hissedebiliyor
Eylem: Biliyormusun bunu ilk kez sen dedin. Beni tanıyan başka insanlar, çekingen olduğumu ve hakkımda pek konuşmadığımı söylerler. Kime inanayım?
Fethi: Belkide aynı hayalleri kurmuşuzdur ve aynı acıları çekmişizdir. Çivi çiviyi söker demişler
Eylem: İki yıpranmış ruh birbirini bulursa, sözcüklerin bile yetmediği diyaloglar kurarlar.
Genç Adam ve Genç Kadın bakışlarını buluşturduğu anda, ikiside birbirlerinin acısını merak ediyorlardı.

Bölüm Sonu