Kilit

Bölüm | 4

Fethi: Kim göndermiş olabilir ki?
Eylem: Bilmiyorum Fethi
Eylem salondan aşağa yukarı yürürkenen Adamda bakışlarını önünde ki defterde gezdiriyordu. İçinde ne yazdığını tam olarak bilmiyordu fakat içinde ki merakı da birşekilde dindirmeye çalışıyordu. Eylem sinirden dudaklarını dişlerkenen aklından hertürlü ihtimaller geçiyordu. Fethi defterin kapağını açtığında bir el yazısı ile karşılaştı. İlk satırlarını sesli birşekilde okumaya başladı;

"Düşüncelerimi rahat birşekilde dökeceğim buraya. Her geçen gün bu defterden birşeyle okumanı istiyorum. Defteri tümden okuduktan sonra kim olduğumu çıkaracaksın zaten. Hayatın gerçekleri ile bu şekilde karşılaşmanı istemezdim, buyüzden kusura bakma. Ailen hakkında, çevren hakkında gerçekleri öğrenme vakti geldi. "

Adamın okumasını bölen şey Eylem sert sesi olmuştu
Eylem: Tamam yeter! Ben bana saçma sapan yollanmış birşey için düşüncelere girmeyeceğim! Hayatın gerçekleriymiş. Gelde yüzüme söyle deftere yazmış birde gizli kişi
Fethi: Eylem sakin olur musun? Böyle birşey yaşaman tuhaf evet ama sakin olman gerekiyor. Tamam okumayız ben sadece merak ettiğim için
Eylem: Merak etme ozaman!
Eylem Adamın elinde ki defteri sertce çekip bir kenara fırlattı. Daha sonra kanepeye oturup başını ellerin arasına aldı. Gözünden süzülen yaşlarla sakinleşmeye çalışıyordu
Eylem: Ailemden kaç yıldır uzağım. Şimdi gelmiş biri gerçeklerle yüzleş diyor. Birisi beni tanıyor veya gizliden takip mi ediyor? Ailemle bağım koptuğunu nerden biliyorda gerçekleri göstertmeye çalışıyor? Rüyada mıyım ben ya?
Fethi de Kadının yanın yaklaşıp kollarından tutup kendisine bakmasını sağladı. Parmaklarıyla nazikce gözyaşları silmeye başladı.
Fethi: Eylem. Bu defteri yollayan kişi ya seni aydınlığa çekmek istiyor yada karanlığa. Belki de bu defteri yazan kişinin delilleri yoktur veya biryerde kilitlenmiştir senden yardım bekliyordur. Biliyorum böyle diyince hangi manyak böyle birşeyle uğraşır diyorsun ama kimse kimseye boş boş birşeyler söylemek istemez
Eylem: Bilmiyorum yani çok değişik değil mi eve dönüyorum karşıma böyle birşey çıkıyor. Zaten bu konuda yaram var.
Fethi: Seni anlıyorum zaten. Bence sen bir kaç gün bu konuyu düşünme. Ben seni kaçırayım bir günlüğüne sonrasına bakarız
Eylemin yanaklarından hala yaşlar süzülse de meraklı bakışlarını Adamın gözlerine dikti
Eylem: Nereye gideceğiz ki?
Fethi: Çok soru sordunuz hanımefendi. Hadi şimdi üstünü değiştir ben seni burada bekliyorum. Uyuyoruz yarın sabah erkenden de gidiyoruz. Kendini bana bırak!
Eylem: Tamam anlaştık. Belki sakin kafayla düşünürsem bu sorunu da çözmeyi başarabilirim
Fethi: Tamam senden tek bir söz istiyorum. Bu bir gün içerisinde bu defteri hatırlamayacağız. Tek sen ve ben belki de güzel yemekler
İkiside aynı anda kahkaha attıklarında Kadın içten içe Adamın kendisine iyi geldiğini hissetti. Eylem hızlı adımlarla yatak odasına girip üstünü değiştirdi. Giyindiği basit pijamalarla adamın yanına dönmüştü. Adamsa çoktan kitaplığın önünde durmuş bir kitap arıyordu. Sonunda birşey bulduğunda arkasını döndüğünde tatlı bakışlarını üzerinde gezdirdiği kadını görünce gülümsedi. Yanına kanepeye ilerledi ve kadını göğsüne yatırdı. Eylem Adamın kalp atışlarını duyuyordu bir yandan da bakışlarını kitabın üstünde dolaştırıyordu. Fethi ilk sayfasını açıp okumaya başladığı sırada Eylemde huzurla tüm dertlerden arınmış gibi göğsünde yatıyordu. Fethi dakikalarca kitabı okuduğunda Eyleminde uyuduğunu anlayınca kitabı yanına bıraktı. Eylemi rahatsız etmeden ince pikeyi üzerine örttüğünde kafasını kadının başına dayayıp gözlerini kapattı. Aklından geçen son sözleri mırıldandı adam
Fethi: Ruhunu ruhuma yasla, kalbinin ritmini hissedeyim
ve ardından kendini uykuya teslim etti.

Sabah uyandıklarında Eylem mutfakta yolda atıştırmalık birşeyler hazırlıyordu. Aklının bir köşesinde hala Defter geçtiği halde bunları aklından silmeye çalışıyordu. Fethi de sabah erkenden evine gitmişti üzerini değiştirmek için. Araba sesini duyduğunda Camdan baktı Eylem. Fethiyi görmesi ile huzurla gülümseyip yazlık diz üstü kot eteğini ve tshirtini düzeltti. Ardından sandwichleri eline alıp çantası ile birlikte kapıdan çıktı. Fethi de Kadının yanına ilerledi
Fethi: Eveet hazır mıyız bakalım?
Eylem: Hazırız Kaptan! Kahvaltı yapmadığımız için sandwichler hazırladım. Sen çay seversin diye termosa Çayda demledim.
Fethi: Bence kesinlikle hazırız Çarkıbaşı! Buyrun geçin
dedikten sonra arabanın kapısını açtı Fethi. Eylemde nazik bir gülümseme ile arabaya binmişti. Fethi de sürücü koltuğunda yerini aldığında çok beklemeden hareket etmeye başlamışlardı. Hafif bir müzikle yolculuğa başladıklarında Eylem herşeyden habersiz etrafı izliyordu. Yirmi dakikanın sonunda güzel bir manzaraya geldiklerin de arabadan indiler
Eylem: Burası çok güzel. Deniz havası, kum ve güneş en sevdiğim
Fethi sadece kahkaha atmakla yetindi. Birlikte park alanından aşağa yürüdüklerinde tek tük insan olduğunu fark ettiler. Eylem çantasını kuma bıraktık sonra denize doğru yürümeye başladı. Fethi geriden kadını izledikten sonra yanına ilerledi. Birlikte Denizin kenarında yürüdüklerin de Eylem çoktan ayakkabılarını çıkarıp denizi hissetmeye başlamıştı.
Eylem: Burayı nerden biliyorsun?
Fethi: Hep ailecek buraya gelirdik haftasonları. Sonra ankaraya taşındık. Bende yalnız gelmeye başladım.
Eylem: Ya ne kadar hoş.
Eylem bir yandan yürürkenen biryandan da yerden değişik taşlar toplamıştı. Fethi ye gülümseyerek gösterdiğinde Adamda gülmeye başlamıştı. Biraz daha yürüdükten sonra çantalarını bıraktıkları yere dönmüşlerdi. Kumsaldan çıkıp yakında olan çimen bölümüne döndüklerinde uygun biryere oturmaya karar vermişlerdi. Eylem ellerini çimende gezdirirkenen Fethi de gözüne çarpan şeyle ayağa kalkıp bir kaç adım ilerisine yürüdü. Elinde bir çiçekle döndüğünde Eylemde keyifle gülümsemişti. Fethi elinde ki çiçeği Kadına verdiğinde geri yanına oturmuştu.
Eylem: Birşey sormak istiyorum sana
Fethi: Sor tabi
Eylem: Hiç ailenden ayrı kaldığın için mutsuz musun? Veya bir yanın buruk mu?
Fethi: Hayır. Yani böyle olması gerekiyordu. Onlar bana saygı duymadı. Bende kendi yolumu çizmek zorunda kaldım. Babam bana böyle büyük tepki göstertmemiş olsaydı herşey daha kolay olabilirdi.
Eylem: Haklısın aslında. Banada saygı duymadılar bende koptum onlardan. Keşke diyorum o gün kendimi daha iyi anlatabilseydim belki de böyle olmazdı.
Fethi: Keşkeler birşey değiştirmez ama
Eylem: Orası öyle de birşey daha sormak istiyorum. Hiç aşık oldun mu?
Fethi: Oldum tabi. Belki birgün anlatırım sana
Eylem: Peki
Araya giren sessizlikle etrafı izlemeye başlamışlardı. Eylem elinde ki çiçekle oynarkenen aklını kurcalayan şeylerle bir anda cesaretini topladı
Eylem: Birşey diyeceğim. Evet farkındayım sürekli birşey soracağım diyorum bıktırıyorum seni ama
Adam Kadının lafını kesmişti
Fethi: Hayır saçmalama tabi ki sorabilirsin herşeyi bana
Eylem: Bu dün gelen defter
Fethi: Bugün hatırlamayacaktık hani?
diye kesti Adam lafını.
Eylem: Biliyorum unutmadım ama yani sende istersen birlikte çözmeye ne dersin? Ben bu yükü yanlız taşıyamam ama belli ki ailemin benden sakladığı şeyler var. Belki haksızlıklar belkide suçlar. Birisi de bulmamızı istiyor. Defterin devamını okumadık belki gerçekten birşeyler yapmamız için yeterli sebepler vardır
Fethi: Senin yanında olmayı çok isterim. Bu yükü omzuna koymakta istemem. Tek başına yüzleşme gerçeklerle. Yani bahsedilen şeylerle. Ben senin yanında seve seve olurum.
Eylem: İyi ki tanımışım seni
Fethi: İyi ki

Bölüm Sonu