Ay şavkını vurmuş dünya cehennemine,
İnsan peşin haklılık gösterisini izledi yerinde.
Nüfusu tükenen bir sendrom insanlık, nerede kaldı vicdan sızısı?
Paldır küldür kırılır mı bir kalp öyle sarsıntılı?
Depremin şiddeti ruhu yararken gök kubbe ağladı içine.
Kımıltısız seyrini izleyen ümmet için gözyaşını döktü kederle.
Bir umut daha yuvarlandı cehennem odasının önüne.
Ağladı, geleceğin mazlum yetim kalplerine.
Üzüntüsünü seccadesine döken temiz vicdanlar unuttu kıbleyi.
O rahmet sahibini unuttu insanlık, sonra gönüllerde kalmadı hiçbir rahatlık.
İnsan bu nisyan, isyan kokar adımları hep bataklık.
Sükûtu hayal çizgilerinden kopamazsak şeytan gibi bizde yandık.
Gaflet uykularından dünyanın oyununa kandık.
Bir mum üflemelik hayatı gereğinden çok abarttık.
Öldük öleceğiz hâlâ akıllanamadık.
Emine Barkın.
Yorumlarınızı bekliyorum. 🌙❤🙈😍❤💕
Arkadaşlarınızı destek için etiketleyebilirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
PoesieArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...
