Penceremin ay ışığına bakan tarafı hep açık, üşürsem ısıtır yıldızlar beni kollarında. Ben hiç bırakmadım mavi gökyüzüne bakmayı, umutsuzca haykırmadım gönlümden suskun şarkıları.
Bir küçük çocuğun gülüşü kalsın isterim içimde, hayal dünyamı yıkan bozuk renkler değil. Hâlâ mutlu olabilecek iken özenli bir şekilde kurulamayan sözcükler var etrafımda. Ara sıra damlıyor penceremin karanlık dünyasına gözyaşlarım, sessizce ufalanıp gidiyorum kendi yarınlarıma. Sessizce kanıyorum, öpüyorum yaralarımın üzerini örtüyorum. Belki bir gün çiçek açan papatyadan saçlarım olur.Emine Barkın Bayı 🍀
Arkadaşlar instagram hesaplarımdan takip edip destek olabilirsiniz.
@dualigencinblogu
@eminebrkn
Hepinizi bekliyor canlar🥺❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbim Şiir Sokağı #Şiirlerim
PoesíaArtık üfledim hayallerimi, hepsi söndü. Geç kalınmış bir hevânın peşinde değilim. Yıllardır kaybolan ruhumun arayışını bırakalı çok oldu. Ölü bedenimin tereddütle yaşayış hikayesi son buldu. Ellerimde mutsuzluğun kalıntısı dururken hayat beni yordu...